Από την Kallie Skaife
Στο τέλος του περασμένου Σεπτέμβρη, όταν τα ρόδια έχουν ωριμάσει και αρχίζουν να εμφανίζονται στην αγορά, βρεθήκαμε με τον σύζυγό μου, για δέκα μέρες σε ένα μικρό ησυχαστήριο, που ο Κύριος μας είχε χαρίσει πολλά χρόνια πριν. Μας καλωσόρισαν δύο ροδιές με τα κλαδιά τους να προσκυνούν στο έδαφος από το βάρος των κατακόκκινων ροδιών. Λίγο παραπέρα η τρίτη μας ροδιά στεκόταν κατάξερη, χωρίς σημείο ζωής επάνω της. Ο σωλήνας του ποτιστικού που την πότιζε είχε μπλοκάρει από τα άλατα, και όλη την Άνοιξη και το Καλοκαίρι δεν είχε πάρει μια σταγόνα νερό.
Μια ολόκληρη εποχή είχε χαθεί!
Λόγω του γεγονότος ότι έπρεπε να αδειάσουμε την δεξαμενή του νερού για να την καθαρίσουμε, μαζί με τα άλλα δέντρα ρίξαμε και σε αυτήν μερικούς κουβάδες νερό, χωρίς βέβαια να τρέφουμε καμία ελπίδα.
Μία εβδομάδα αργότερα όμως, ξυπνήσαμε ένα πρωινό και μείναμε έκπληκτοι με το θέαμα. Η ροδιά είχε βγάλει φύλλα! Αυτό που ακολούθησε, μερικές μέρες αργότερα, ήταν μια βιαστική έκρηξη πανέμορφων πορτοκαλί λουλουδιών, που σε μερικές ακόμα ημέρες άρχισαν να φουσκώνουν και να δένουν καρπό!
Το φαινόμενο με συγκίνησε και άγγιξε τα βάθη της ψυχής μου, καθώς μέσα στα πρόσφατα lockdown, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ανέβηκαν στην μνήμη μας δύσκολες και χαμένες εποχές, λάθη, ευκαιρίες και ίσως μπήκαμε και στον πειρασμό να θεωρήσουμε την κατάσταση lockdown, με τους περιορισμούς που επέβαλε στην ζωή μας, στα οικονομικά μας, και στις διακονίες μας, σαν μια άκαρπη περίοδο ξηρασίας, ίσως και μια χαμένη εποχή.
Δεν ήξερε η ροδιά ότι είχε περάσει ο Μάρτιος; Είχε ξεχάσει ότι είχε υποστεί μια ξηρασία που της έκλεψε ανεπιστρεπτί την εποχή της ανθοφορίας και καρποφορίας; Μπορούν άραγε οι χαμένες ευκαιρίες, οι χαμένες εποχές, τα χαμένα καλοκαίρια να συντμηθούν σε 20 μέρες;
«Εσείς δεν λέτε ότι είναι ακόμη τέσσερις μήνες ως τον θερισμό; Να, εγώ σας λέω, σηκώστε ψηλά τα μάτια σας, και δείτε τα χωράφια, ότι είναι κιόλας άσπρα για θερισμό. Και εκείνος που θερίζει μαζεύει καρπό για αιώνια ζωή, και παίρνει μισθό». Ιων. 4:35
Αυτός που διατάζει και δημιουργεί τις εποχές είναι ο Κύριος.
Αυτό που δημιουργεί εποχές εκτός εποχής είναι η επαφή με την πηγή του ζωντανού Νερού!
Μέσα στην λιποθυμισμένη και λιμοκτονούσα ροδιά υπήρχε σπόρος ζωής και ικανότητα, αλλά το μυστικό της καρποφορίας ήταν η σύνδεση της με το νερό.
Καμία εποχή, κανένας ανελέητος χειμώνας, καμία καταστροφική ξηρασία, κανένα παρελθόν, δεν έχει την δύναμη να εμποδίσει ένα δέντρο να ανθίσει και να καρποφορήσει, που, «..είναι φυτεμένο κοντά στα νερά, το οποίο έχει εξαπλώσει τις ρίζες του κοντά στον ποταμό, και δεν θα δει όταν έρχεται ο καύσωνας, αλλά το φύλλο του θα θάλλει, και δεν θα ανησυχήσει στον χρόνο της ανομβρίας, ούτε θα παύσει να κάνει καρπό…» Ιερ. 17:8
«Ο Θεός είναι καταφυγή μας και δύναμη, ετοιμότατη βοήθεια μέσα στις θλίψεις μας.
Γι’ αυτό, δεν θα φοβηθούμε και αν η γη σαλευτεί, και τα βουνά μετατοπισθούν στο μέσον των θαλασσών, και αν ηχούν και ταράζονται τα νερά τους, και τα βουνά σείονται εξαιτίας της έπαρσης τους.
Υπάρχει ένας ποταμός, και τα ρυάκια του ευφραίνουν την πόλη του Θεού, τον άγιο τόπο των σκηνωμάτων του Υψίστου.
Ο Θεός είναι στο μέσον της, δεν θα σαλευτεί, θα την βοηθήσει ο Θεός στο χάραγμα της αυγής.
Τα έθνη φρύαξαν, οι βασιλείες σαλεύτηκαν, έδωσε την φωνή Του, η γη διαλύθηκε.
Ο Κύριος των δυνάμεων είναι μαζί μας, προπύργιό μας είναι ο Θεός του Ιακώβ.
Ελάτε, δέστε τα έργα του Κυρίου, ποιες καταστροφές έκανε στην γη.
Καταπαύει τους πολέμους μέχρι τα πέρατα της γης, συντρίβει το τόξο και κατακόβει την λόγχη, καίει άμαξες με φωτιά.
Ησυχάσατε, και γνωρίσετε ότι Εγώ είμαι ο Θεός. Θα υψωθώ ανάμεσα στα έθνη, θα υψωθώ στην γη.
Ο Κύριος των δυνάμεων είναι μαζί μας, προπύργιό μας είναι ο Θεός του Ιακώβ». Ψαλ. 46
Αυτός που αλλάζει τους καιρούς και τις εποχές, άλλαξε στις ημέρες μας τον καιρό και την εποχή μας, αυτόν τον ιστορικό χρόνο του 2020.
Άγγιξε την υγεία, τις οικονομίες των εθνών, τα οικονομικά μας, την αγάπη του χρήματος, τις δουλειές, τις ασφάλειες του δυτικού κόσμου, τα ταξίδια, τα σπορ, τα ταξίδια, την διασκέδαση, τα ψώνια, την νυκτερινή ζωή, την οικογενειακή ζωή, την μόρφωση και την παιδεία, τους Ολυμπιακούς αγώνες, ακόμα και το παγκόσμιο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι χωρίς Χριστό, τις διακονίες, ακόμα και την δημόσια έκφραση της λατρείας του ονόματός Του, τους άδειους χριστιανικούς τίτλους, τις άδειες διακηρύξεις, κάθε τι που προσπαθεί να μετατρέψει την Εκκλησία Του από έναν ζωντανό οργανισμό σε μια απλή οργάνωση.
Είδωλα, που κυριάρχησαν την ζωή της ανθρωπότητας και παλιοί ασκοί, που δεν μπορούν να δεχθούν καινούργιο κρασί.
Δεν είναι η εποχή του ιού. Αν την επέτρεψε ο Κύριος υπάρχει λόγος, ο δικός Του λόγος.
Είναι η εποχή του Κυρίου, και θα φέρει συγκομιδή για τον Κύριο.
Και για να γίνει αυτό χρειάζεται προσευχή. Προσευχή με πίστη.
Στο βιβλίο των Αριθμών διαβάζουμε, «Είπε ο Μωυσής στον Ααρών, Πάρε το θυμιατήρι και βάλε φωτιά από το θυσιαστήριο, και κάνε εξιλέωση υπέρ αυτών γιατί εξήλθε οργή παρά του Κυρίου, η πληγή άρχισε. Και πήρε το θυμιατήρι ο Ααρών,… και έτρεξε στην μέση και έκανε εξιλέωση υπέρ του λαού. Και στάθηκε ανάμεσα των νεκρών και των ζωντανών, και έπαυσε η θράυσης». Αρ. 16:46
Ο Κύριος να σηκώσει άνδρες και γυναίκες που η ζωή τους έχει περάσει από το θυσιαστήριο και είναι πρόθυμοι να σταθούν με την προσευχή τους ως θυμίαμα μπροστά στον Κύριο μεταξύ των νεκρών και των ζωντανών των ημερών μας.
Κύριε σε ευλογούμε γιατί Εσύ είσαι ο Κύριος των πνευμάτων πάσης σαρκός, ο γεννήτορας της ζωής, ο εξουσιαστής και η απάντηση του λιμού. Σε ευλογούμε γιατί Εσύ μόνος θα σταματήσεις τον λιμό των ημερών μας όταν υψώσεις το χέρι Σου και πραγματοποιήσεις την Βουλή Σου.
Σε ευχαριστούμε γιατί Εσύ είσαι ο Κύριος των εποχών, της φύσης, της ιστορίας και της ζωής μας, διατάζεις και γεννάς εποχές εκτός εποχής, και καλείς στην ύπαρξη αυτά που δεν υπήρξαν ποτέ. Σε μια ημέρα φέρνεις εκπληρώνεις αυτά που δεν μπορούσαν να υπάρξουν για χίλια χρόνια.
Σε ευλογούμε γιατί όποιος διψάει μπορεί να έρχεται σε Σένα και να πίνει, σε ευλογούμε γιατί ξεδίψασες τα βάθη της ψυχής μας, μας έφερες στα νερά τα ζωντανά, όλους εμάς ξερά πουρνάρια, ήπιαμε και ξεχείλισε η ζωή Σου μέσα μας.
Μέσα σε αυτήν την δύσκολη και άνυδρη εποχή δώσε μας χάρη να σπρώξουμε ακόμα πιο βαθιά τις ρίζες μας, να βρούμε τον ποταμό «που ευφραίνει την πόλη του Θεού», που πηγάζει από τον θρόνο του Θεού και του Αρνίου.
Άνοιξε τα μάτια της καρδιάς μας στους δικούς Σου ορίζοντες, κάνε μας να ακούσουμε τις κραυγές των ναυαγών της ζωής, της εποχής και της χώρας μας, φέρε μας στα χωράφια Σου που βογγούν από τα ώριμα στάχυα. Δίδαξέ μας καινούργιους τρόπους να φέρουμε το μήνυμα Σου μέσα στους καινούργιους περιορισμούς της ζωής μας
Πατέρα, οδήγησε την χώρα μας να ζήσει τον αρχικό σκοπό για τον οποίο την δημιούργησες.