του George Mulfinger (Καθηγητή φυσικών επιστημών)
Σε κανέναν άλλο επιστημονικό πεδίο δεν υπάρχει τόση πληθώρα ανοησιών και φαντασίας -πράγματα βέβαια που δεν έχουν σχέση με την επιστήμη- όπως συμβαίνει στο πεδίο των ανθρώπινων επιστημονικών απολιθωμάτων. Από λίγα υπολείμματα κάποιου οστού και με προσθήκη μπόλικου γύψου στο Παρίσι κα μαζί με μεγάλη δόση φαντασίας, βγήκαν ολόκληρες ανθρώπινες φυλές, στολισμένες με τους πιο συνταρακτικούς μύθους, σχετικά με την πρωτόγονη και «ζωώδη» ζωή τους.
Ο Άνθρωπος Cro-Magnon παρουσιάζει για τους εξελικτικούς ένα ενδιαφέρον πρόβλημα. Τα στοιχεία που έχουμε σήμερα στη διάθεση μας δείχνουν, αν μη τι άλλο, ότι υπάρχει εξέλιξη όχι προς τα άνω, αλλά προς τα κάτω, όχι προς την πλεονεκτικότερη» ή τελειότερη μορφή αλλά προς το μειονεκτικότερο. Η ικανότητα του κρανίου του Cro-Magnon δείχνει ότι ο πολιτισμός τους ήταν κατά πολύ πιο προχωρημένος από τον δικό μας. Ήταν εξασκημένος στην χρήση διαφόρων χημικών ενώσεων για ζωγραφική με χρωστικές ουσίες. Οι χημικές αυτές ενώσεις γινόντουσαν με ένα φορέα χρώματος και οι εργασίες τους με χρωστήρες. (1) Η καλλιτεχνική αξία των έργων τους φαίνεται πως είναι υψηλότερου βαθμού από τα περισσότερα έργα της εποχής μας.
Cro Magnon Cave Paintings Journal Of Cosmology Michelle Art
Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ έγινε θύμα μεγάλης και εσκεμμένης διαστρέβλωσης. Κι εδώ η ικανότητα του κατά μέσον όρο εγκεφάλου είναι μεγαλύτερη από εκείνη του «σημερινού ανθρώπου». Στην περίπτωση του πρώτου δείγματος που βρέθηκε, το άτομο εκείνο υπέφερε από χρόνια οστεοαρθρίτιδα, μια πάθηση των οστών, που προξενεί κύρτωση των ώμων και γενικά κύρτωση του σώματος. Από εκείνη την στιγμή οι ιστορικοί της τέχνης τον ζωγράφισαν σαν ένα άσχημο άνθρωπο των σπηλαίων με στραβά πόδια που τα έσερνε τρικλίζοντας, σχεδόν σαν πίθηκος καθώς περπατούσε. Εντούτοις όταν αργότερα βρέθηκαν κι άλλα δείγματα, αναγνωρίσθηκε απ’ όλους πως ο Νεάντερταλ περπατούσε όρθια και ίσια, όπως όλοι εμείς σήμερα. (2) Το πράγμα αυτό έγινε γνωστό ήδη από το 1935. Παρόλα αυτά όμως, τα παιδιά μας στα σχολεία σήμερα εξακολουθούν να διδάσκονται το ψέμα με τέτοιες αναληθείς φιγούρες που αποτυπώνονται μέσα σε βιβλία, κρύβοντας απ’ αυτά την αλήθεια, ιδιαίτερα τα νέα ευρήματα. Γιατί όμως τα αποκρύπτουν;
history.com
Η εξαπάτηση με το τέχνασμα του ανθρώπου του Πίλνταουν (Piltdawn) είναι ένα από τα πρόστυχα σημεία στην Ιστορία των Επιστημών. Κάποιος καταφερτζής ευφυολόγος πήρε μια σιαγόνα Χιμπαντζή, της έβαλε γύψινα δόντια για να την παρουσιάσει σαν σιαγόνα ανθρώπου. Την άλειψε με διάφορες χημικές ουσίες ώστε να φανεί ότι πρόκειται για σιαγόνα παλιάς εποχής. Στη συνέχεια την καταχώνιασε σε μια τοποθεσία με αμμοχάλικο, όπου λίγο αργότερα «ανακαλύφθηκε» από μια ομάδα ανθρωπολόγων. (3) Πολλοί από τους μεγαλύτερους ειδικούς επιστήμονες την δέχθηκαν σαν γνήσιο απολίθωμα σιαγόνας ανθρώπου. Στην πραγματικότητα όμως είχαν πέσει θύματα απάτης για 41 ολόκληρα χρόνια, μέχρι που ανακαλύφθηκε το ψέμα. Και ασφαλώς είναι δικαιολογημένο το ερώτημα: Αν οι επιφανείς αρχαιολόγοι των ημερών μας εξαπατώνται τόσο εύκολα πως μπορούμε να τους πιστέψουμε και στα υπόλοιπα που μας λένε;
wikimedia.org
Ο άνθρωπος της Νεβράσκας (Nebraska) είναι ένα ακόμα καλό παράδειγμα για την διαστροφή που γίνεται γύρω από την αλήθεια και πως ορισμένοι επιτήδειοι επεξεργάζονται τα πράγματα αυτά, για να μας πείσουν σώνει και καλά να πιστέψουμε στην θεωρία της εξέλιξης. (4) (5) Το εύρημα στην Νεβράσκα χρησιμοποιήθηκε στην γνωστή δίκη Σκόουπς (Scopes), σε μια προσπάθεια να φέρουν σύγχυση στον Γουίλιαμ Τζένιγκς Μπράϊαν (William Jennings Bryan). Ο Μπράϊαν με πολλή σύνεση και σοφία είπε ότι τα στοιχεία που προσκομίζονται σαν απόδειξη είναι πενιχρότατα. Και θα ρωτήσουμε ποια ήταν άραγε αυτά τα σπουδαία στοιχεία; Ένα μοναδικό δόντι!!! Με βάση αυτό το ένα δόντι δημιούργησαν με μεγάλη φαντασία μια ολόκληρη καινούργια ανθρώπινη φυλή και της έδωσαν ηλικία ενός εκατομμυρίου ετών! Το όνομα που δόθηκε σε αυτό το εύρημα ήταν: Εσπεροπίθηκος Χάρολντ -Κούκι, προς τιμήν του ευρέτη Χάρολντ Κούκ. Η μελέτη αργότερα έδειξε κάτι άλλο, έδειξε δηλαδή ότι το περίφημο αυτό δόντι δεν ήταν από άνθρωπο, αλλά άνηκε σε ένα αγριογούρουνο!!! Εντωμεταξύ η γνωστή σε όλο τον κόσμο Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, στην 13η έκδοση της έγραφε κι αυτή πως το εύρημα αυτό ήταν χωρίς αμφιβολία από άνθρωπο και μάλιστα με τα λόγια: «Με όλες τις τιμές». Στην επομένη έκδοση της, την 14η αναγκάσθηκε να αναθεωρήσει δίνοντας μια εξήγηση. Αλλά προσέξτε ποια εξήγηση έδωσε. Θα περιμέναμε να πει καθαρά την αλήθεια, ότι πρόκειται δηλαδή για το δόντι όχι ανθρώπου, αλλά αγριογούρουνου. Ο συγγραφέας για να μην θίξει την δαρβίνειο θεωρία, είπε απλώς πως το δόντι αυτό άνηκε σε ένα «όν διαφορετικής τάξης». Βλέπουμε έτσι με πόσα τεχνάσματα επιδιώκεται σώνει και καλά να μείνει στους ανθρώπους η εντύπωση ότι η θεωρία της εξέλιξης εξακολουθεί να είναι αληθινή! Και εδώ θα πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Είναι αλήθεια και όλα όσα γράφονται στις εγκυκλοπαίδειες, γύρω μάλιστα από σοβαρά θέματα γνώσης και έρευνας;
Το πασίγνωστο εύρημα του ανθρώπου της Ιάβας αποτελείτο από ένα μικρό κομμάτι της κορυφής του κρανίου, ένα τμήμα της αριστερής κνήμης και δύο δόντια. (6) Τα τμήματα αυτά βρέθηκαν στην άμμο της κοίτης ενός ποταμού στην κεντρική Ιάβα, σε διάστημα ενός έτους και μεταξύ τους διασκορπισμένα, σε απόσταση 16 έως 22 μέτρων. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορεί κανείς να πει σίγουρα ότι όλα αυτά τα οστά άνηκαν στο ίδιο ον. Ο Δρ Ντυπουά (Dubois), που τα βρήκε, τα πήρε μαζί του στην Ευρώπη και τα εξέτασαν 24 από τους πιο φημισμένους επιστήμονες της εποχής του. Αυτές οι κορυφές της επιστήμης δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε συμφωνία, ως προ της ταυτότητα αυτών των οστών. Δέκα απ’ αυτούς έλεγαν ότι άνηκαν σε πίθηκο, εφτά είχαν την γνώμη πως άνηκαν σε άνθρωπο και οι υπόλοιποι εφτά είπαν ότι άνηκαν σε κάποιο είδος «ελλείποντος ενδιάμεσου τύπου». (7) Ο Δρ Ντυπουά που αρχικά συμμεριζόταν την άποψη της τελευταίας ομάδας, άλλαξε αργότερα γνώμη και άρχισε να λέει πως άνηκαν σε κάποιο γίββωνα (είδος πιθήκου). Αλλά και μέχρι σήμερα ακόμα, δεν υπάρχει συμφωνία απόψεων πάνω στο θέμα αυτό. Αργότερα έκανε την εμφάνιση του ένας δεύτερος άνθρωπος της Ιάβας, παίρνοντας μεγάλη δημοσιότητα σε βιβλία. Για τον δεύτερο αυτόν άνθρωπο είχαν βασιστεί σε ένα «τεμάχιο κρανίου». Στο τέλος της όλης ιστορίας φάνηκε εντούτοις πως επρόκειτο όχι για κόκαλο από κρανίο, αλλά από επιγονατίδα ενός ελέφαντα! Σ’ αυτό δεν χωρούσε πλέον καμία αμφιβολία. (8)
wikipedia
Το 1959 βρέθηκε στο Ολντουβάι Γκόρτζ (Olduvai Gorge) της Τανζανίας ο περίφημος Ζινγιάνθρωπος. Κυκλοφόρησε από τότε σε τρεις διαφορετικές μορφές μέσα από περιοδικά και κάθε απεικόνιση του είχε διάφορο χαρακτήρα. Η μια τον παρουσίαζε σαν άνθρωπο, η άλλη σαν γορίλλα και η τρίτη σαν χιμπαντζή. (9) Αρχικά μας έλεγαν ότι πρόκειται για έναν από τους παλιούς μας προγόνους. Σύμφωνα με τον ευρέτη του, τον Δρα Λήκυ (L.S.B. Leaky), ο Ζινγιάνθρωπος θεωρείται από τον ίδιο ότι μοιάζει περισσότερο με γορίλλα. Λέει μάλιστα ο ίδιος ότι κατά 95% είναι «πίθηκος» και ότι δεν έχει καμία σχέση με τον «σύγχρονο άνθρωπο».
britannica.com
Στην ίδια τοποθεσία, αλλά σε χαμηλότερο στρώμα γης, η ομάδα του Δρ Λήκυ ξέθαψε τον Χόμο Χαμπίλις (Homo Habilis), που θεωρείται σήμερα το αρχαιότερο ανθρώπινο απολίθωμα. Είναι πραγματικά θαυμάσιο γιατί ουσιαστικά είναι όμοιο με τον σημερινό άνθρωπο σε κάθε λεπτομέρεια. (10) Που είναι λοιπόν η ισχυριζόμενη «σταδιακή εξέλιξη» που μας είπαν ότι έλαβε χώρα μεταξύ της εποχής του πιθήκου και της δικής μας;
Και άλλα εντυπωσιακά ονόματα όπως Αυστραλοπίθηκος και ο Παράνθρωπος έκαναν την εμφάνιση τους σε δημοσιεύματα διάφορα. Κι εδώ δεν πρόκειται για τίποτα άλλο, παρά για είδη πιθήκων που εξέλιπαν και των οποίων η χωρητικότητα του κρανίου είναι ίδια με εκείνη του σύγχρονου γορίλλα. (11)
Τελευταία πληροφορηθήκαμε ότι ο Δρ Λήκυ ονόμασε ένα απολίθωμα ανθρώπινο προς τιμή του ονόματος Χόμο Λήκυι (Homo Leakeyi). Οι ανθρωπολόγοι της εποχής μας, ο ένας ύστερα από τον άλλον, χάνουν πλέον το ενδιαφέρον τους με όλες αυτές τις ταχυδακτυλουργίες. Ο Δρ Μπρέϊς (C.L.Brace) του Πανεπιστημιακού Μουσείου της Ανθρωπολογίας του Μίτσιγκαν, στο επιστημονικό περιοδικό ΕΠΙΣΤΗΜΗ, έγραφε τελευταία ότι όλα αυτά δεν είναι παρά μια ατυχής γκάφα. Έλεγε ακόμα επί λέξη τα εξής: «Σ’ όλο αυτό το αμφισβητούμενο θέμα ο Λήκυ προσθέτει τώρα και ένα καινούργιο είδος, τον Homo Leakeyi, χωρίς κάποια παραπομπή ή δικαιολογία ή διακεκριμένο λόγο. Τούτο φαίνεται να είναι ακριβώς ένα επιπλέον παράδειγμα μιας αδικαιολόγητης ονοματοδοσίας για προσωπικό χατίρι, από τους μελετητές των απολιθωμάτων των πιθηκοειδών, χωρίς να υπάρχει μια συγκεκριμένη μελέτη, ανάλογη πληροφόρηση ή κάποια αντικειμενικά κριτήρια». (12)
(Απόσπασμα από το βιβλίο: Ο κατακλυσμός του Νώε και τα απολιθώματα).
1 G. E. Philbrook, Department of Chemistry, University of Georgia, class notes from course entitled Development of Chemical Concepts, Summer 1967.
2 Arthur C. Custance, The Fallacy of Anthropological Reconstructions. Doorway Papers, Box 291, Brockville, Ontario. Canada. 1966, σελ 5-12
3 John W. Klotz, Genes, Genesis amd Evolution, St. Louis, Missouri, 1955, pp. 365-369.
4 Custance, σελ. 5.
5 W. A. Criswell, Did Man Just Happen? Grand Rapids, Michigan, σελ. 81-83. Μεταφρασμένο στα Ελληνικά: «Το μεγάλο ψέμα», Ελεύθερες Εκδόσεις.
6 Nelson, After Its Kind, σελ. 126-130
7 Criswell, σελ. 84.
8 Αυτόθι, σελ. 85
9 Arthur C. Custance, “The Fossil man in the Light of the Record in Genesis”, Creation Researce Society 1968 Annual, σελ. 7.
10 Clark, σελ.221
11 Robert J. Foster, General Geology, Columbus, Ohio, 1969, σελ. 570
12 C. L. Brace, “Fossil Hominid Taxonomy”, Science, τομ. 163ος, αρ. 3873, σελ. 1360, 21/3/1969.
Πάνω στην ίδια θεματική μπορείς να δεις και ένα κόμιξ που με ευχάριστο τρόπο ξεσκεπάζει τον μύθο των Δαρβινιστών και τα κατασκευασμένα ψέματα για να πείσουν τον κόσμο για το θεώρημα τους.
