γράφει ο Βίκτωρ Κλάγκας
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα όνειρο που θεωρώ προφητικό. Είχε μικρή διάρκεια αλλά ήταν τρομακτικό από την πολλή δόξα που είχε.
Ήμουν στη μέση ενός τεράστιου ωκεανού την ώρα που χάραζε ο ήλιος, όμως ακόμα ήταν κάπως νύχτα και υπήρχε πάνω στην θάλασσα μια πυκνή ψηλαφητή ομίχλη. Η θάλασσα ήταν σαν λάδι ήρεμη. Άρχισα να βλέπω μαύρες σκιές σαν φαντάσματα να κινούνται μέσα στην ομίχλη και να πλησιάζουν. Περίμενα να δω τι θα βγει μέσα από το πυκνό εκείνο σύννεφο. Και ξάφνου γίνεται η αποκάλυψη, βλέπω τον ΙΗΣΟΥ με μακριά κράσπεδα, αρχοντικό ανάστημα, μούσια και μακριά μαλλιά, να περπατάει με βασιλική εξουσία πάνω στην θάλασσα.
Στο πρόσωπο του διέκρινα ένα χαμόγελο ενώ πίσω Του ακολουθούσαν πλήθη ανθρώπων, που είχαν και αυτοί μακριά κράσπεδα (μακριά υφάσματα) και αρχοντικό ανάστημα. Βάδιζαν με εξουσία, σιγουριά και έδειχναν άφοβοι. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους κατοικούσε η δόξα Του ΘΕΟΥ. Δεν ήταν μόνο άνθρωποι, αλλά υψηλές προσωπικότητες, αδελφοί Του ΧΡΙΣΤΟΥ, γενιά πρωτοτόκων, ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ ΘΕΟΥ. Ο ΘΕΟΣ κατοικούσε μέσα τους σε πληρότητα και ήταν όμοιοι με τον ΚΥΡΙΟ, ήταν ένδοξες εικόνες του ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ. Ενώ ήταν φοβεροί και αποφασισμένοι στην όψη σαν τον ΚΥΡΙΟ ΤΟΥΣ, βάδιζαν με τέτοιο τρόπο ώστε δεν προκαλούσαν ταραχή στο νερό αλλά ήταν ήρεμοι και περνούσαν απαρατήρητοι, αφού τους περιέβαλε εκείνο το σύννεφο δόξας.
Έτσι και η εκκλησία έρχεται ώρα που θα υψωθεί πάνω από αυτόν τον γήινο πολιτισμό και θα περπατήσει σύμφωνα με τον πολιτισμό της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, όσοι είναι νικητές. Κάποιοι ήδη έχουν κάνει την υπέρβαση και ο ουρανός περιμένει τις προσταγές τους.
