Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
Ο νόμος δόθηκε διαμέσου του Μωυσή. Η χάρη όμως και η αλήθεια έγινε διαμέσου του Ιησού Χριστού. ΙΩΑΝ 1:17
Η παλαιά Διαθήκη, η πρώτη συμφωνία που έκανε ο Θεός με τον άνθρωπο, ήταν με βάση τον νόμο που έδωσε στον Μωυσή στο όρος Σινά, τις δέκα εντολές. Κανείς ποτέ δεν κατάφερε να τηρήσει όλες τις εντολές, μάλιστα αν κάποιος έφταιγε σε μία ήταν ένοχος σε όλες! Κι αυτό γιατί ο νόμος αυτός δεν δόθηκε για να φέρει δικαιοσύνη αλλά για να φανερώσει την αμαρτία. Άλλωστε ο Θεός γνώριζε από πριν ότι κανείς δεν μπορεί να τον τηρήσει επειδή η ίδια η φύση του ανθρώπου είναι αμαρτωλή και ότι από έργα του νόμου δεν θα δικαιωθεί μπροστά του κανένας άνθρωπος. Όπως και ο απόστολος Παύλος είπε ότι διαμέσου του νόμου δίνεται σαφής γνώση της αμαρτίας. ΡΩΜ 3:20
Έτσι ο νόμος του Μωυσή δεν λύνει το πρόβλημα, δείχνει το πρόβλημα. Ο νόμος του Μωυσή φανερώνει την αγιότητα του Θεού σε σχέση με την αχρειότητα του ανθρώπου. Ο νόμος είναι ο καθρέφτης της αμαρτίας και αποκαλύπτει την πραγματική σου κατάσταση μπροστά στον Θεό.
Ο νόμος της παλαιάς διαθήκης ήταν ένα παιδαγωγικό σχολείο. Ήταν το μοναδικό σχολείο που για να αποφοιτήσεις έπρεπε να μείνεις σε κάθε τάξη. Η επιτυχία εξαρτιόταν απ’ την αποτυχία. Πτυχίο έπαιρναν μόνο οι τελευταίοι μαθητές. Γιατί αυτό που σε δίδασκε ήταν πόσο αδύνατο είναι να ευαρεστήσεις τον Θεό με τη δική σου δύναμη. Υπήρχε όμως μια μερίδα ανθρώπων που επέμενε πως μπορούσε. Κι αυτοί ήταν οι Φαρισαίοι. Οι Φαρισαίοι ήταν οι πιο κακοί μαθητές. Γιατί ποτέ δεν κατάλαβαν το σκοπό του νόμου και θεωρούσαν ότι μέσα από το νόμο μπορούν να δικαιωθούν μπροστά στον Θεό. Αντί να αναγνωρίσουν την αδυναμία τους να ευαρεστήσουν τον Θεό έχτισαν καύχηση στον εαυτό τους. Και χρησιμοποίησαν τον νόμο με λάθος τρόπο. Γι’ αυτό ποτέ δεν μπόρεσαν να λάβουν την χάρη του Θεού και να δεχτούν τον Χριστό ως σωτήρα απ’ τον Θεό. Θεωρούσαν ότι δεν τον έχουν ανάγκη και ότι μπορούν να σωθούν από μόνοι τους. Όμως ο σκοπός του νόμου ήταν να μας προετοιμάσει για να δεχτούμε τον Χριστό. Ο νόμος έγινε παιδαγωγός μας στον Χριστό. ΓΑΛ 3:24 Ήταν για να μας δώσει να καταλάβουμε ότι έχουμε ανάγκη από ένα σωτήρα, κι αυτός είναι ο Χριστός. Ο Χριστός εκπλήρωσε τον νόμο για χάρη μας και πλήρωσε την ποινή των δικών μας αμαρτιών μπροστά στον Θεό έτσι ώστε να λάβουμε το δώρο της αιώνιας ζωής δωρεάν, χωρίς έργα, μέσα από την πίστη στον Ιησού Χριστό. Ξέροντας ότι δεν δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του νόμου, παρά μονάχα διαμέσου της πίστης του Ιησού Χριστού, κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε από την πίστη στο Χριστό, και όχι από τα έργα του νόμου. Επειδή από τα έργα του νόμου δεν θα δικαιωθεί κανένας άνθρωπος (ΓΑΛ 2:16).
Όλα αυτά εξηγούνται πολύ εύστοχα στην παραβολή του Φαρισαίου και του τελώνη, οι οποίοι είχαν πάει στο ιερό για να προσευχηθούν. Ο Φαρισαίος προσευχόταν ως εξής: « Σ’ ευχαριστώ Θεέ που δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι: άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή όπως και αυτός ο τελώνης. Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, αποδεκατίζω όλα όσα έχω.» Και ο τελώνης δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να υψώσει στον ουρανό , αλλά χτυπούσε το στήθος του, λέγοντας: « Ο Θεός, σκέπασε με έλεος εμένα τον αμαρτωλό.» Και η γραφή μαρτυρεί ότι ο τελώνης έφυγε δικαιωμένος και όχι ο Φαρισαίος που ύψωνε τον εαυτό του μπροστά στον Θεό.
Ο τελώνης αποφοίτησε με άριστα ενώ ο Φαρισαίος απέτυχε. Ο τελώνης πήρε το πτυχίο του, που είναι ο Χριστός, ο Φαρισαίος όμως σκόνταψε. Όποιος δεν περάσει απ’ το σχολείο του νόμου δεν μπορεί να δεχτεί τον Χριστό, γιατί δεν θεωρεί ότι τον έχει ανάγκη. Όμως το πτυχίο του σχολείου του νόμου είναι ο Χριστός σε απόλαυση σωτηρίας. Τέλος νόμου Χριστός σε δικαιοσύνη σε κάθε ένα που πιστεύει (ΡΩΜ 10:4).
Η Διαθήκη της χάρης ξεκινάει από την αναγνώριση ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα από μόνος μου για να σωθώ. Ο Ιησούς τότε, έρχεται να υπηρετήσει τον άνθρωπο που συνειδητά μπαίνει κάτω από το φρόνημα και την πεποίθηση του «δεν μπορώ» για τον εαυτό του. Μόνο όταν αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι το περπάτημα της νέας ζωής που ο Θεός μας καλεί να βαδίσουμε είναι αδύνατο για τον φυσικό άνθρωπο θ’ αρχίσουμε πραγματικά να στηριζόμαστε και να εξαρτιόμαστε από τον Αρχηγό της Σωτηρίας μας. Μόνο η αναγνώριση του « χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα» θα με οδηγήσει στο να αρχίσω να γνωρίζω ποιος ο Κύριος είναι για τη ζωή μου και τι έχει κάνει για μένα.
Η Διαθήκη της χάρης είναι ολότελα βασισμένη στη Χάρη του Ιησού που είναι υπέρεπαρκής για τη ζωή μου στη γη αλλά και για την αιωνιότητα. Δεν έχει ανάγκη η Κιβωτός της Χάρης Του, τις «δικές μου αρετές», «τα καλά μου έργα», «τους επαίνους και τα βραβεία μου», «τις δεξιότητες και τα ταλέντα μου» αλλά δόξα στον Θεό είναι στηριγμένη στο έργο του Ιησού Χριστού, δηλαδή στην τέλεια ζωή και υπακοή του Αρχηγού και Τελειωτή της πίστης μου! Η Δικαιοσύνη του Ενός, δικαίωσε τους αμαρτωλούς!
