Στην Ελλάδα ζήσαμε μια περίοδο που διδαχτήκαμε τον Θεό ως υπερβολικά αυστηρό, αυταρχικό, που τιμωρεί εύκολα, δίνει μεγάλη σημασία σε λεπτομέρειες, και για το παραμικρό μπορεί να στείλει τον άνθρωπο στην κόλαση, ακόμη κι αυτόν που κάνει απ’ την μεριά του το καλύτερο δυνατό. Τότε ο Κύρος ξημέρωσε μια εποχή στην οποία σήκωσε το λάβαρο της Χάρης Του, του ελέους και της μακροθυμίας. Μας αποκάλυψε ότι δεν είναι νομικιστής, δεν ήταν δικά του τα φορτία που πολλοί από μας είχαν πάρει στις πλάτες τους και ότι ο δικός Του αγιασμός ήταν τελείως διαφορετικός απ’ τον τρόπο που τον είχαμε ορίσει εμείς. Αυτό οδήγησε πολλούς να παρεξηγήσουν την πραγματικότητα αυτή και να παρασυρθούν σε ακρότητες, σε ελευθεριότητες και σαρκικότητες χωρίς κανένα έλεγχο. Οδήγησε στο να χάσουμε τον σκοπό της χάρης, να χάσουμε κάθε ενδιαφέρον για αγιασμό και σε μια λάθος κατανόηση της αγάπης.
Γι’ αυτό ο Θεός ξημερώνει (και έχει ήδη ξημερώσει) μια εποχή στην οποία υψώνει στην εκκλησία Του το λάβαρο την αληθινής αγιότητας, της καθαρότητας και του ΦΟΒΟΥ ΤΟΥ. Ποιος γνωρίζει τη δύναμη της οργής σου, και του θυμού σου, ανάλογα με τον φόβο σου; (ΨΑΛ 90:11). Ρωτάει ο Μωυσής. Με σύγχρονα και μοντέρνα λόγια θα το λέγαμε ως εξής: Ποιος γνωρίζει μέχρι που φτάνει η ανοχή του Θεού, ώστε να ξέρει μέχρι που τον παίρνει να αμαρτάνει; Δεν θα το ‘λεγα τόσο ωμά αν πράγματι αυτός ο πονηρός τρόπος σκέψης δεν υπήρχε μέσα μας. Μάλιστα αυτός ο τρόπος σκέψης μας έκανε τα τελευταία χρόνια να πειραματιστούμε αυτά τα όρια, να τα «εξερευνήσουμε» και ακριβώς για αυτό τον λόγο τώρα αναλαμβάνει να μας τα μάθει ο ίδιος ο Θεός.
Η προσευχή μας σε αυτή την σοβαρή περίοδο που εισερχόμαστε και ήδη διανύουμε, θα πρέπει να είναι σαν αυτή του Μωυσή, του δούλου του Θεού: Δίδαξέ μας να μετράμε έτσι τις ημέρες μας, ώστε να προσκολλούμε τις καρδιές μας στη σοφία (91:12). Και η αληθινή σοφία είναι ο φόβος του Κυρίου. Αρχή σοφίας είναι ο φόβος τού Κυρίου· (ΠΑΡ 1:7). Όταν γίνει γνωστός μέσα στις καρδιές μας, τότε θα ξέρουμε την πραγματική αξία της ανθρώπινης μας ύπαρξης και πως αξίζει να διαχειριστούμε την σύντομη αλλά σοβαρότατη διαμονή μας πάνω σε αυτή την γη, για να έχει αντίκρισμα και στην αιωνιότητα με την οποία είναι συνδεδεμένη. Όσο πιο διαθέσιμοι είμαστε, πιο συνεργάσιμοι, πιο δεκτικοί, τόσο πιο ανώδυνα θα γίνει αυτή η νουθεσία. Είθε ο Κύριος να οδηγήσει τον καθένα μας στην αλήθεια Του, την δικαιοσύνη Του και την αγιότητα Του. Διότι χωρίς αυτά τα τρία η Παρουσία Του δεν μπορεί να υπάρξει.
