ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΠΙΣΤΗΣ: ΑΠΟ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΗΣ ΓΙΑΤΡΟΣ!

Η ζωή του Γιώργου Καμπανού μοιάζει με ταινία του cinema μόνο που δεν είναι μυθοπλασία αλλά αληθινή ιστορία και μάλιστα με καλό τέλος. Είναι απ’ αυτές που μας συγκινούν, μας εμπνέουν, δίνουν και σε εμάς κίνητρο να πετύχουμε τους δικούς μας στόχους και την πίστη ότι τα όνειρα γίνονται αληθινά.

  Γεννήθηκε το 1977 στην Θεσσαλονίκη και μέχρι τα 14 του χρόνια ζει μια ευτυχισμένη ζωή, όντας καλός μαθητής και το αγαπημένο παιδί της γειτονιάς. Μετά τον άσχημο χωρισμό των γονιών του όμως ο κόσμος του κλονίζεται. Ο πόνος αβάσταχτος και η αντίδραση του να κλειστεί στον εαυτό του και να ψάξει διέξοδο σε σκοτεινά μονοπάτια. Σταματάει το σχολείο και την έλλειψη της οικογένειας έρχονται να καλύψουν παρέες του περιθωρίου, με τις οποίες κλέβει, δοκιμάζει ελαφριά ναρκωτικά για να μπλέξει λίγο αργότερα με τα σκληρά και την ηρωίνη.

 Από εκείνο το σημείο και μετά η ζωή του είναι μια ασταμάτητη κατηφόρα. Μπλεξίματα με την αστυνομία, εξάρτηση, φασαρίες και η καθημερινή αγωνία για την απόκτηση της επόμενης δόσης. Στα 19 του αισθάνεται ότι έχει πιάσει πιάτο και αποφασίζει να μπει σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης.

 Όπως είπε ο ίδιος στον Αντώνη Σρόϊτερ: «Ουσιαστικά δεν είχα πάρει την απόφαση να σταματήσω τα ναρκωτικά αλλά ήθελα να βάλω ένα φρένο στην κατηφόρα. Η φθορά ενός ανθρώπου που είναι 100% εξαρτημένος από αυτές τις ουσίες είναι απίστευτη, σωματικά , πνευματικά… Μετά από αρκετούς μήνες στο κέντρο απεξάρτησης βγήκα έξω κι άρχισα πάλι τα ίδια. Για μια 5αετία περίπου ήμουν σε κακό χάλι. Πόνεσα πολύ, διαλύθηκα από όλες τις απόψεις. Είναι δύσκολα, δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, χάνεις φιλίες, βιώνεις καταστάσεις που δεν αξίζει να γνωρίσει κανείς». 

Ο Γιώργος (κάτω αριστερά) την περίοδο που είχε αρχίσει να μπλέκει με όχι καλές παρέες.

 Σε όλες αυτές τις αλλεπάλληλες πτώσεις ο Θεός δεν τον εγκαταλείπει. Είναι δίπλα του και όπως ο πατέρας στην παραβολή του ασώτου καθημερινά περιμένει πότε θα επιστρέψει.

 Μετά το πέρας της πενταετίας παίρνει την απόφαση να μπει πάλι στο κέντρο αποτοξίνωσης αλλά αυτή την φορά αποφασισμένος να μην ξαναγυρίσει στον κόσμο των ναρκωτικών με τίποτα, γιατί αυτός ο τρόπος ζωής τον έχει κουράσει αφάνταστα.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

 Καθώς καθαρίζει το σώμα του και το μυαλό του, έρχεται πάλι στον εαυτό του, ξεθολώνει και αρχίζει να έχει διάθεση και δίψα για ζωή. Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι το κέντρο  αποτοξίνωσης είχε χριστιανικές αρχές βασισμένες στις αξίες της Αγίας Γραφής. Ένα βράδυ ο Γιώργος βλέπει ένα όνειρο. Μια ανοιγμένη Βίβλο και επάνω της ακουμπισμένη μια σύριγγα. Τότε ξαφνικά η Βίβλος κλείνει με δύναμη και κάνει την σύριγγα κομμάτια. Αυτό παίζει σημαντικό ρόλο να την πάρει στα χέρια του και να αρχίσει να την μελετάει.

Το όνειρο του Γιώργου με την Βίβλο που σύντριψε την σύριγγα ήταν το ξεκίνημα ενός έργου απελευθέρωσης που έλαβε χώρα στην καρδιά του και στο μυαλό του.

Καθώς την διαβάζει τρία πράγματα λαμβάνουν χώρα μέσα του. Α) Βρίσκει παρηγοριά και ελπίδα μέσα απ’ τα μηνύματα της αγάπης του Θεού, της συγχώρεσης και της αποκατάστασης. Β) Γεννιέται πίστη μέσα του ότι με τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά! Όπως λέει και ο ίδιος: «Διάβαζα ιστορίες για τον λεπρό που έγινε καλά, για την στείρα που γέννησε, για τον τυφλό που είδε και αν ένας τοξικομανής ήταν εκεί θα έλεγε ότι έγινε καλά!». Γ) Ανακαινίζεται το μυαλό του, χτίζεται ηθική, νέα πρότυπα και αξίες διαμορφώνονται στο πνεύμα του. Βλέπει την ζωή με άλλο μάτι. Όχι απ’ την οπτική της απουσίας του Θεού αλλά της Παρουσίας, όχι της ματαιότητας αλλά του σκοπού και του ανώτερου νοήματος.

Για κάθε ένα που ανοίγει την Αγία Γραφή για να την κρίνει είναι ένα βουλωμένο γράμμα. Σε κάθε ένα που την διαβάζει για να γνωρίσει τον Δημιουργό του είναι ένα παράθυρο που τον οδηγεί κατευθείαν στον Ίδιο, ένας καθρέφτης του πραγματικού του εαυτού και ένα ορόσημο αλλαγής από την εποχή του σκότους στην εποχή του φωτός!

 Η αγάπη για την Βίβλο τον οδηγεί στην συνέχεια να σπουδάσει θεολογία σε μια ιδιωτική θεολογική σχολή στο Πικέρμι. Κατά την διάρκεια της φοίτησης, του γίνεται πρόταση από το κέντρο αποτοξίνωσης να γίνει υπεύθυνος προγράμματος. Δέχεται και βοηθάει και άλλα παιδιά όντας ο ίδιος παράδειγμα και αποτελώντας έμπνευση και ενθάρρυνση. Δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες παιδιών που λένε ότι το διάστημα που ήταν υπεύθυνος ο Γιώργος ήταν τα «χρυσά χρόνια» της κοινότητας. Δημιουργικές απασχολήσεις, εκπαιδευτικές επισκέψεις σε πολιτιστικούς χώρους, παιχνίδια, εποικοδομητική συμβουλευτική και υπερφυσική καθοδήγηση για το πως να βοηθήσει το κάθε παιδί ξεχωριστά. Είναι εκείνη η περίοδος που φανερώνεται στον Γιώργο το χάρισμα του ηγέτη και που μορφώνεται σε ένα είδος πατέρα για τα παιδιά.

Ο Γιώργος την περίοδο που ταυτόχρονα σπούδαζε, διάβαζε, δούλευε και ηγούνταν στο κέντρο αποτοξίνωσης.

 Στο τέλος εκείνης της περιόδου κι αφού έχει φανεί «πιστός στα λίγα» ο Θεός του φανερώνει το επόμενο βήμα. Στο πνεύμα του σαν φωτεινή επιγραφή αναγράφεται η λέξη: ΓΙΑΤΡΟΣ! Μια λέξη που έρχεται να επιβεβαιωθεί με προφητικό τρόπο από ανθρώπους που δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτό. Μια ηλιόλουστη καλοκαιρινή ημέρα που έχει πάει για μπάνιο στην θάλασσα με φίλους, συζητούν για το μέλλον που ο καθένας ονειρεύεται να δημιουργήσει. Τότε ένας απ’ αυτούς χωρίς καν να συνειδητοποιεί τα λόγια που βγαίνουν απ’ το στόμα του, αυθόρμητα του λέει: «Γιώργο εσύ να γίνεις γιατρός!»

  Ο Γιώργος σαν να έχει πάρει ένα μυστικό γράμμα με σφραγισμένες οδηγίες και με μοναδικά εφόδια την πίστη του στον Θεό και την όρεξη για ζωή ξεκινά το μεγάλο οδοιπορικό.  

  Επιστρέφει πάλι στα θρανία από την τάξη που είχε αφήσει το σχολείο που ήταν η δευτέρα Γυμνασίου. Την ολοκληρώνει με επιτυχία, όπως και την τρίτη Γυμνασίου. Το ίδιο κάνει στην πρώτη Λυκείου, την δευτέρα και την τρίτη. Στα 33 του δίνει για πρώτη φορά πανελλήνιες και προς μεγάλη του απογοήτευση περνάει στο βιολογικό. Δίνει δεύτερη φορά και πάλι αποτυγχάνει. Την τρίτη όμως περνάει στο Πανεπιστήμιο της Λάρισας όπου μετά από έξι χρόνια γίνεται γιατρός και «με την βούλα».

Ο τυφλός είδε, η στείρα γέννησε, ο λεπρός θεραπεύτηκε και……ο τοξικομανής έγινε γιατρός!

ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

1. Ότι ο Θεός είναι ο ίδιος και οι αλήθειες που περιγράφει η Βίβλος είναι διαχρονικές. Η δύναμη Του δεν αλλοιώθηκε αλλά πραγματοποιεί τα ίδια έργα σε κάθε ένα που τολμάει να Τον εμπιστευτεί.

2. Πως ότι κι αν λέει ο κόσμος μόνο ο Δημιουργός ξέρει ποια είναι η πραγματική ταυτότητα του καθένα και οι πραγματικές του δυνατότητες ως κατ’ εικόνα δημιούργημα Του. Για τον κόσμο ο Γιώργος δεν ήταν παρά ένα τελειωμένο «πρεζάκι του πεζοδρομίου». Για τον Θεό ήταν ένας γιατρός που δεν είχε ανακαλύψει ακόμα τις δυνατότητες του. Αυτό μας διδάσκει επίσης πόσο λάθος είναι να κρίνουμε κάποιον με βάση τα δικά μας προσωπικά και υποκειμενικά κριτήρια γιατί κρίνουμε μόνο κατ’ όψη βλέποντας το φαινόμενο.

3. Ότι το «στραπατσάρισμα» του διαβόλου δεν θα είναι παρά μια παρένθεση στην όλη ιστορία, αν ψάξεις τον Θεό, σου αποκαλύψει ποιόν σε έπλασε εξαρχής να είσαι και πιστέψεις στα τάλαντα σου.

Αυτός που ψάχνει βρίσκει και αυτός που κρούει θα του ανοιχτεί!

4. Ότι ο Ιησούς δεν πέθανε μόνο για να μην πάμε στην κόλαση αλλά να πάμε στον Παράδεισο και να παίζουμε άρπα πάνω σε σύννεφα φορώντας φωτοστέφανα. Έχει σχέδια για μας όσον αφορά την γη που δεν περιορίζονται σε τέσσερεις εκκλησιαστικούς τοίχους. Ο Θεός είναι ζωή και έχει ζωή για τον καθένα. Ένα δείγμα τι σημαίνει αυτό είναι η ζωή του Γιώργου.

5. Ότι οι κακές επιλογές δεν Τον κάνουν να ακυρώνει θαυμαστά σχέδια που έχει για τον καθένα, αλλά ο θάνατος του Μονογενούς Υιού Του λειτουργεί ως εγγύηση στο να παραμένουν σε ισχύ, μέχρι κάποιος να τα γνωρίσει και να τα κάνει δικά του ως την ουράνια κληρονομιά του. Ο απόστολος Παύλος είπε: ότι «Τα χαρίσματα και η πρόσκληση του Θεού δεν επιδέχονται μεταμέλεια». (ΡΩΜ 11:29). Με λίγα λόγια δεν τα παίρνει πίσω αλλά περιμένουν πότε θα τα γνωρίσουμε για να τα κάνουμε δικά μας.

Το αναμάρτητο αίμα του Ιησού που χύθηκε αντί του κάθε αμαρτωλού λειτουργεί ως θεματοφύλακας των υποσχέσεων του Θεού.

6. Ότι τα αδύνατα είναι δυνατά με τον Θεό δεν σημαίνει ότι απ’ την μεριά σου δεν έχεις ένα μέρος να επιτελέσεις ούτε ότι η πίστη λειτουργεί με μαγικό τρόπο.

  Ο  Θεός είχε δώσει την γη της υπόσχεσης στους Ισραηλίτες αλλά απ’ την μεριά τους έπρεπε να πολεμήσουν για να την πάρουν και μάλιστα γίγαντες που είχε εγκαταστήσει ο διάβολος στην γη. Η πρώτη γενιά δεν κατάφερε να μπει γιατί δεν πίστεψε με όλη την καρδιά της στον Κύριο, αρνήθηκε να πολεμήσει και στο τέλος πέθανε στην έρημο.

 Είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι αν δεν αγωνιστείς και δεν παλέψεις οι υποσχέσεις του Θεού δεν θα γίνουν πραγματικότητα.

Τόλμησε να αντιμετωπίσεις τους προσωπικούς σου γίγαντες σήμερα!

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΣΗΜΕΡΑ;

  Οι δικοί μας γίγαντες είναι πονηρά πνεύματα που δεν θέλουν τα σχέδια του Θεού να εκπληρώνονται στην γη. Ο απόστολος Παύλος είπε ότι «η πάλη μας δεν είναι ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες του σκότους τούτου τού αιώνα, ενάντια στα πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια» (ΕΦ 6:12).

  Το πρώτο πεδίο  μάχης είναι ο νους και το μεγαλύτερο όπλο τους η κατηγορία. Ο εχθρός των ψυχών μας που είναι ο διάβολος θα χρησιμοποιήσει κάθε νομικό δικαίωμα που μπορεί να βρει εναντίον μας, αν όχι να ακυρώσει, να καθυστερήσει τα σχέδια του Θεού. Δεν μπορεί να κλέψει τις υποσχέσεις Του που είναι σφραγισμένες με το Αίμα του Υιού Του. Μπορεί όμως να κάνει εσένα είτε να μην τις γνωρίσεις στρέφοντας την προσοχή σου στις «χάντρες» αυτού του κόσμου. Μπορεί να σε κατηγορήσει στον Θεό για παραπτώματα αποκτώντας το δικαίωμα να σου βάλει εμπόδια ώστε έπειτα να σου ψιθυρίζει λόγια αποθάρρυνσης στο νου είτε για τον Θεό είτε για τον εαυτό σου. Ο βασικός του στόχος είναι να σε απογοητεύσει για να σε βγάλει από το «καναβάτσο όπου αυτό σημαίνει να σε κάνει να παραιτηθείς από το να διεκδικείς τις υποσχέσεις.

Η κατάκτηση των υποσχέσεων μοιάζει με το αγώνισμα της πάλης. Ο διάβολος που δεν επιθυμεί το “ως εν ουρανό και επί της γης” θα κάνει ότι μπορεί για να σε βγάλει απ’ τον αγώνα της πίστης ενώ εσύ θα πρέπει να κάνεις τα πάντα για να μείνεις!

  Το δικό μας μεγάλο όπλο είναι το Αίμα του Χριστού, η μετάνοια που εκφράζεται με εξομολόγηση, η πίστη στον Θεό, η προσευχή και η πάλη με τα πάθη μας. Υπάρχει μια φράση γραμμένη στην Αποκάλυψη του Ιωάννη για του νικητές όλων των αιώνων: «Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου». (ΑΠΟΚ 12:11). Το μοτίβο αυτό συναντάς σε πολλούς ανθρώπους της πίστης που η ιστορία τους είναι γραμμένη στην Αγία Γραφή.

 Ο Ιωσήφ έλαβε όνειρα από τον Θεό τα οποία διαλαλούσε με υπερηφάνεια για να βρεθεί αμέσως μετά σε ένα λάκκο από τα αδέρφια του, να πουληθεί σκλάβος και να βρεθεί στην φυλακή. Ο διάβολος τον καθυστέρησε, δεν μπόρεσε όμως να εμποδίσει εντελώς το κάλεσμα του να γίνει κυβερνήτης της Αιγύπτου που ήταν ο πλανητάρχης της εποχής.

  Ο Δαβίδ έλαβε την υπόσχεση της βασιλείας για να βρεθεί λίγο αργότερα κυνηγημένος στα βουνά απ’ τον ζηλόφθονο Σαούλ και να κάτσει στον θρόνο 15 χρόνια μετά.

  Η Σαρρά έπρεπε να περιμένει πολλά χρόνια για να γεννήσει τον υιό που της είχε υποσχεθεί ο Θεός τον οποίο γέννησε μετά την εμμηνόπαυση!

  Η ζωή του Ιακώβ ήταν γεμάτη θλίψεις και ταλαιπωρίες μέχρι να γίνει αυτό που είχε οραματισθεί ο Θεός.

  Δεν είναι μόνο ο διάβολος όμως που προκαλεί «προβλήματα». Είναι η δοκιμασία του Θεού και η εκπαίδευση μέχρι να γίνουμε ώριμοι και κατάλληλοι να διαχειριστούμε την υπόσχεση. Μοιάζει σαν κάποιος να πρέπει να γεννήσει έναν νέο άνθρωπο.

  Αυτή είναι και η μαρτυρία του Γιώργου: «Πολύ κλάμα, πολύ θλίψη, πολύ μοναξιά. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τι μονοπάτια διέσχισα. Όλη αυτή όμως η ταλαιπωρία και όλος αυτός ο πόνος δεν έγιναν εις μάτην. Δεν ήταν πλέον πόνος  εξαιτίας κακών επιλογών αλλά πόνος γέννας. Πονούσα με ωδίνες τοκετού γιατί κι εγώ πάλευα να φέρω έναν νέο άνθρωπο στην ύπαρξη. Και τα κατάφερα».

  Δεν υπάρχει άνθρωπος πίστης στην Αγία Γραφή που να μην πέρασε από δυσκολίες και μεγάλες αντιξοότητες για να φτάσει στην κατάκτηση των υποσχέσεων.

  Επίσης έχουμε ανθρώπους που περίμεναν τις υποσχέσεις μια ολόκληρη ζωή για να γευθούν στο τέλος της επίγειας πορείας τους ένα μικρό τμήμα τους.

  Κάποιοι μόνο τις είδαν από μακριά και ομολόγησαν ότι είναι ξένοι και περαστικοί από αυτή την γη.

  Ενώ άλλοι (που ανήκουν στις ειδικές δυνάμεις του ουρανού) δεν τις έλαβαν καθόλου και η ανταμοιβή τους θα γίνει στην άλλη πλευρά.

ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

«Όταν όμως η γυναίκα γεννήσει το παιδί, δεν θυμάται πλέον τη θλίψη, εξαιτίας τής χαράς, ότι ένας άνθρωπος γεννήθηκε στον κόσμο!» (Ιησούς Χριστός ΙΩΑΝ 16:21).

Όλος ο κόπος του Γιώργου δεν ήταν εις μάτην αλλά μέσα από τον πόνο, την πάλη με κάθε είδους εχθρό και την επιμονή στον στόχο του γέννησε έναν νέο άνθρωπο!

  Η χαρά του Γιώργου τώρα είναι μεγαλύτερη από τον πόνο που ένιωσε, καθώς οι καρποί που φέρνει είναι τόσοι πολλοί και πολυποίκιλοι που δεν υπάρχει ανθρώπινο μέτρο για να τους μετρήσει. Ένας απ’ αυτούς είναι ο δρόμος που άνοιξε και για άλλους που θέλουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι του, δίνοντας το μήνυμα ότι «τα πάντα είναι δυνατά σε αυτόν που πιστεύει και δεν τα παρατάει ποτέ!». Καθώς νίκησε κάθε  εμπόδιο και εχθρό τώρα κάθεται σε μια θέση νικητή που έχει περάσει τον στίβο μάχης, ξέρει τι περιέχει και μπορεί να γίνει μέντορας για κάθε ένα που θέλει να αγωνιστεί για να πετύχει τους δικούς του στόχους. Είναι ένα φως στο σκοτάδι αυτού του κόσμου, μια καμπάνα που βροντοφωνάζει ότι  η Βίβλος δεν είναι ένα ξεπερασμένο βιβλίο για γριές, αλλά ένα διαχρονικό manual πίστης και μια μαρτυρία πάνω στην γη ότι ο Θεός είναι Ζωντανός, όποιος Τον ψάχνει θα τον βρει και καθένας που βάζει την εμπιστοσύνη του σ’ Αυτόν δεν θα ντροπιαστεί!  Ο Γιώργος απέκτησε το δικαίωμα να είναι παράδειγμα για άλλους, πρώτα με την ζωή του και μετά με τα λόγια του, τα οποία έχουν τώρα μεγάλη βαρύτητα γιατί περιέχουν μέσα την εμπειρία η οποία σφυρηλατήθηκε από παθήματα, μάχες, ουλές και νίκες!

Ο Γιώργος μαζί με συμφοιτητές ιατρικής. Ξεκινώντας τον αγώνα του όχι από το 1 αλλά από το -10 έφτασε στο προσωπικό του 10.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ: «Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΗ».

  Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο κλείσιμο από το βιβλίο που γράφει με τίτλο «ο φίλος του τοξικομανή», το οποίο περιμένουμε με αγωνία. Όπως είπε ο ίδιος στον Αντώνη Σρόιτερ. «Απευθύνομαι σε πρώτο πρόσωπο σε όλα τα παιδιά που βρίσκονται σε αδιέξοδο. Γράφω πράγματα βγαλμένα μέσα από την ψυχή μου για όσα βίωσα. Θεωρώ πως είναι ένα βιβλίο-οδηγός για τον χρήστη που θέλει να ξεφύγει από τα ναρκωτικά. Ο δεύτερος τόμος θα αφορά τους συγγενείς, οικείους του τοξικομανή  όπου προσπαθώ να τους εξηγήσω τι περνάει ο άνθρωπος τους και πως μπορούν να τον βοηθήσουν. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος και χαρούμενος για αυτή την προσπάθεια».

  Αν ενδιαφέρεσαι να μάθεις περισσότερα για τον Γιώργο δες την εκπομπή του Αντώνη Σρόιτερ “Αυτοψία” στο κανάλι του Alpha, όπου έδωσε συνέντευξη.

ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

Α) ΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΗΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ

  Το νόημα της ζωής σου δεν θα το βρεις πουθενά αλλού παρά μόνο στον Δημιουργό και Πατέρα σου. Γνώρισε ποιος είσαι για τον Θεό και τι είχε στο μυαλό Του όταν το σώμα σου διαμορφωνόταν στην κοιλιά της μητέρας σου. Λάβε τη ταυτότητά σου από τον Θεό και κάνε την πραγματικότητα στην γη των ζωντανών! Γίνε ο επόμενος ήρωας πίστης.

Β) ΔΩΣΕ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΛΑΒΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙ

  Πάρε την απόφαση να μπεις σε αυτό το είδος αγώνα. Είναι το μόνο που αξίζει και οι καρποί του ξεπερνούν τι μπορεί να κερδίσει κάποιος σε αυτή την ζωή. Δούλεψε, πολέμησε, αγωνίσου, αξιοποίησε την ζωή σου στην γη και φέρε δόξα στον Ουράνιο Πατέρα σου, αποδεικνύοντας σε γη και ουρανό ότι δεν σε έπλασε μάταια.  

Γ) ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ΑΛΛΑ ΜΕΙΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

  Κάθε φορά που αμφιβάλεις για τον εαυτό σου στρέψε τα μάτια σου στον Λυτρωτή. Και θυμήσου επάνω στο σκληρό σταυρό του Γολγοθά πέθανε ένας Θεός για να είσαι εσύ ελεύθερος και να έχεις την δυνατότητα να κάνεις νέα αρχή και νέα ξεκινήματα.

  Οι δυσκολίες θα έρθουν. Τα εμπόδια θα έρθουν. Εχθροί θα έρθουν στο διάβα σου. Το κλειδί είναι να μην τα παρατήσεις. Αν μείνεις μέχρι το τέλος στο μονοπάτι δεν υπάρχει περίπτωση να μην αγγίξεις τους στόχους σου. Και αν δεν χάσεις την πίστη σου σε Αυτόν που τα πάντα είναι δυνατά καμία δύναμη μέσα στο σύμπαν δεν μπορεί να σε σταματήσει.