..και η γη σας θα μένει έρημη, και οι πόλεις σας θα είναι έρημες. Τότε, η γη θα απολαύσει τα σάββατά της, όλο τον καιρό, όσο αυτή θα μείνει έρημη, κι εσείς θα είστε στη γη των εχθρών σας· τότε, η γη θα αναπαυθεί, και θα απολαύσει τα σάββατά της. Όλο τον καιρό τής ερήμωσής της θα αναπαύεται· επειδή, δεν αναπαυόταν στα σάββατά σας, όταν κατοικούσατε επάνω σ’ αυτή (ΛΕΥΤ 26:32Β-35).
Η Βαβυλώνια αιχμαλωσία ήταν μια τιμωρία για να αναπαυθεί η γη. Η τιμωρία αυτή δε επιβλήθηκε σε άθεους, αλλά στον λαό του Θεού. Τι ήταν όμως η ημέρα του Σαββάτου για τον λαό Ισραήλ; Ήταν η μέρα της παύσης από κάθε δουλειά με σκοπό να έχουν χρόνο αφιερωμένο σε εκζήτηση του Κυρίου. Να έρθουν σε επαφή, να λάβουν από Αυτόν και να ανανεώσουν τις δυνάμεις τους, φυσικές αλλά κυρίως πνευματικές. Αυτό τον θεσμό οι Ισραηλίτες μέσα στο πέρασμα των χρόνων καταπάτησαν εντελώς. Ήταν απορροφημένοι στις εργασίες τους και στις ασχολίες τους. Ο Θεός όμως κατέγραφε την καταπάτηση με ακρίβεια. Και όπως κάθε παράβαση λαμβάνει δίκαιη ανταπόδοση ήρθε η ώρα να πληρώσουν αυτό το αδίκημα και να αποδώσουν μαζεμένα όλα τα Σάββατα που χρωστούσαν στον Θεό. Αυτός ήταν ένας απ’ τους δυο λόγους που πήγαν αιχμάλωτοι στην Βαβυλώνα. Ο πρώτος και κυριότερος λόγος ήταν η ειδωλολατρία. Αυτό το καταλαβαίνουμε από τον τρόπο που ξεκινάει το συγκεκριμένο κεφάλαιο του Λευιτικού.
ΔΕΝ θα κάνετε είδωλα για τον εαυτό σας ούτε γλυπτά ούτε θα ανεγείρετε άγαλμα για τον εαυτό σας ούτε θα στήσετε πέτρα με γλυπτές εικόνες στη γη σας, για να την προσκυνάτε· επειδή, εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας.
ΘΑ τηρείτε τα σάββατά μου, και θα σέβεστε το θυσιαστήριό μου. Εγώ είμαι ο Κύριος (ΛΕΥΤ 26:1-2).
Βλέπουμε ότι η πρώτη εντολή που δίνεται η μεγαλύτερη έμφαση είναι η αποφυγή από την ειδωλολατρία και ακολουθεί η τήρηση του Σαββάτου. Αν και υπάρχουν και πολλές άλλες εντολές μέσα στον νόμο, βλέπουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία του Θεού στις συγκεκριμένες. Κι αυτό γιατί σε αυτές τις δύο στηρίζεται η σχέση με τον Θεό στην πρακτική της εφαρμογή. Εάν στην καρδιά σου φιλοξενείς είδωλα δεν είσαι σε θέση να Τον λατρεύεις, γιατί κάτι άλλο έχει πάρει την θέση Του. Αυτό σε οδηγεί αναπόφευκτα και στην καταπάτηση του Σαββάτου αφού δεν βρίσκεις λόγο να το τηρήσεις. Η καρδιά σου έχει απομακρυνθεί από τον Κύριο.
Ο Θεός ελευθέρωσε τους υιούς Ισραήλ από την δουλεία της Αιγύπτου όχι μόνο να είναι ελεύθεροι οι ίδιοι, αλλά για να αποκτήσει ένα λαό στον Εαυτό του, που θα τον λατρεύει και θα τον δοξάζει. Ένα λαό που θα είναι φως μέχρι τα πέρατα της γης. Για τον Ισραήλ η γη της υπόσχεσης ήταν και γη ανάπαυσης, γιατί σε αυτή δεν ήταν πλέον δούλοι. Δεν είχαν πλέον το μαστίγιο πάνω απ’ την πλάτη τους, ούτε το σιδερένιο καμίνι. Στην πορεία των χρόνων όμως έγιναν και πάλι δούλοι, όχι εξαιτίας κάποιου που επιβλήθηκε επάνω τους, αλλά οι ίδιοι έβαλαν άλλου είδους φορτία στους εαυτούς τους. Η πλεονεξία και η φιλαργυρία τους έκανε να γυρνούν την πλάτη στο Σάββατο για να βγάλουν λίγα χρήματα ακόμη. Ήταν ο Χριστός που όταν ήρθε τους μίλησε για την δουλεία του Μαμωνά, ότι δεν μπορούν ταυτόχρονα να λατρεύουν δύο Κυρίους και ότι «όποιος πράττει την αμαρτία είναι δούλος της αμαρτίας». Το είδος αυτής της δουλείας είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν έρθει ο Χριστός. Όταν μετέτρεψαν την γη της ανάπαυσης σε γη δουλείας, τότε ο Θεός έπρεπε να τους πάρει από εκεί και να τους παραδώσει στην Βαβυλώνα.
Εκεί ήταν αιχμάλωτοι για να τους θυμίσει το εστί δουλεία και να τους δείξει ότι έχουν γίνει δούλοι εσωτερικά. Μέσω του προφήτη Ιερεμία, Δανιήλ και Ιεζεκιήλ πληροφορήθηκαν τους λόγους της τιμωρίας. Να ένα μικρό δείγμα ενημέρωσης του Θεού: Ακόμα, εγώ ύψωσα το χέρι μου εναντίον τους μέσα στην έρημο, ότι θα τους διασκόρπιζα ανάμεσα στα έθνη, και θα τους διέσπερνα στους τόπους· επειδή, δεν εκτέλεσαν τις κρίσεις μου, και απέρριψαν τα διατάγματά μου, και βεβήλωσαν τα σάββατά μου, και τα μάτια τους ήσαν πίσω από τα είδωλα των πατέρων τους (ΙΕΖ 20:23-24).
ΝΟΜΙΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
Εκεί θυμήθηκαν την αρχή του Σαββάτου απ’ την οποία ξεπήδησε ο θεσμός της συναγωγής. Και εκεί ήταν που αποστράφηκαν την ειδωλολατρία.
Άρχισαν να τηρούν με περίσσιο ζήλο τις εντολές, όχι επειδή ξαφνικά άρχισαν να αγαπούν τον Θεό αλλά από φόβο. Μάλιστα έβαλαν και φράχτες γύρω – γύρω, (νέες εντολές γύρω από τις εντολές) για να είναι σίγουροι ότι δεν θα τον πατήσουν με κανένα τρόπο. Αυτό τους έκανε νομικιστές και γέννησε την ομάδα των Φαρισαίων.
ΓΙΑΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ;
Η ημέρα της ανάπαυσης (σαμπάτ=παύση) είναι δοσμένη στον άνθρωπο για να βρει μέσα σε αυτή τον Θεό. Να Τον ακούσει, να λάβει το θέλημα Του ώστε ύστερα να το πράξει στην ζωή του. Όμως δεν μπορείς να ακούς Τον Θεό, αν πρώτα δεν ησυχάσεις, δεν κλείσεις την «ραδιοσυχνότητα» από το πνεύμα και τις μέριμνες του κόσμου. Αυτό τον σκοπό εξυπηρετεί το Σάββατο. Δεν έχει δοθεί για να είσαι μέσα σε συνεχή απραξία, αλλά μέσα στην ησυχία να λάβεις στο πνεύμα σου τα έργα του Θεού, ώστε ύστερα να τα πράξεις στην ζωή σου. Το Σάββατο είναι βαλμένο για να οδηγεί σε έργα, όχι σε οποιαδήποτε έργα αλλά στα έργα του Πατέρα.
Με αυτό τον τρόπο έζησε ο Ιησούς. (Δεν μπορεί ο Υιός να κάνει τίποτε από μόνος του, αν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει αυτό· ΙΩΑΝ 5:19). Ποιο ήταν το Σάββατο του Ιησού; Ήταν η απομόνωση στην ερημιά. Εκεί περνούσε χρόνο με τον Πατέρα. Εκεί λάμβανε τα έργα του Πατέρα που ύστερα τα εκτελούσε. Οι Φαρισαίοι που εκτελούσαν τον νόμο με ένα τυπικό τρόπο, ήθελαν να σκοτώσουν Αυτόν που τον εκπλήρωνε ακριβώς με τον τρόπο που είχε ορίσει ο Πατέρας. (Μια επανάληψη της σχέσης Ισμαήλ με τον Ισαάκ).
Το έργο του Θεού δεν ξεκινάει από καλές ιδέες, συμβούλια αλλά πάντοτε από τόπο ανάπαυσης. Γιατί μόνο σε αυτό τον πνευματικό τόπο, σε αυτή την πνευματική ατμόσφαιρα μπορείς να ακούσεις την φωνή του Πατέρα. Αν εξουθενώσεις το Σάββατο μπορείς να κάνεις και πάλι έργα για τον Θεό, αλλά δεν θα είναι του Πατέρα, αλλά αυτά που έχεις επιλέξει εσύ να πράξεις για τον Θεό. Αυτή ακριβώς είναι η καταπάτηση του Σαββάτου από αναγεννημένους πιστούς σήμερα. Τι είναι όμως το Σάββατο στην Καινή Διαθήκη; Είναι το ταμείο, η ώρα που στήνω το αυτί μου να ακούσω απ’ τον Θεό.
ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ;
Η μεταφορά του ξύλου της γνώσης του καλού και του κακού μέσα στην Βασιλεία του Θεού είναι η καταπάτηση του Σαββάτου. Η ψευδαίσθηση ότι μπορώ μόνος μου να ορίζω τι είναι καλό και τι κακό για το έργο του Θεού. Η αντίληψη ότι μπορώ απ’ τον εαυτό μου να επιλέγω τι θα κάνω για τον Θεό, όπου όταν αποφασίζω, να τρέχω να τα εκπληρώσω με τις δυνάμεις μου. Αυτού του είδους ο άνθρωπος δεν κρίνει ότι υπάρχει ποτέ ανάγκη για Σάββατο, (δηλαδή για ταμείο) γιατί δεν κοιτάει να λάβει απ’ τον Θεό, ήδη ξέρει, γιατί αντλεί σοφία απ’ τον εαυτό του. Θεωρεί τον εαυτό του αρκετά έξυπνο και ικανό για να χρειάζεται τον Θεό για το έργο Του. Αυτού του είδους ο άνθρωπος λειτουργεί έτσι γιατί από πίσω υπάρχει η ρίζα της ειδωλολατρίας. Το πρώτο είδωλο είναι ο εαυτός του, αφού έχει πάρει την θέση του Θεού και το δεύτερο είναι ο θεός έτσι όπως τον έχει φτιάξει με την διάνοια και τα συναισθήματα του. Έναν θεό χάρης που ποτέ δεν θυμώνει, δεν οργίζεται, πάντα συναινεί με τις πράξεις του, συμφωνεί ότι κι αν κάνει. Ακόμα και η διακονία μπορεί να γίνει ένα είδωλο όταν γίνεται ξέχωρα απ’ τον Θεό, είναι πλήρως στα χέρια του ανθρώπου, και γίνεται για να ικανοποιήσει τον ίδιο.
ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ;
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός επέτρεψε τον Κορωνοϊό. Είναι ένα υποχρεωτικό σταμάτημα από νεκρά έργα και από δράσεις που έχει σιχαθεί η ψυχή Του. Δεν ακούς την φωνή Του; Σου βροντοφωνάζει: «Σταμάτα ότι κάνεις θέλω να σου μιλήσω!» Η πανδημία του Κορωνοϊού είναι το υποχρεωτικό σταμάτημα για να αποδοθούν όλα τα χαμένα Σάββατα. Κάποιος θα πει: «Οι πιστοί δεν είναι στην Βαβυλώνα». Ο Κορωνοϊός από πού έρχεται; Δεν είναι παράγωγο του βασιλείου του σκότους; Από εκεί έρχεται με υπογραφή «Βαβυλώνα» επάνω του. Κι αν δεν σε πάει σε ξένη γη, σε αιχμαλωτίζει εκεί που είσαι, σε βάζει σε περιορισμό. Για να αποδώσεις όλα τα Σάββατα που χρωστάς στον Θεό και μάλιστα μαζεμένα. Και για να φορέσει πάλι ο Ιησούς στις ζωές των δικών Του, την κορώνα που δικαιωματικά ανήκει στο δικό Του κεφάλι.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΗ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΘΕΙ;
Στα εβραϊκά υπάρχουν δυο λέξεις για την γη. Η μια το «έρετς» και η άλλη το «αδαμά». Ο Θεός έφτιαξε από την αδαμά τον Αδάμ, λέει το κείμενο στα εβραϊκά (ΓΕΝ 2:7). Η λέξη «έρετς» χρησιμοποιείτε ευρύτερα για την γη με την έννοια του χώρου και της υλικής δημιουργίας. Η λέξη «αδαμά» όμως σημαίνει κυριολεκτικά χώμα. Όταν λοιπόν ο Θεός μιλούσε στους Εβραίους για ανάπαυση της γης, αυτό δεν περιλάμβανε μόνο την φυσική γη, αλλά και τους ίδιους που ήταν προϊόν της γης, αφού είχαν προέλθει από την γη και στην γη θα επέστρεφαν σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου: «Από χώμα είσαι και στο χώμα θα πας» (ΓΕΝ 3:19). Την πραγματικά αυτή εκφράζει και ο Παύλος με δικά του λόγια στην προς Ρωμαίους επιστολή: Επειδή, η φύση υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλά εξαιτίας εκείνου που την υπέταξε, με την ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς, και θα μεταβεί στην ελευθερία τής δόξας των παιδιών τού Θεού. Επειδή, ξέρουμε καλά ότι ολόκληρη η κτίση συστενάζει, και συμπάσχει με ωδίνες, μέχρι και τώρα. Και όχι μονάχα αυτή, αλλά και εμείς οι ίδιοι που έχουμε την απαρχή τού Πνεύματος, και εμείς οι ίδιοι στενάζουμε μέσα μας, περιμένοντας την υιοθεσία, την απολύτρωση του σώματός μας ΡΩΜ (8:20-23).
Όταν ο Παύλος μιλάει για κτίση την οποία υπέταξε ο Αδάμ (ο πρώτος χωματένιος) στην φθορά, συμπεριλαμβάνει κάθε άνθρωπο που είναι ντυμένος με σώμα που ανήκει σε αυτή την κτίση και άρα και ο ίδιος είναι κάτω από το ίδιο είδος φθοράς. Και γι’ αυτό και εκείνος περιμένει την λύτρωση του σώματος. Βλέπουμε λοιπόν ότι με ένα τρόπο η γη και το σώμα μας είναι συνδεδεμένα. Εάν η γη είναι κάτω από καθεστώς θανάτου είναι και το σώμα. Αν το σώμα απολυτρώνεται, απολυτρώνεται και η κτίση. Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Όταν λοιπόν ο Κύριος μιλάει για ανάπαυση της γης δεν μιλάει μόνο για την φυσική γη, αλλά κυρίως για μας τους ίδιους. Εμείς είμαστε που χρειαζόμαστε να αναπαυτούμε. Είτε σαν άνθρωποι που δεν γνωρίζουμε τον Κύριο και είμασταν απορροφημένοι από το καθημερινό κυνήγι του χρήματος και της επιβίωσης, είτε σαν άνθρωποι που Τον γνωρίζουμε αλλά τον κλέβαμε από τα Σάββατα Του. Είτε γιατί νομίζαμε ότι ήταν ένας θεσμός που αφορούσε μόνο την Παλαιά Διαθήκη, είτε επειδή δεν βρίσκαμε τον λόγο που έπρεπε να τον εφαρμόσουμε. Το υποχρεωτικό σταμάτημα όμως είναι για όλους.
Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι η Κυριακάτικη συνάθροιση δεν μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα Σάββατο στην περίπτωση που γίνεται με ένα τυπικό τρόπο, από υποχρέωση ή ως καθήκον. (Βλέπε Ιουδαίους). Ακόμη όμως και αν υπάρχει γνησιότητα, η προσωπική ώρα με τον Θεό σε ένα αναγεννημένο πιστό δεν μπορεί να είναι μια φορά την εβδομάδα. Άλλωστε η Κυριακή αφορά περισσότερο την συλλογική λατρεία και δεν μπορεί να καλύψει την προσωπική. Ο Κύριος είπε ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί αλλά και με κάθε λόγο που βγαίνει απ’ το στόμα του Θεού. Μπορείς να τρως μόνο μια φορά την εβδομάδα, ή για μια μέρα να μείνεις νηστικός; Αν αυτό ισχύει για το φυσικό φαγητό πόσο μάλλον για το πνευματικό.
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ζουν απ’ την αρχή σαν να μην έχουν αναγεννηθεί (ΑΠΟΚ 3:1). Μεγάλωσαν σε εκκλησίες που ο ζωντανός λόγος ήταν απαγορευτικός και η κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα άγνωστη. Ακόμα και αυτούς ο Κύριος θέλει να τους κινήσει σε γνήσια εκζήτηση προς το Πρόσωπο Του μέσα από το υποχρεωτικό σταμάτημα. Θέλει να τους φέρει σε συνείδηση της Παρουσίας Του και να χτίσει μια ζωντανή σχέση μαζί τους. Αυτοί που κάνουν έργα, θέλει να βάλουν την κοινωνία τους μαζί Του ως προτεραιότητα και να μην κάνουν τίποτα χωρίς να τους το δίνει Αυτός. Και αυτούς που στέκονται ήδη με αυτό τον τρόπο να τους ενισχύσει ακόμη περισσότερο και να τους κάνει έτοιμους. Η ευκαιρία είναι τώρα.
ΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ
Αν ο Κορωνοϊός για την ανθρωπότητα είναι μια κατάσταση που δεν έχει ξαναζήσει, το ίδιο θα είναι και θερισμός που θα προκαλέσει ο Κύριος. Γι’ αυτό τον θερισμό ο Θεός ετοιμάζει ένα στρατό. Θέλει να βάλει σε αυτόν κάθε έναν που ομολογεί ότι είναι δικός Του. Όμως δεν θα επιτρέψει άλλο κάποιος να λέγεται σώμα Του αν δεν ζει σε ζωντανή κοινωνία μαζί Του. Δεν θα επιτρέψει κάποιος να φέρνει το Όνομα Του χωρίς να είναι διατεθειμένος να περνάει χρόνο μαζί Του. Δεν θα επιτρέπει να λέει ότι Τον γνωρίζει αν δεν φέρνει αληθινά τον χαρακτήρα Του. Δεν θα ανεχτεί άλλο την συμπόρευση σάρκας και πνεύματος, τον συμβιβασμό των δύο δρόμων, την υιοθέτηση κοσμικών πρακτικών για την Βασιλεία Του. Το σταμάτημα που συμβαίνει τώρα δεν είναι μόνο για να μάθεις να ζεις με τη φωνή Του. Είναι για να γίνουν οι πιστοί η εκκλησία όπως την θέλει ο Κύριος. Στον προφήτη Σοφονία λέει:
..θα εξολοθρεύσω τον άνθρωπο από το πρόσωπο της γης, λέει ο Κύριος. Και θα απλώσω το χέρι μου ενάντια στον Ιούδα, και ενάντια σε όλους τούς κατοίκους τής Ιερουσαλήμ· και θα εξολοθρεύσω το υπόλοιπο του Βάαλ απ’ αυτόν τον τόπο, και το όνομα αυτών που θυσιάζουν στα είδωλα, μαζί με τους ιερείς· κι αυτούς που, επάνω στις ταράτσες, προσκυνούν τη στρατιά τού ουρανού· κι αυτούς που προσκυνούν και ορκίζονται στον Κύριο, κι αυτούς που ορκίζονται στον Μαλχόμ· κι αυτούς που ξεκλίνουν από πίσω από τον Κύριο, κι αυτούς που δεν ζητούν τον Κύριο, και ούτε ρωτούν γι’ αυτόν (ΣΟΦ 1:3Β-6).
Τι είναι αυτό που περιγράφει ο Σοφονίας; Μια μπερδεμένη κατάσταση. Ιούδας και Βάαλ, ιερείς και είδωλα, προσκύνηση στον Κύριο και ταυτόχρονα στους δαίμονες, άνθρωποι που ονομάζονται του Κυρίου αλλά δεν Τον εκζητούν, που ξεκλίνουν από Αυτόν. Ο Θεός θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα (στον λαό Του) και ήδη έχει ξεκινήσει μέσα απ’ τις κρίσεις που έχει απελευθερώσει πάνω στην γη. Διότι ο Κύριος έρχεται να πάρει πίσω το υπόλοιπο του λαού Του. Να απομακρύνει το άχυρο, να το ξεκαθαρίσει απ’ το σιτάρι, να ξεμπλέξει το σιτάρι που έχει μπερδευτεί με το άχυρο.
Βλέπουμε ότι κατά την επιστροφή από την Βαβυλώνα δεν επέστρεψαν όλοι για να οικοδομήσουν, αλλά όσους διόρισε ο Κύριος. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Δεν θα λάβουν μέρος όλοι στο νέο πράγμα που θα κάνει ο Θεός. Αλλά μόνο όσοι ξυπνήσουν, όσοι έρθουν σε επίγνωση του τι εργάζεται ο Θεός, όσοι ανταποκριθούν στο κάλεσμα Του. δεδομένου ότι, ο Κύριος ετοίμασε θυσία, διόρισε τους προσκεκλημένους του (ΣΟΦ 1:7Β). Αυτοί θα λάβουν μέρος στο νέο πράγμα που θα κάνει.
Αυτό σημαίνει να χρησιμοποιήσεις αυτό τον χρόνο για να Τον εκζητήσεις. Να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα μαζί Του και να μάθεις να Τον υπηρετείς από εδώ και κάτω σύμφωνα με το μοντέλο του Ιησού. Εάν δεν χρησιμοποιήσεις με αυτό τον τρόπο τον χρόνο, αλλά ανακρίνεις την κατάσταση μόνο με την λογική του κόσμου, δηλαδή την ανθρώπινη, ο Θεός θα σε προσπεράσει. Ο περιορισμός θα λήξει αλλά θα είσαι έξω από τον νέο πράγμα που θα κάνει ο Θεός με όσους αναγνώρισαν το κάλεσμα Του, χρησιμοποίησαν σωστά τον χρόνο τους και ετοίμασαν τους εαυτούς τους να περπατήσουν μαζί Του. Με αυτούς θα κάνει το έργο Του και μέσα από Αυτούς θα φανερώσει τον Εαυτό Του ζωντανό μέσα στον κόσμο.
