Πατέρας έφαγε τα λεφτά για την θεραπεία του παιδιού του σε γυναίκες, ποτά και τζόγο!
Ο μικρούλης Ζοάο Μιγκέλ Άλβες πέθανε από μια σπάνια νευρομυική διαταραχή. Τους τελευταίους 7 μήνες όταν και διαγνώστηκε με την ασθένεια ο πατέρας και η μητέρα του ξεκίνησαν μια μεγάλη εκστρατεία στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης στη Βραζιλία, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για να κάνει ο μικρούλης μια λεπτή επέμβαση που θα του έσωζε και θα του καλυτέρευε τη ζωή.
Ο κόσμος ευαισθητοποιήθηκε και από τον οβολό του και το υστέρημα του, κατάφερε να συγκεντρωθούν 250.000 δολάρια.
Μόλις η οικογένεια πήρε τα χρήματα στα χέρια της και ενώ κανονίζονταν οι τελευταίες λεπτομέρειες για την επέμβαση, ο πατέρας του 2χρονου με το όνομα Ματέους, Ροντρίγκεζ Λιρόι Άλβεζ, αποφάσισε να εγκαταλείψει το σπίτι του.
Και όταν η γυναίκα ύστερα από μερικές ημέρες μπήκε στον τραπεζικό λογαριασμό είδε ότι έλειπαν από τα χρήματα για την επέμβαση του γιού της. 150.000.
Ο Ματέους τα είχε πάρει και τα είχε φάει σε ποτά, γυναίκες και τζόγο. Ύστερα από λίγες ημέρες και αφού είχε αναβληθεί η επέμβαση ο μικρούλης Ζοαό πέθανε.
Ο πατέρας του συνελήφθη μετά τη μήνυση που υπέβαλλε η σύζυγος του. Παραδέχτηκε ότι έμεινε σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο και τα βράδια διοργάνωνε πάρτι μαζί με πανέμορφες γυναίκες. Τα πάρτι περιελάμβαναν σεξ, αλκοόλ και πολύ τζόγο.
Πηγή: www.newsone.gr
Η περίπτωση του Ματέους είναι μια απάντηση στο ερώτημα «γιατί ο Θεός επιτρέπει το κακό στον κόσμο». Ίσως όχι όλη η απάντηση (καθώς υπάρχουν πολλές πτυχές, πλευρές επίπεδα και συνέπειες του θέματος που λέγεται «το κακό στον κόσμο») αλλά ένα τμήμα της απάντησης.
Έχω επίσης επίγνωση ότι υπάρχουν περιπτώσεις διαφορετικές απ’ αυτή του Ματέους, αλλά στην συγκεκριμένη φάση θα επικεντρωθούμε στην δική του που είναι παρόμοια με πολλές άλλες. Ο Ματέους λοιπόν είναι απ’ τις περιπτώσεις που παρόλο το σοβαρό πρόβλημα υγείας του παιδιού του είχε την ευκαιρία να το σώσει. Επέλεξε όμως τα χρήματα που του προσφέρθηκαν ως χάρη, να πάει να τα σκορπίσει στα πάθη του. Έβαλε τα «χούγια» του πιο πάνω από την ζωή του γιού του με αποτέλεσμα να πεθάνει. Μπορείς γι’ αυτό να κατηγορήσεις τον Θεό; Μπορείς να του προσάψεις μώμο αφότου ο Ματέους είχε ξοδέψει τα χρήματα δεν έκανε κάποιο θαύμα να τον σώσει;
Καταρχήν πρέπει να υπενθυμίσω ότι τίποτα δεν πεθαίνει πραγματικά (με την έννοια ότι παύει να υπάρχει) απλά αλλάζει τόπο. Μάλιστα στην περίπτωση των παιδιών πηγαίνουν οπωσδήποτε σε καλύτερο τόπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που η ζωή κάποιου παιδιού απειλείται πρέπει να την αφήνουμε να φύγει (ή να την σκοτώνουμε χωρίς τύψεις – βλέπε εκτρώσεις) απλά στις ανοησίες των ενήλικων, ο Θεός δεν τα αφήνει και πέρα από εδώ να υποφέρουν άλλες συνέπειες. Ας έρθουμε όμως πάλι στον Ματέους.
Εάν ο Θεός είχε επιλέξει να σώσει τον μικρό Ζοάο ποιο θα ήταν το μήνυμα στον Ματέους; Ότι μπορεί να συνεχίζει στα γούστα του και ο Θεός κάθε φορά θα σώζει τον γιο του. Εκείνος θα πηγαίνει με γυναίκες, θα ξοδεύει τα χρήματα στα ποτά και στον τζόγο και ο Θεός με ένα «μαγικό» τρόπο (βλέπε θαύμα) θα κάνει τα ντουλάπια του να γεμίζουν με τρόφιμα, και θα γιατρεύει τον γιό του. Για φαντάσου ένα κόσμο που τα πράγματα θα λειτουργούσαν έτσι.
Εμείς θα απατούσαμε τις γυναίκες μας και στις πληγές τους ο Θεός θα απαντούσαμε με υπερφυσική επούλωση ίσως και αμνησία! Θα κλέβαμε και τα κλοπιμαία θα επέστρεφαν ως δια μαγείας στις τσέπες των ιδιοκτητών. Θα σκοτώναμε κι ο Θεός θα ανάσταινε τους νεκρούς. Και αυτό θα συνεχιζόταν δια παντός. Ποιος θα καταλάβαινε ότι το κακό είναι κακό; Ότι το λάθος είναι λάθος; ‘Ότι έχει συνέπειες; Κι ότι όταν το κακό εδραιωθεί ως σταθερή απόφαση οι συνέπειες ξεπερνούν το τι μπορεί να πάθει κάποιος σε αυτή την ζωή;
Πως θα καταλάβουμε ότι κάτι κακό είναι πράγματι κακό αν δεν έχουμε την ελευθερία να το πράξουμε; Αν δεν γευτούμε στην πράξη τον πόνο που προκαλεί όχι μόνο σε μας αλλά και σε άλλους; Πως θα γνωρίζαμε την φθορά που φέρνει αν οι συνέπειες ήταν μόνο εικονικές σαν ένα video game; Οι συνέπειες της επιλογής του κακού όμως είναι πραγματικές.
Εάν δεν ήμασταν πλασμένοι με ελεύθερη βούληση και προγραμματισμένοι πάντα για το καλό, ναι μεν θα κάναμε πάντα το σωστό, αλλά δεν θα ήταν κάτι που θα έβγαινε αυθόρμητα από μια καρδιά που θα το έπραττε με την θέληση της επειδή θα το επέλεγε με κάθε κόστος και ούτε θα ήμασταν σε θέση να κάνουμε αυτή την συζήτηση.
Το κόστος της συνειδητής ύπαρξης φαίνεται ότι περιλαμβάνει ελεύθερη βούληση, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις δεν επιλέγει το αγαθό. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν λυπάται όταν κάποιος διαλέγει το κακό ή δεν πονάει μαζί με τον πόνο αυτού που γεύεται συνέπειες. Αλλά ούτε και απορρίπτει κατευθείαν αυτόν που κάνει τέτοιες επιλογές. Περιμένει να έρθει σε επίγνωση (η αγάπη πάντα ελπίζει) να γνωρίσει που οδηγεί και να επιστρέψει σε Αυτόν μαθαίνοντας από ένα σημείο και μετά να διαλέγει συνειδητά και με όλη του την καρδιά Εκείνον.
Η υπόσχεση του Θεού -που εγγυήθηκε με τον θάνατο του ίδιου του Υιού Του την άφιξη στον τελικό προορισμό- δεν είναι ένα ταξίδι χωρίς αναταράξεις, αλλά η πλήρη και ολοκληρωτική αποκατάσταση μέχρι και της πιο μεγάλης ζημιάς:
Και άκουσα μια δυνατή φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Δέστε, η σκηνή τού Θεού μαζί με τους ανθρώπους, και θα σκηνώσει μαζί τους, κι αυτοί θα είναι λαοί του, κι αυτός ο Θεός θα είναι μαζί τους Θεός τους. Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον· επειδή, τα πρώτα παρήλθαν (ΑΠΟΚ 21:3-4).
