Εσείς που λέτε ότι η πίστη στον Θεό είναι λογική, ελέγξιμη από τον άνθρωπο, που κατηγορείτε άλλους που κάνουν πράγματα που δεν είναι καθωσπρέπει και που δεν ταιριάζουν στα καλούπια του συστήματος.
Εάν ζούσατε την εποχή του Αβραάμ, ή εκείνος στην δική σας, θα του λέγατε ότι είναι ψυχιατρική περίπτωση. Ότι ακούει φωνές και το να πάει να θυσιάσει το παιδί του ήταν μια τρέλα. Θα κάνατε μυριάδες κηρύγματα για να καταδικάσετε την σκέψη και την πράξη του.
Η διακήρυξη ότι «ο Θεός δεν μιλάει σήμερα» δεν είναι μόνο φόβος του διαβόλου, είναι πρωτίστως φόβος του Θεού. Φόβος μην μου ζητήσει το ανήκουστο, πράγματα που ποτέ δεν θα είμαι διατεθειμένος να θυσιάσω.
Κι έτσι κρύβομαι πίσω από αυτή την δήλωση παίρνοντας εγώ τον έλεγχο αυτής της σχέσης στα χέρια μου. Λέγοντας «ο Θεός δεν μιλάει», μιλάω εγώ για τον Θεό, λέω ποιος είναι, τι του αρέσει, τι δεν του αρέσει. Από ένα «ασφαλές μέρος» εκφράζω ανώδυνους θεολογικούς συλλογισμούς οι οποίοι επιστρέφουν στα αυτιά μου γαργαλώντας τα. Με πινέλο την Αγία Γραφή «Τον ζωγραφίζω» όπως θέλω εγώ, τον φτιάχνω έτσι όπως νομίζω, πιστεύοντας ότι το μυαλό μου μπορεί να Τον καταλάβει!
Το ίδιο κάνετε και με τον Αβραάμ του οποίου η ιστορία είναι μέσα στην Αγία Γραφή. Διαβάζετε εκ του ασφαλούς την ιστορία του και τον αποκαλείται πατέρα της πίστης. Πως μπορείτε να τον αποκαλείτε πατέρα σας και ταυτόχρονα να λέτε «Ο Θεός δεν μιλάει;» Εκείνος άκουγε τον Θεό και είχε μια άμεση, στενή σχέση μαζί Του. Ο Αβραάμ όχι μόνο άκουγε αλλά είχε μάθει να γνωρίζει και να ξεχωρίζει την φωνή του Κυρίου.
Ο Θεός του έδωσε τον τίτλο του πατέρα της πίστης, γιατί γνώριζε ότι κι άλλοι που θα πίστευαν μετά από εκείνον θα ζούσαν με τον ίδιο τρόπο. Θα είχαν του ίδιου είδους σχέση με τον Θεό, παρόμοιο περπάτημα, όμοια υπακοή και αύξηση. Ο Ιησούς είπε ότι τα δικά μου πρόβατα ακούνε την φωνή μου και με ακολουθούν. Και ποια είναι τα πρόβατα αν δεν είναι τα αναγεννημένα παιδιά Του;
Γνωρίζω το διανόημα που λέει ότι «ο Αβραάμ άκουγε τον Θεό επειδή δεν είχε τον κανόνα των Γραφών συμπληρωμένο». Το ερώτημα είναι: Έχει η Γραφή κάποιο κανόνα που να λέει ότι όταν ο κανόνας της θα συμπληρωνόταν, οι άνθρωποι του Θεού δεν θα είχαν την δυνατότητα να έχουν άμεση επικοινωνία με τον Ίδιο; Έπαψε ο Θεός να επιθυμεί μια στενή σχέση με τα αναγεννημένα παιδιά Του; Αν ναι, γιατί μας χάρισε το Άγιο Πνεύμα; Το οποίο δεν είναι μια ασυνείδητη ενέργεια, αλλά Πρόσωπο που κατοικεί μέσα μας!
Σκεφτείτε λοιπόν μήπως ο τρόπος που έχετε ορίσει την πνευματική ζωή δεν είναι αυτός που δόθηκε από τον Θεό. Όσο οικείος κι αν έχει γίνει τα χρόνια που τον ζείτε. Όσο κι αν έχετε πείσει τους εαυτούς σας ότι δεν υπάρχει άλλος. Όσο κι αν έχετε αφορίσει ανθρώπους επειδή τον ζουν με τρόπο διαφορετικό από τον δικό σας. Όσο κι αν δεν θέλετε να αλλάξετε τίποτα.
