(Το συγκεκριμένο μήνυμα το έλαβα απ’ τον Κύριο διαμέσου ενός αδερφού από την Αγγλία του David Ball. Ο Κύριος του το είχε μιλήσει λίγο πριν και καθώς μου το μετέφερε έκαιγε σε τέτοιο βαθμό την καρδιά μου, που γνώριζα με βεβαιότητα ότι είναι επιταγή του Κυρίου σε όλο τον λαό Του για τις μέρες που διανύουμε. Είχα λοιπόν στο πνεύμα μου να το μεταφέρω όσο πιο γρήγορα γίνεται και σε όσους περισσότερους μπορούσα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και ύψιστης σημασίας για να αλλάξει το πνευματικό περιβάλλον της χώρας και να έρθουν καιροί αναψυχής από την Παρουσία του Κυρίου).
Δεν υπάρχει πιστός στην Ελλάδα, όπου ανεξαρτήτου δόγματος και θεολογίας δεν αναγνωρίζει την ανάγκη της αναζωπύρωσης. Ανάγκη για μια δυνατή επίσκεψη του Θεού στην χωρά, για αλλαγές, για δύναμη και για νέα πορεία άνωθεν.
Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό; Όλοι θα συμφωνούσαμε ότι το πρώτο χαρακτηριστικό είναι η πίστη. Χωρίς πίστη είναι αδύνατο να ευαρεστήσεις τον Θεό και δεν μπορείς να λάβεις το οτιδήποτε εάν δεν έχεις έστω και την ελάχιστη πίστη. Μια πίστη που δεν είναι διανοητική, αλλά δέχεται και αναγνωρίζει ότι ο Θεός μπορεί να ενεργήσει με πρακτικό τρόπο μέσα στην ζωή του.
Ένα τέτοιο παράδειγμα μας παρουσιάζεται στο κατά Μάρκο 9:20-26, στην περίπτωση του πατέρα με το δαιμονισμένο παιδί, ο οποίος παρακάλεσε τον Ιησού να τον βοηθήσει: “Και πολλές φορές τον έριξε και σε φωτιά και στα νερά, για να τον εξολοθρεύσει· αλλά, αν μπορείς κάτι, βοήθησέ μας, δείχνοντας σπλάχνα επάνω μας” (22). Βλέπουμε ότι ο πατέρας αμφέβαλλε αλλά δεν ήταν τελείως άπιστος, γι’ αυτό ο Ιησούς του είπε: “Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει” (23). Ο Κύριος δεν του είπε αν μπορείς να κάνεις κι εσύ κάτι, αλλά αν μπορείς να πιστέψεις ότι Εγώ μπορώ! Ότι Εγώ έχω την εξουσία και την δύναμη να το εκβάλω. Κι εκείνος απάντησε: “Πιστεύω, Κύριε· βοήθα με στην απιστία μου” (24).
Αυτό σημαίνει ότι αν βλέπουμε συντρίμμια στην ζωή μας απ’ τα έργα του εχθρού, καταστάσεις που ανθρωπίνως είναι αδύνατον να νικηθούν, να μην απογοητευόμαστε, ούτε να πάψουμε να ελπίζουμε στην δύναμη του Θεού. Όσο δύσκολα κι αν είναι αυτά που περνάμε δεν πρέπει αν αμφιβάλουμε ότι ο Θεός μπορεί να επέμβει και να αλλάξει τα πάντα ακόμη και μέσα σε μια στιγμή χρόνου. Αυτός μπορεί τα πάντα!
Πολλοί πιστοί δεν αμφιβάλουν ότι μπορεί, δεν είναι όμως σίγουροι αν θέλει. Εδώ πάμε να δούμε το άλλο σημείο από τον Μάρκο 1:40-42. Και έρχεται σ’ αυτόν ένας λεπρός, παρακαλώντας τον, και γονατίζοντας μπροστά του, και λέγοντάς του, ότι: Αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις. Και ο Ιησούς, επειδή τον σπλαχνίστηκε, άπλωσε το χέρι του, και τον άγγιξε, και του λέει: Θέλω, να καθαριστείς. Και καθώς το είπε αυτό, η λέπρα έφυγε αμέσως απ’ αυτόν, και καθαρίστηκε. Τι μας διδάσκει αυτή η περικοπή για τον Κύριο; Ότι η καρδιά του Θεού είναι πάντα προς τον καθαρισμό μας, (πνευματικό, ψυχικό, σωματικό), προς το όφελος μας. Ο Κύριος είναι υπέρ και σημαία του πιστού στην Καινή Διαθήκη μέσα στην οποία ζει, είναι το Όνομα με το οποίο μας φανερώθηκε: Εμμανουήλ. Ο Θεός είναι μαζί μας.
«Ωραία όλα αυτά», θα πει κάποιος. «Γιατί όμως δεν γίνεται κάτι; Γιατί δεν βλέπω άμεσα κάποια λύση απ’ τον Θεό στις άλυτες καταστάσεις της ζωής μου;» Ή «τι είναι αυτό που πρέπει να περιμένω;»
Αρχικά πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν περίοδοι που η Παρουσία του Θεού είναι Παρών και άλλες που απομακρύνεται, είτε απουσιάζει εντελώς. Μια τέτοια περίοδος ήταν η εποχή προ του Σαμουήλ. Η Αγία Γραφή μας λέει ότι «ο λόγος, του Κυρίου ήταν σπάνιος κατά τις ημέρες εκείνες· όραση δεν φαινόταν» (Ά ΣΑΜ 3:1). Η αιτία για αυτό δεν είναι στην μεριά του Θεού αλλά στου λαού, για τον οποίο λέει ότι τις μέρες εκείνες: «κάθε ένας έκανε το αρεστό στα μάτια του» (ΚΡΙΤ 21:25). Εάν είμαστε ειλικρινείς πρέπει να παραδεχτούμε ότι παρόμοια εποχή είναι και η δική μας. Και δεν μιλάω για τον κόσμο αλλά για τους εκκλησιαστικούς μας χώρους. Είναι δε επικίνδυνο να βγάζεις συμπεράσματα για τον Θεό, από την απουσία Του. Συμπεράσματα ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει να επέμβει, που του αποδίδουν μώμο ή Τον μεταφέρουν σε άλλες εποχές. Τέτοια θεολογικά συμπεράσματα όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά κάνουν ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Το πιο φρόνιμο είναι να ρωτήσουμε τον Ίδιο τι δεν είναι εντάξει στις δικές μας καρδιές. Γιατί η δική Του δεν άλλαξε στο να θέλει να μας αγαθοποιεί και να ενεργεί τις υποσχέσεις Του στον λαό Του.
Το δεύτερο πράγμα στο οποίο χρειάζεται να λάβουμε αποκάλυψη, είναι από πού πηγάζει η εξουσία του Ιησού. Η δύναμη και οι υπερφυσικές ενέργειες δεν είναι κάτι δύσκολο για Αυτόν, είναι η φύση Του. Τι είναι όμως αυτό που μπορεί να Τον περιορίσει; Η δύναμη δεν ενεργείται αυθαίρετα. Υπάρχει κάτι πιο πάνω από την δύναμη. Ο Θεός έχει θεσπίσει πνευματικούς νόμους που πηγάζουν απ’ την καρδιά Του (μια καρδιά Άγια και Δίκαιη), έχοντας θέσει (ακόμη και) τον Εαυτό Του κάτω από αυτούς. Οι πνευματικοί νόμοι είναι πάνω από την δύναμη, η οποία ενεργεί βάση αυτών, ποτέ ξέχωρα. Αυτή την αλήθεια αποκάλυψε ο Ιησούς στην περίπτωση του παραλυτικού, που οι τέσσερις φίλοι του κατέβασαν από την σκεπή (ΜΑΡΚ 2:3-12).
Η Γραφή λέει ότι είδε την πίστη τους. Σε εκείνη την φάση όμως αποκάλυψε την πηγή της δικής του εξουσίας στο να γιατρεύει. Κι ότι δεν ήταν μόνο η πίστη τους, αλλά μια ειδική εξουσία απ’ την μεριά του στο να έχει το δικαίωμα να θεραπεύει. Μέχρι εκείνη την στιγμή είχε κάνει χιλιάδες θεραπείες. Φαίνεται όμως πως έκρινε ότι ήρθε η στιγμή να φανερώσει κάτι περισσότερο σχετικά με το νομικό δικαίωμα να τις ενεργεί. Δεν είχε δηλαδή απλά μια υπερφυσική δύναμη που την ασκούσε αυθαίρετα όπως και όποτε ήθελε. Πίσω από τα ευλογημένα αποτελέσματα, υπήρχε μια αιτία, που οι άνθρωποι έπρεπε να αρχίσουν να γνωρίζουν. Ο Ιησούς λοιπόν παρόλο την πίστη των νέων δεν βιάζεται να γιατρέψει, αλλά κάνει πρώτα μια ερώτηση: «Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: Οι αμαρτίες σου είναι σε σένα συγχωρεμένες ή να πω: Σήκω, και πάρε επάνω σου το κρεβάτι σου, και περπάτα;» (2:9) Στο δικό μας μυαλό το πιο εύκολο θα ήταν να πει: «οι αμαρτίες σου είναι σε σένα συγχωρεμένες», διότι απ’ την πλευρά μας, δεν έχουμε υπερφυσική δύναμη να γιατρεύουμε αρρώστους και το: «οι αμαρτίες σου είναι συγχωρεμένες» ακούγεται σαν μια φράση που ξεστομίζει κάποιος με το στόμα του. Απ’ την πλευρά του Θεού όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Για Εκείνον το εύκολο είναι να σηκώσει ένα παράλυτο, εάν όμως δεν στέκονταν στην μέση οι πνευματικοί νόμοι. Ποιος νόμος ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση; Ο νόμος του μισθού της αμαρτίας. Ας τον δούμε εν συντομία βάση δύο εδαφίων: Α) Επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει· για τον λόγο ότι, αυτός που σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά· (ΓΑΛ 6:7-8). Β) Επειδή, ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· (ΡΩΜ 6:23). Εδώ μας μιλάει για δύο συνέπειες. Για φθορά, επάνω στο σώμα και για θάνατο, όπου εκεί ο θάνατος δεν είναι μόνο ο φυσικός (που έρχεται έτσι κι αλλιώς εξαιτίας της συγγένειας με τον Αδάμ), αλλά ο πνευματικός ο αιώνιος αποχωρισμός από τον Θεό. Πως μπορεί να αλλάξει αυτό; Και μάλιστα από την στιγμή που η δικαιοκρισία του Θεού λέει ότι: με κανέναν τρόπο δεν θα αθωώσει τον ένοχο; (ΑΡΙΘ 14:18). Ο Θεός Πατέρας δεν θα μπορούσε να ελεήσει τον αμαρτωλό αν πρώτα δεν θέσπιζε ένα νέο νόμο, ο οποίος δεν ακυρώνει τον προηγούμενο (δεν μπορεί να καταργηθεί η δικαιοσύνη του Θεού) αλλά λειτουργεί θα λέγαμε σαν παραθυράκι. Κι αυτός είναι ο νόμος της άφεσης διαμέσου του αίματος. Με αίμα καθαρίζονται όλα σύμφωνα με τον νόμο, και χωρίς χύση αίματος δεν γίνεται άφεση (ΕΒ 9:22). Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να συγχωρεθεί η αμαρτία και ο ένοχος να αφεθεί ελεύθερος. Είναι συγκλονιστικό ότι ο Θεός θέσπισε νέο νόμο για χάρη μας! Ο Ιησούς δεν ονομάζεται τυχαία το σφαγμένο αρνί προ καταβολής κόσμου. Από πού λοιπόν αντλούσε ο Ιησούς το δικαίωμα, να απελευθερώνει υπερφυσική δύναμη για θεραπεία; Από το αναμάρτητο αίμα που θα έχυνε επάνω στο σταυρό, κάτι που αν και δεν είχε ακόμα πραγματοποιηθεί στον φυσικό χώρο, ίσχυε απ’ την δημιουργία του κόσμου και ήταν εν ενεργεία καθώς για τον Πατέρα που είναι έξω από το χρόνο ήταν ένα αιώνιο παρόν! (ΑΠΟΚ 5:6,13:8). Γι’ αυτό έγραψε ο Ματθαίος κατά την διάρκεια επενέργειας των θεραπειών την προφητεία του Ησαΐα: «Αυτός πήρε τις ασθένειές μας, και βάσταξε τις αρρώστιες μας» (ΜΑΤΘ 8:17). Ο χρόνος είναι αόριστος (πήρε, βάσταξε) ως κάτι που είχε ήδη συμβεί! Η εξουσία λοιπόν της συγχώρεσης προερχόταν από την αντικαταστατική τιμωρία, ως αμνός του Θεού που σηκώνει τις αμαρτίες του κόσμου. Αυτό δεν θα ήταν κάτι εύκολο ή ανώδυνο για τον ίδιο, γι’ αυτό και η ερώτηση «τι είναι πιο εύκολο να πω;» Γνώριζε ότι αυτή η πρόταση (οι αμαρτίες σου είναι συγχωρεμένες), η οποία φαντάζει απλή στα δικά μας αυτιά, θα κόστιζε στον ίδιο το αίμα του και την βρωμιά όλου του κόσμου επάνω του το φοβερό εκείνο τρίωρο. Το χυμένο του αίμα ήταν που του έδινε την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες και μέσα απ’ αυτή την συγχώρεση να θεραπεύει, να ελευθερώνει, να εγκαθιδρύει την βασιλεία του Θεού μέσα σε καρδιές. Το αίμα του Ιησού είναι πανίσχυρο. Αυτό ξεκλειδώνει τις Ουράνιες αποθήκες να ρεύσουν οι ευλογίες του Θεού. Συγχώρεση (πρώτα), θεραπεία, απελευθέρωση, αποκατάσταση, υπερφυσικές ενέργειες, νίκη επάνω σε κάθε εχθρό και κατάσταση της επίγειας ζωής.
By Bishop Dr. Charles Olowojoba
Για να φτάσει όμως όλο αυτό σε εμάς πρέπει πρώτα να το πιστέψουμε, όπως είπαμε στην αρχή του άρθρου. Βλέποντας δε ο Ιησούς την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: Παιδί μου, οι αμαρτίες σου είναι σε σένα συγχωρεμένες (ΜΑΡΚ 2:5). Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο Ιησούς βλέπει την πίστη, ενεργεί την εξουσία της συγχώρεσης ώστε ύστερα να έρθει και η θεραπεία που προσδοκούσαν. Όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους και τίποτα δεν λειτουργεί αυθαίρετα. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη προϋπόθεση.
Ερώτημα: Εάν ο Θεός έχει θεσπίσει ένα νόμο, αυτόν της άφεσης, μπορώ εγώ να ζω με άλλο νόμο; Μπορώ να μην συμμορφώνομαι και να ζω κάτι τελείως δικό μου; Εάν ναι πως μπορώ να περιμένω να ενεργήσει η Χάρη του Θεού επάνω μου στο να λάβω το οτιδήποτε; Από τον λόγο του Ιησού στο Ματθαίο 6:14-15, (Επειδή, αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, θα συγχωρήσει και σε σας ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν, όμως, δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει σε σας τα πταίσματά σας) βλέπουμε ότι η συγχώρεση δεν είναι επιλογή, είναι νόμος της βασιλείας που θεσπίστηκε με βασιλικό διάταγμα, τον θάνατο του ίδιου του Βασιλιά και σφραγίστηκε με το ίδιο το αίμα. Πως μπορώ να θέλω να ανήκω σε μια βασιλεία, στη οποία δεν ζω σύμφωνα με τα θεσπισμένα διατάγματα; Πρέπει να πούμε την εξής πνευματική αρχή:
Για να απελευθερωθεί η δύναμη και η Παρουσία του Θεού πρέπει να συγχωρείς.
Αν κρατάς πράγματα κρατιέται και η δύναμη του Θεού στο να ενεργήσει και όχι μόνο, μπαίνεις σε φυλακή! (Βλέπε παραβολή άδικου χρεοφειλέτη ΜΑΤΘ 18:23-35). Αυτή η φυλακή δεν είναι η τελική, αλλά κρατώντας πράγματα για άλλους, ανακαλούνται και τα δικά σου (εκεί που θα είχαν ξεχαστεί) και αρχίζεις να πληρώνεις ζώντας καταστάσεις φθοράς στην ζωή σου.
Αυτή η πνευματική φυλάκιση μπορεί να περιλαμβάνει οικονομική ανέχεια, ασθένεια μέχρι και θάνατο. Όπου αν η ασυγχωρισία γίνει αδιάλλακτα μόνιμη κατάσταση μπορεί να φτάσει μέχρι και στον πνευματικό, δηλαδή απώλεια της ψυχής. Διότι όπως είναι γραμμένο στην βασιλεία δεν θα μπει τίποτα που μολύνει και προξενεί βδέλυγμα, (ΑΠΟΚ 21:27) όπου σε αυτό περιλαμβάνονται και οι ρίζες πικρίας. Επιδιώκετε ειρήνη με όλους, και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανένας δεν θα δει τον Κύριο· παρατηρώντας μήπως κάποιος στερείται τη χάρη τού Θεού· «μήπως κάποια ρίζα πικρίας, που αναφύεται, φέρνει ενόχληση», και διαμέσου αυτής μολυνθούν πολλοί (ΕΒ 12:14-15). Βλέπουμε λοιπόν τον συγγραφέα της προς Εβραίους επιστολής να συνδέει την ρίζα πικρίας με την μόλυνση. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός που αδίκησε χωρίς να ζητήσει συγχώρεση μένει χωρίς συνέπειες. Είναι γνωστός ο λόγος του Θεού σε σχέση με την δική του μεριά: Αν, λοιπόν, προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο, και εκεί θυμηθείς, ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε εκεί το δώρο σου, μπροστά στο θυσιαστήριο, και πήγαινε, πρώτα, συμφιλιώσου με τον αδελφό σου, και τότε, καθώς έρθεις, πρόσφερε το δώρο σου. Έλα σε ειρήνη με τον αντίδικό σου γρήγορα, ενόσω είσαι μαζί του καθ’ οδόν· μήπως και ο αντίδικος σε παραδώσει στον κριτή, και ο κριτής στον υπηρέτη, και ριχτείς σε φυλακή. Σε διαβεβαιώνω: Δεν θα βγεις από εκεί, μέχρις ότου αποδώσεις και το έσχατο λεπτό (ΜΑΤΘ 5:23-26).
Ακούγοντας αυτό το μήνυμα από τον αδερφό David έλαβα και την εξής πληροφόρηση από το Πνεύμα του Θεού. Ότι το πνευματικό κλίμα της Ελλάδας είναι μολυσμένο από τέτοιου είδους ρίζες. Και δεν μιλάμε τώρα για τον κόσμο, αλλά για πιστούς του Χριστού. Αυτή την στιγμή υπάρχουν αδελφοί που φιλοξενούν φθόνο για άλλους αδελφούς. Μνησικακία για πράγματα που τους έχουν πει και που τους έχουν κάνει. Καταλαλιά και συμπεριφορές που δεν συνάδουν καθόλου με το Χαρακτήρα του Χριστού, ούτε το Άγιο Πνεύμα μπορεί να συναινέσει. Υπάρχουν πικρίες και αντιπαλότητες όχι μόνο ανάμεσα σε άτομα, αλλά και ανάμεσα σε εκκλησίες. Υπάρχουν άλυτες υποθέσεις οι οποίες έχουν συσσωρευτεί και ο ουρανός είναι γεμάτος από αυτές. Μέσα από αυτές χάνεται και η παρρησία μας, η οποία μας φέρνει στον θρόνο του Θεού, στο περιβάλλον της Παρουσίας Του. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που δίδαξε ο Ιωάννης, ο μαθητής της αγάπης. (Αγαπητοί, αν η καρδιά μας δεν μας κατακρίνει, έχουμε παρρησία προς τον Θεό· και ό,τι αν ζητάμε το παίρνουμε απ’ αυτόν, επειδή τηρούμε τις εντολές του και πράττουμε τα αρεστά μπροστά του Ά ΙΩΑΝ 3:21-22). Αυτός είναι και ένας απ’ τους σοβαρότερους λόγους που δεν λαμβάνουμε απ’ τον Θεό ή δεν γευόμαστε με θαυμαστό τρόπο τις επεμβάσεις Του. Και όχι ότι δεν θέλει ή δεν μπορεί να μας ευλογήσει. Απροσδιόριστες ενοχές μας κατακλύζουν οι οποίες μας κάνουν τυπολατρικούς και δίνουν τόπο στο πνεύμα της κατάκρισης. Σε τέτοιο περιβάλλον ο Θεός δεν εργάζεται. Πρέπει πρώτα να καθαριστούν οι εκκρεμείς άλυτες υποθέσεις (με μετάνοια, εξομολόγηση και με το αίμα του Ιησού) που φέρνουν αυτοκατάκριση, για να απελευθερωθεί η Παρουσία του Θεού. Το μήνυμα λοιπόν που έχω στην καρδιά μου και την καίει ασταμάτητα είναι:
Ο Κύριος παραγγέλλει σήμερα απ’ όλο τον λαό Του να συγχωρεί και να αποκαταστήσει τις σχέσεις στις οποίες υπάρχει μόλυσμα.
Μάλιστα κάποιοι είναι ήδη σε «φυλακή» ακριβώς για αυτό τον λόγο, ενώ κάποιοι πρόκειται να μπουν. Η μόνη λύση είναι να συγχωρήσεις αυτούς που σε έβλαψαν για να βγεις από την «φυλακή» (εάν είσαι) το συντομότερο δυνατό ή να μην χρειαστεί να μπεις καθόλου. Ή να ζητήσεις συγνώμη αν γνωρίζεις ότι με κάποιο τρόπο έχεις βλάψει κάποιον. Ο Κύριος θέλει να καθαρίσει το πνευματικό περιβάλλον της εκκλησίας για να μπορεί να απελευθερώσει την Παρουσία Του και την δύναμη του στο να γιατρεύει, να ελευθερώνει, να λύνει δεσμά και να φέρει καιρούς αναψυχής στις ζωές μας, καθώς ΠΑΝΤΟΤΕ αυτές ήταν οι προθέσεις Του απέναντι μας. Θέλει επίσης να δημιουργήσει υγιή περιβάλλοντα για νέες ψυχές που θέλει να φέρει, διότι ποτέ δεν θα εμπιστευτεί νεογέννητες ψυχές σε μη καθαρούς τόπους. Όπου αν δεν καθαριστούν θα μας προσπεράσει και θα δημιουργήσει απ’ την αρχή!
Ωω, ναι ο Κύριος δεν θα μας περιμένει για πάντα. Για να γίνουν λοιπόν αυτά δεν φτάνει μόνο η πίστη, αλλά χρειάζεται και η συγχώρεση απέναντι σε αδελφούς. Διαφορετικά η έλλειψη συγχώρεσης κάνει την πίστη να μην παίζει ρόλο. Άλλωστε η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή (ΙΑΚ 2:17). Αντίθετα η πίστη όταν είναι ζωντανή οδηγεί στην συγχώρεση. Διότι πως μπορεί να υπάρχει πίστη στην συγχώρεση του Θεού για σένα και να μην υπάρχει πίστη για συγχώρεση από σένα προς άλλους;
Χρειάζεται να δείξουμε την πίστη μας, μέσα από πράξεις συγχώρεσης, στις οικογένειες μας πρώτα, στις εκκλησίες μας και στις κοινότητες μας. Και καθώς λαμβάνουμε βήματα πίστης, μετάνοιας, εξομολόγησης και συγχώρεσης θα βλέπουμε την δύναμη του Θεού να ενεργεί. Η πίστη μας σε πράξη (συγχώρεση) θα φέρει και την δύναμη του Θεού σε δράση. Άλλωστε η συγχώρεση είναι αγάπη στην πράξη και απ’ την αγάπη θα γνωρίσουν ότι είμαστε μαθητές Του.
Κάποιος μπορεί να πει θέλω να συγχωρέσω αλλά δεν έχω την δύναμη. Ας δούμε τον λόγο του Ιησού στους μαθητές του για την συγχώρεση: Προσέχετε στον εαυτό σας. Αν αμαρτήσει δε σε σένα ο αδελφός σου, επίπληξέ τον· και αν μετανοήσει, συγχώρεσέ τον. Και αν επτά φορές την ημέρα αμαρτήσει σε σένα, και επτά φορές την ημέρα επιστρέψει σε σένα, λέγοντας: Μετανοώ, θα τον συγχωρήσεις. Και οι απόστολοι είπαν στον Κύριο: Αύξησέ μας την πίστη (ΛΟΥΚ 17:5). Υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο στην συγκεκριμένη περικοπή. Αν και ο Κύριος μιλάει για απεριόριστη συγχώρεση, οι μαθητές δεν του ζητάνε δύναμη στο να συγχωρούν. Του ζητάνε να τους αυξήσει την πίστη. Αυτά τα δύο αν και φαίνονται ασύνδετα συνάδουν μεταξύ τους, όπως είδαμε μέχρι τώρα. Επίσης αυτή είναι μια πολλή σωστή προσευχή. Διότι αυτό που αντιλαμβάνονται οι μαθητές είναι ότι όλα ξεκινούν από την σχέση με τον Θεό, όπου με μια λέξη ονομάζεται πίστη. ΠΙΣΤΗ ίσον σχέση με τον Θεό. Και ΠΙΣΤΗ ίσον πνευματικό downloading στο να κατεβάσω ότι υπάρχει μέσα στο Πνεύμα του Θεού. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η πίστη είναι δώρο του Θεού, δηλαδή κάτι που δίνεται από Επάνω και ο άνθρωπος το δέχεται. Επειδή, κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης· κι αυτό δεν είναι από σας· δώρο τού Θεού (ΕΦ 2:18). Εάν αυτό ισχύει για την σωτηρία (όπου σωτηρία = άφεση αμαρτιών) μπορεί να ισχύσει και για κάθε τι άλλο. Εάν μπορώ να λάβω απ’ τον Θεό μέσα στο πνεύμα μου και την καρδιά μου την συγχώρεση για τις δικές μου αμαρτίες, μπορώ να λάβω και την συγχώρεση που έχει ο Θεός για άλλους ανθρώπους και συγκριμένα για αυτούς που με έβλαψαν. Μπορώ να λάβω το έλεος του Θεού, την αγάπη του Θεού, την μακροθυμία. Δεν συγχωρώ από μόνος μου, ο Κύριος γνωρίζει ότι δεν μπορώ να νικήσω απ’ τον εαυτό μου τις πληγές που προκάλεσαν κάποιοι ηθελημένα ή άθελα.
(Courtesy Château Angélus)
Ο Κύριος ξέρει ότι από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα και μόνο ενωμένος με την Άμπελο την Αληθινή μπορώ να κάνω το θέλημα Του. Αυτό σημαίνει ότι αρχικά με καλεί για να μου βάλει λάδι στις πληγές και να με γιατρέψει ποτίζοντας με στην δική Του αγάπη. Με καλεί να περάσω χρόνο στην Παρουσία του, τόσο όσο χρειάζεται για να γιατρευτεί μέχρι και η τελευταία.
Το πρόβλημα υφίσταται όταν δεν θέλω να θεραπευτώ και προτιμώ να επικεντρωθώ στην πληγή, καλλιεργώντας ένα πνεύμα κατηγορίας προς τους πάντες, σε κάποιες περιπτώσεις και απέναντι στον Θεό κατηγορώντας Τον που επέτρεψε όλα αυτά να συμβούν. Αυτό δημιουργεί την ρίζα της πικρίας η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί στην ώρα της μπορεί να γίνει δέντρο, η συκαμινιά που μίλησε ο Χριστός. Αυτή πρέπει να ξεριζωθεί και να πάει να πέσει στην θάλασσα, (ΛΟΥΚ 17:6) εκεί που ο Θεός έχει ρίξει και τις αμαρτίες μας. Μάλιστα ένας κόκκος πίστης αρκεί. Η υπόσχεση δε του Κυρίου σε αυτούς που Τον εμπιστεύονται είναι η εξής: Αντί της αγκαθιάς θα ανέβει κυπαρίσσι, αντί της τσουκνίδας θα ανέβει μυρσίνη· κι αυτό θα είναι στον Κύριο για όνομα, για αιώνιο σημείο, που δεν θα εκλείψει (ΗΣ 55:13).
ΑΕΙΘΑΛΕΙΣ ΘΑΜΝΟΙ, ΟΔΗΓΟΣ ΦΥΤΩΝ
Ένα τελευταίο αξιοσημείωτο σημείο είναι ότι η προσευχή των μαθητών γίνεται στον πληθυντικό αριθμό. Δεν λένε «αύξησε μου την πίστη», αλλά: «Αύξησέ μας την πίστη». Αυτό άμεσα σε παραπέμπει και στο Πάτερ ημών, Πατέρα μας, την προσευχή που δίδαξε ο Κύριος στους μαθητές όταν του είχαν κάνει την ερώτηση, σχετικά με το πώς να προσεύχονται. Ο Κύριος δεν είπε «Πατέρα μου», αλλά «Πατέρα μας». Προφανώς θα είχε περάσει από τότε στους μαθητές το πνεύμα της συλλογικότητας και στο θέμα της συγχώρεσης χρησιμοποίησαν πάλι τον πληθυντικό, «αύξησε μας», χωρίς να χρειάζεται να τους το υποδείξει ο Κύριος. Τι μας λέει το «μας;» Μας λέει ότι η πνευματική ζωή δεν είναι ατομική υπόθεση. Μπορεί να ξεκινάει από το ατομικό αλλά προχωράει στο συλλογικό. Διότι στην βασιλεία του Θεού δεν είμαστε μόνοι, υπάρχουν κι άλλοι. Ο Θεός μας κάλεσε σε μια οικογένεια, σε ένα σώμα, όπου οι σκέψεις, στάσεις, πράξεις του καθένα επηρεάζουν όλους.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
beithallelocala
Κύριε δώσε μας πίστη για συγχώρεση, το είδος της συγχώρεσης που λύνει τούς δεσμούς της κακίας, διαλύει βαριά φορτία, αφήνει ελεύθερους τους καταδυναστευμένους, και συντρίβει κάθε ζυγό. Δώσε μας την συγχώρεση που θεραπεύει, ελευθερώνει, και κατεβάζει τις ευλογίες του ουρανού στην γη. Συγχώρεσε μας που πιστέψαμε ότι η μη συγχώρεση μπορούσε να σταθεί ως επιτρεπτή επιλογή μέσα στην βασιλεία σου, στο λαό που απέκτησες με το Αίμα σου, στο σώμα σου. Μάθε μας να συγχωρούμε άφθονα, όπως μας συγχώρεσες και μας συγχωρείς εσύ. Γνώρισε μας την καρδιά σου, τις σκέψεις σου, την βασιλεία σου, τα μονοπάτια σου. Στο Όνομα του Χριστού μας, αμήν.
