της Νάνσυ Καραγιάννη
«Και ενώ μιλούσαν και συζητούσαν, καθώς πλησίασε και ο ίδιος ο Ιησούς, πορευόταν μαζί τους. Αλλά, τα μάτια τους κρατιόνταν..» (ΛΟΥΚ 24:15).
Κύριε μέχρι τώρα ενώ Εσύ πορευόσουν μαζί μας τα μάτια μας ήταν κλειστά.
Παρόλο που συνομιλούσαμε για Σένα γνωρίζοντας πράγματα για Σένα, έχοντας κάποια γνώση, στην πραγματικότητα δεν Σε γνωρίζαμε. Δεν καταλαβαίναμε τον σκοπό της επίσκεψης Σου σε εμάς, δεν καταλαβαίναμε το νόημα του σταυρού Σου, Σε κοιτάζαμε με θαυμασμό και απορία…
Και περπατούσαμε έχοντας λύπη στην καρδιά μας και είμασταν σκυθρωποί γιατί ο Ιησούς ο Οποίος αναστήθηκε από τους νεκρούς, ακόμα δεν έφερε την ανάσταση στην ζωή μας. Ο Ιησούς ο Οποίος αποδείχθηκε Υιός του Θεού με δύναμη είναι θαμμένος σε ένα υγρό τάφο μέσα στην διάνοια μας! Κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε κι ούτε να δεχθούμε!
Κοιτάμε στο σταυρό, βλέπουμε στο σταυρό, προσμένουμε στο σταυρό, σκύβουμε στο σταυρό και έχοντας μπροστά μας την πληγωμένη μορφή Σου αδυνατούμε να εννοήσουμε, αδυνατούμε να συλλάβουμε, αδυνατούμε να συμμεριστούμε. Μόνο ψελλίζουμε το «Έπρεπε να πάθει, έπρεπε να σταυρωθεί» αγνοώντας σε τι κίνδυνο μέσα βρισκόμαστε. Δεν μπορούμε να δούμε ούτε να διακρίνουμε μέσα σε όλο αυτό τους εαυτούς μας. Μόνο κουνάμε τα κεφάλια μας συμφωνώντας ότι «έτσι έπρεπε να συμβεί κι ήταν αναμενόμενο, έτσι έπρεπε ο Θεός να ενεργήσει με την πολλή Του αγάπη, έτσι χρωστούσε να κάνει για χάρη μας..»
«Χρωστούσε..» και μείναμε σε αυτό. Χρωστάει ο Θεός στους άδικους και πονηρούς; Χρωστάει ο Θεός στους ξεπεσμένους; «Ω ναι», ανταπαντάμε, «αφού το γνώριζε, ήξερε την φύση μας, γνώριζε την κατρακύλα μας.. Ω ναι, Αυτός μας έπλασε γι’ αυτό το γνώριζε. Αυτός απ’ την δική μας σάρκα ντύθηκε και γνώρισε πόσο αδύνατο είναι να αντισταθούμε..» Και συνεχίζουμε τον δρόμο μας, αν και τόσο κοντά (κάτω από τον σταυρό να Τον κοιτάμε) όμως τόσο μακριά Του, τόσο αδιαμφισβήτητα να μεγαλώνει η απόσταση και το χώρισμα να μας χωρίζει περισσότερο..
Μέχρι να ανοιχθούν τα μάτια μας και μέχρι να γνωρίσει η καρδιά μας, ο Ιησούς θα μένει στον τάφο Του κι εμείς απ’ έξω θα κυλάμε την πέτρα του τάφου σφραγίζοντας την απιστία στην καρδιά μας και την τύφλωση στην διάνοια μας. Για τα οποία είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός δεν θα τα λογαριάσει γιατί γνωρίζει την φύση μας, ξέρει την πλάση μας.. «Άλλους έσωσε, αν θέλει ας σώσει κι εμάς», μονολογούμε συνεχίζοντας το ταξίδι της αδιαφορίας μας.. «Ο Θεός ότι είναι να κάνει ήδη το έκανε για εμάς..» «Δύναται τα πάντα», φωνάζουμε και κονταροχτυπιόμαστε.
Δύναται, όμως είναι αλήθεια; Αφού τον έχουμε κλείσει μέσα στον τάφο με την πέτρα κυλισμένη. Διακηρύττουμε ότι: Δύναται να σηκωθεί απ’ τους νεκρούς, δύναται να μας σηκώσει απ’ τον τάφο, δύναται τα πάντα σε εμάς που κηρύττουμε την απιστία μας ο ένας προς τον άλλον… «Δύναται…» Δύναται; Έχοντας κλείσει τον Ιησού απ’ έξω δεν τον αφήνουμε να ενεργήσει σε εμάς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Και δεν Τον γνώρισαν ως Θεό και δεν Τον δόξασαν ανάμεσα τους… αλλά συνέκλεισαν τους εαυτούς τους μέσα στην απιστία για να μην Τον γνωρίζουν ως Θεό τους και να μην επιστρέφουν απ’ τους δρόμους τους, γιατί είναι πονηροί.
«η καρδιά αυτού τού λαού πάχυνε, και τα αυτιά τους έγιναν βαριά, και έκλεισαν τα μάτια τους, για να μη βλέπουν με τα μάτια τους, και ακούν με τα αυτιά τους, και καταλάβουν με την καρδιά τους, και επιστρέψουν και θεραπευθούν». (ΗΣ 6:10).
Ο Κύριος όμως απαντάει: «Όποιος πιστεύει σε Εμένα, Όποιος δέχεται Εμένα, όποιος έρχεται σε Μένα, Όποιος Με τρώει και όποιος Με πίνει, αυτός αν και δεν Με γνώριζε θα Με γνωρίζει. Αν και δεν Με δόξαζε θα Με δοξάζει. Αυτός θα έχει μερίδιο, θα λάβει μισθό, θα είναι ανάμεσα σας σαν το φρόνιμο δούλο που ο Οικοδεσπότης επαίνεσε, γιατί αν και δούλος, εξαγοράστηκε τηρώντας την συμφωνία από μέρους του, την συμφωνία της βάπτισης σε θάνατο όμοιο με τον δικό Μου! Αυτόν οι υπηρέτες Μου θα τον τιμήσουν, αυτόν θα τον υπηρετήσουν και ψηλά θα τον σηκώσουν για να τον δουν όλοι αυτοί που τον μισούν και τον ατιμάζουν, πως είναι δικός Μου, πως βγήκε από Εμένα».
Θαρσείτε ο κόσμος έχει νικηθεί μην πτοηθείτε, θαρσείτε ελάτε να επιστρέψουμε στην Ιερουσαλήμ και να μείνουμε εκεί, περιμένοντας Τον ανάμεσα μας, να φανεί μέσα στην δόξα Του και στην δύναμη Του!
«Και αφού σηκώθηκαν την ίδια εκείνη ώρα, επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ..» (ΛΟΥΚ 24:33).
Όλοι όσοι Τον προσμένουν δεν θα ντροπιαστούν. Αλλά θα λάβετε δύναμη από ψηλά όταν το Άγιο Πνεύμα έρθει επάνω σας.
