Γιατί πρέπει να πιστεύουμε ότι: «ο Θεός μιλάει»; Γιατί έχει σημασία να καταλάβουμε ότι ο Θεός δεν είναι μουγγός, ότι μπορεί και θέλει να επικοινωνήσει με τα δημιουργήματα Του και πολύ περισσότερο με τα αναγεννημένα παιδιά Του, που απέκτησε με το ίδιο Του το αίμα, διότι η φωνή του Θεού στην καρδιά, δεν είναι μια απ’ τις πνευματικές επιλογές που υπάρχουν, ένας τρόπος βίωσης του Θεού, ένας απ’ τους πολλούς τρόπους που μπορείς να ζήσεις την πνευματική ζωή, αλλά ο αποκλειστικός τρόπος που την ζεις και η ουσιαστική αφετηρία.
Για παράδειγμα εάν δεν έχεις ζωντανή επικοινωνία με τον Θεό πως μπορείς να Τον γνωρίζεις με προσωπικό τρόπο και να έχεις μια προσωπική σχέση; Πως μπορεί ο Χριστός να είναι αληθινά το Κεφάλι σου; Παραμένει μια «θεωρία στα χαρτιά», ένα εδάφιο στην Γραφή που διαβάζεις, σημασία όμως έχει τι ζεις. Δεν μπορείς να λες «ο Θεός δεν μιλάει σήμερα» και ταυτόχρονα «ο Χριστός είναι η Κεφαλή μου». Εάν δεν έχεις κοινωνία με τον Θεό, πως ξέρεις σε ποια καλά έργα σε οδηγεί, τι σχέδια έχει για την ζωή σου; Ποιο είναι το θέλημα Του για την δική σου γενιά, χρόνο, καθημερινότητα και πως θέλει να αξιοποιήσει την δική σου ξεχωριστή ζωή; Πως μπορείς να βλέπεις την δόξα του Κυρίου με αποκαλυμμένο πρόσωπο και να μεταμορφώνεσαι στην αυτή εικόνα; Πως μπορείς να έχεις αληθινό καρπό, νίκη πάνω στις σκοτεινές δυνάμεις; Πως μπορείς να λάβεις αυτά που μάτι είδε, αυτό δεν άκουσε και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν; Πως θα λάβεις πράγματα απ’ τον ουρανό ή θα υπηρετήσεις την βασιλεία Του και το θέλημα Του στην γη;
Το πρόβλημα ξεκινάει απ’ το ότι δεν έχουμε κατανοήσει τον σκοπό για τον οποίο πέθανε ο Χριστός. Έχουμε κάνει το μέσο, σκοπό σταματώντας εκεί, χάνοντας στην πραγματικότητα τον αληθινό σκοπό του θανάτου του Χριστού και της σωτηρίας που μας χαρίστηκε. Θεωρούμε ότι όλη η υπόθεση είναι απλά να σωθούμε και ύστερα να παραμένουμε σωσμένοι, για να πάμε μια μέρα στον ουρανό και να μην καταλήξουμε στην κόλαση. Και πράγματι η σωτηρία περιλαμβάνει την αποφυγή της κόλασης. Ο Κύριος όμως δεν μας έσωσε για να μας διατηρεί καλογυαλισμένους σε μια εκκλησιαστική βιτρίνα.
Μας έσωσε για να πραγματώσει την αρχέγονη και αιώνια επιθυμία Του να μοιράζεται τον Εαυτό Του μαζί μας. Όχι μόνο συμβολικά όταν θυμόμαστε το πάθος του, στο δείπνο του Κυρίου. Αλλά πνευματικά να Τον φάμε και να Τον τρώμε καθημερινά γνωρίζοντας όλο και περισσότερο το Πρόσωπο Του και τον Χαρακτήρα Του. Κοιτάξτε τι λέει ο Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή: «Κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός και στερείται την δόξα του Θεού». (ΡΩΜ 3:23). Δεν λέει ότι είναι αμαρτωλός και στερείται την σωτηρία ή ότι είναι αμαρτωλός και πρέπει να σωθεί αλλιώς κινδυνεύει να πάει στην κόλαση. Λέει ότι είναι αμαρτωλός και στερείτε την δόξα του Θεού. Η αμαρτία είναι απλά το εμπόδιο για να ζήσει τον σκοπό, που είναι ο Θεός να μοιράζεται την δόξα Του μαζί μας. Μια δόξα που δεν είναι άλλη από το ίδιο το Πρόσωπο Του, την αποκάλυψη του άγιου χαρακτήρα Του, των σχεδίων Του, των βουλών Του, των δρόμων Του, της δύναμης Του.
Αυτό είχε ο Θεός με τους δύο πρώτους ανθρώπους πριν πέσουν. Κατέβαινε κατά το δειλινό και μιλούσε μαζί τους. Δεν υπάρχει πιο όμορφή εικόνα στην Αγία Γραφή απ’ τον Θεό να περπατάει στο ηλιοβασίλεμα μαζί με τον Αδάμ και την Εύα και να συνομιλεί μαζί τους. Δεν ήταν μόνο ευχαρίστηση των πρωτόπλαστων αυτό, αλλά του ίδιου του Θεού.
Όταν χάθηκε, δεν έπαψε η επιθυμία για κοινωνία με τον άνθρωπο, να καίει μέσα στην καρδιά Του. Γι’ αυτό μας πληροφορεί στο βιβλίο των παροιμιών για τον Χριστό, ότι η τρυφή Του, η απόλαυση του ήταν με τους υιούς των ανθρώπων. (ΠΑΡ 8:31). Μάλιστα ο Παύλος μας πληροφορεί ότι πλαστήκαμε απ’ αυτόν και γι’ αυτόν. (ΕΒ 2:10). Για να αποκαταστήσει την χαμένη σχέση με τον άνθρωπο δεν περίμενε να Του το ζητήσει, αλλά πήρε ο Ίδιος την πρωτοβουλία να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο της σωτηρίας, να πληρώσει το τίμημα για να τον επαναφέρει εκεί που είχε αρχικά και να του χαρίσει πίσω αυτό που έχασε. Αυτός είναι λοιπόν ο σκοπός του θανάτου Του Χριστού, να μας χαρίσει πίσω τον Εαυτό Του, να Τον γνωρίζουμε μέσα από μια προσωπική σχέση και κοινωνία αγάπης, καθώς Εκείνος μας αποκαλύπτει τον Εαυτό Του μέσα μας και όχι απλά να αισθανόμαστε ασφαλείς, να λυθεί δικονομικά το πρόβλημα της αμαρτίας και να μην χάσουμε τον ουρανό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν να πάμε στον ουρανό, ο ουρανός έρχεται στην καρδιά μας μέσω του Πνεύματος του Αγίου, όπου αυτό ονομάζεται αναγέννηση που δεν είναι κάτι λιγότερο από ο ίδιος ο Τριαδικός Θεός να κατοικεί στην καρδιά μας κατά τον λόγο του «αυτός που μας αγαπάει θα αγαπηθεί απ’ τον Πατέρα μου και θα έρθουμε να κάνουμε μέσα του μια μονή». (ΙΩΑΝ 14:23).
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ακούει αυτόματα τον Θεό. Αυτό είναι μέρος της μαθητείας της πίστης όπως και να ξεχωρίζει την φωνή του Θεού από άλλες φωνές. Αν όμως ο φόβος της πλάνης υπερισχύσει από την πίστη στο ότι το Άγιο Πνεύμα μπορεί να τον μάθει να διακρίνει, τότε θα σβήσει την φωνή του Θεού και θα ζει με την ψυχή του και ότι η διάνοια του μπορεί να καταλάβει πάνω στον γραπτό λόγο του Θεού. Θα έχει το Όνομα του χριστιανού αλλά θα ζει ανεξάρτητα από Αυτόν, στηριγμένος στο ξύλο της γνώσης του καλού και του κακού. Σε αυτού του είδους τον άνθρωπο απευθύνει αυτό τον έλεγχο ο Ιησούς: «Επειδή, λες ότι: Είμαι πλούσιος, και πλούτησα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτε, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυμνός· σε συμβουλεύω να αγοράσεις από μένα χρυσάφι δοκιμασμένο από τη φωτιά, για να πλουτήσεις· και ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή τής γύμνιας σου· και να χρίσεις τα μάτια σου με κολλύριο, για να βλέπεις. Εγώ, όσους αγαπάω, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία· γίνε, λοιπόν, ζηλωτής και μετανόησε. Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου» (ΑΠΟΚ 3:17-20).
Ας προσέξουμε ότι δεν χτυπάει σε κάποιον μη αναγεννημένο αλλά σε άγγελο της εκκλησίας. Η θύρα είναι το πνευματικό αυτί, ο χτύπος ο ζωντανός λόγος και το δείπνο οι αγαθές δόσεις Αγίου Πνεύματος που έχει να φέρει. Αν βλέπεις τον εαυτό σου σε αυτή την κατάσταση επέστρεψε στον Κύριο και εμπιστεύσου Τον απ’ την αρχή για κάθε τι που αφορά την σχέση σας. Ένα είναι σίγουρο, ότι δεν θα χάσεις. Αλλά θα ξεκινήσει η ομορφότερη περιπέτεια που έχεις ζήσει ποτέ!
