Υπάρχει μια βασική αλήθεια που πρέπει να θέσουμε πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για οτιδήποτε άλλο.
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ και όχι ένα τετελεσμένο γεγονός.
Το «κατά χάρη είστε σωσμένοι» (ΕΦ 2:8) γράφτηκε για να μας πει ότι δεν σωζόμαστε με κάποιο δικό μας κατόρθωμα ή αντάλλαγμα προς τον Θεό ΚΑΙ ΟΧΙ για να πούμε ότι με μια προσευχή για μετάνοια που κάναμε κάποτε ή με μια ομολογία που βγήκε απ’ το στόμα μας, το θέμα της σωτηρίας «έκλεισε» και δεν μπορεί να αναιρεθεί ότι απόφαση κι αν πάρω εγώ ύστερα ή όποιον τρόπο ζωής κι αν επιλέξω κατά την πορεία της ζωής μου. Η θεώρηση αυτή είναι αντί – Βιβλική και είναι αυτό που θέλει να πιστεύουμε ο διάβολος για να μας βγάλει απ’ το μονοπάτι της αιώνιας ζωής, χωρίς καν να το πάρουμε χαμπάρι. Ώστε κατηφορίζοντας προς Αθήνα εμείς να κραυγάζουμε ότι ταξιδεύουμε προς Θεσσαλονίκη. Αν δούμε δυο εδάφια από τον προφήτη Ιερεμία θα καταλάβουμε ότι δεν μπορείς να «δέσεις» τον Θεό να σώσει την ψυχή σου με μια ομολογία προς σωτηρία που έκανες κάποτε, αν ο τρόπος ζωής σου έκτοτε δεν συμφωνεί με αυτή την ομολογία.
«Εσύ είσαι κοντά στο στόμα τους, και μακριά από τα νεφρά τους. Αλλ’ εσύ, Κύριε, με γνωρίζεις· με είδες και δοκίμασες την καρδιά μου μπροστά σου». (ΙΕΡ 12:2-3).
«Εγώ ο Κύριος εξετάζω την καρδιά, δοκιμάζω τα νεφρά, για να δώσω στον κάθε έναν σύμφωνα με τους δρόμους του, σύμφωνα με τον καρπό των έργων του» (ΙΕΡ 17:10).
Δεν σωζόμαστε με καλά έργα. Όταν όμως δεχόμαστε τον Κύριο μας καλεί να απεκδυθούμε τον παλιό άνθρωπο και να κάνουμε έργα άξια της μετάνοιας. Ώστε καθώς μεταμορφωνόμαστε να γίνουμε κατάλληλοι να πράξουμε εκείνα τα έργα που προετοίμασε ο Θεός για να περπατήσουμε μέσα σε αυτά.
Οπότε έχουμε:
- Νεκρά έργα απ’ τα οποία παραιτούμαστε.
- Έργα άξια της μετάνοιας, δηλαδή τα αντίθετα απ’ αυτά που κάναμε πριν ομολογήσουμε τον Χριστό ως Κύριο και Σωτήρα.
- Έργα που φανερώνουν ευσέβεια και μεταμορφωμένο χαρακτήρα όπως και έργα της βασιλείας που είναι ότι έχει σχεδιάσει ο Πατέρας για να Τον υπηρετήσουμε.
Αν όμως μετά ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ τα έργα μας είναι όμοια με εκείνα που κάναμε πριν δεχθούμε τον Ιησού, φανερώνει ότι δεν περάσαμε καν απ’ την μετάνοια, ότι είμαστε ακόμη στον θάνατο και η σωτηρία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα αφήγημα στο μυαλό, με το οποίο ταΐζουμε την ψυχή μας ώστε να συνεχίζουμε όπως και πριν την ζωή μας, με την διαφορά ότι η συνείδηση μας είναι καθησυχασμένη όσον αφορά την ασφάλεια της ψυχής μας.
Ο Θεός δεν μας κρίνει από τα έργα αλλά από τα έργα φανερώνεται αν πράγματι έχουμε περάσει από τον θάνατο στην ζωή κι αν επιτρέψαμε στο Άγιο Πνεύμα να επιτελέσει το έργο της μεταμόρφωσης μέσα στην καρδιά μας. Όταν λοιπόν εκεί ο Θεός μιλάει για έργα αναφέρεται στις επιλογές και στο γενικότερο βίο τα οποία είναι οι φανερές ενδείξεις για ότι λαμβάνει χώρα στο πεδίο των συλλογισμών, των συναισθημάτων και των αποφάσεων. Και για να μην μπορούμε να ισχυριστούμε κάτι άλλο απ’ αυτό που πραγματικά ζούμε.
Αν δηλαδή η ζωή μου δοξάζει τον διάβολο, δεν θα με σώσει μια προσευχή για σωτηρία που έκανα κάποτε. Η προσευχή είναι απλά ένα πρώτο δικαίωμα που δίνω στον Θεό. Αν όμως αυτό το δικαίωμα το απέσυρα μέσα απ’ τις πράξεις μου και άρχισα να δίνω δικαιώματα στον σατανά κατ’ εξακολούθηση, ακόμη κι αν στο στόμα συνεχίζω να λέω ότι είμαι χριστιανός δεν θα με σώσει αυτή η ομολογία ή εκείνη η παλιά προσευχή που είχα κάνει ή ότι είχα σηκώσει το χέρι μου σε ένα κάλεσμα για σωτηρία ή είχα πάει μπροστά σε μια συνάθροιση να προσευχηθούν για μένα. Οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά απ’ τα λόγια.
Οι πράξεις μας φανερώνουν τις αληθινές αποφάσεις και την πρόκριση της καρδιάς μας. Γι’ αυτό ο Θεός μας μαρτυρεί ότι θα μας δώσει σύμφωνα με τα έργα μας και όχι σύμφωνα με τα λόγια μας. Τα λόγια δεν φτάνουν αν δεν συμφωνούν με τις πράξεις μας, διότι ο Θεός δεν εμπαίζεται.
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
Η σωτηρία έχει προϋποθέσεις και κόστος απ’ την πλευρά μας. Δεν αρκεί η πλευρά του Θεού για να σωθούμε, χρειάζεται και η δική μας. Απ’ την πλευρά του Θεού είχε το κόστος της ενανθρώπισης του Υιού του, της αναμάρτητης ζωής, του βασανιστικού και εξευτελιστικού θανάτου στην θέση μας. Για μας είναι μια πορεία συσταύρωσης του παλιού ανθρώπου, απάρνησης του εαυτού, μια θλιμμένη οδό που οδηγεί στον ουρανό.
«Και έλεγε σε όλους: Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, καθημερινά, και ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου, αυτός θα τη σώσει.» (ΛΟΥΚ 9:23-24).
«Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη· επειδή, πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που φέρνει στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα απ’ αυτή. Επειδή, στενή είναι η πύλη, και θλιμμένος ο δρόμος που φέρνει στη ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που τη βρίσκουν». (ΜΑΤΘ 7:13-14).
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΜΕ ΑΡΧΗ ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
Συχνά μας αρέσει να διαλαλούμε ότι είμαστε σωσμένοι επειδή κάναμε κάποτε την «προσευχή του αμαρτωλού». Σωτηρία όμως δεν είναι μόνο η συγχώρεση των αμαρτιών και ο ουρανός, είναι κυρίως η μεταμόρφωση του παλιού ανθρώπου σε νέο κτίσμα όπου αυτό είναι μια διαδικασία που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος έγραψε: «επειδή, είμαι βέβαιος, ακριβώς σε τούτο, ότι εκείνος που άρχισε σε σας ένα καλό έργο, θα το επιτελέσει μέχρι την ημέρα τού Ιησού Χριστού». (ΦΙΛΙΠ 1:6). Στην προς Εβραίους επιστολή ο Ιησούς ονομάζεται «ο Αρχηγός και Τελειωτής της πίστης». (EB 12:2).
Δεν μπορείς λοιπόν να λες ότι κάτι τέλειωσε πριν καν αρχίσει.
Αν για παράδειγμα βλέπω ακόμα τον εαυτό μου να θυμώνει με ανθρώπους, να μισεί, να δυσκολεύεται να συγχωρήσει πως μπορώ να πω ότι έχω σωθεί; Σωτηρία δεν είναι μόνο η αποφυγή της κόλασης, είναι ο Χριστός μέσα μου, όπου μέσα από Αυτόν αποκτώ την ελπίδα να δω το Πρόσωπο του Πατέρα. Γι’ αυτό ο Παύλος έγραψε: «ο Χριστός μέσα σας, είναι η ελπίδα τής δόξας». Αν δεν βλέπω τον Χριστό μέσα μου να μεγαλώνει αλλά ο παλαιός άνθρωπος κυριαρχεί, δεν μπορώ να έχω την ελπίδα της δόξας επειδή κάποτε έκανα μια προσευχή για σωτηρία.
Η πιο σωστή έκφραση για κάποιον που αληθινά έχει μπει μέσα στον Χριστό είναι «περπατώ στην σωτηρία και αυτή αυξάνεται μέσα μου κάθε μέρα που περνάει». Να την θεωρήσεις όμως ένα τετελεσμένο γεγονός πριν καν αρχίσει ή όταν είναι ακόμη σε εξέλιξη δεν είναι δόκιμο.
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΩ ΜΕ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Όλα τα ρήματα Του Κυρίου όσον αφορά την ζωή μας μαζί Του είναι ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΤΙΚΟΙ χρόνοι και ΕΝΕΣΤΩΤΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!
«..μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.» (ΜΑΡΚ 1:15).
«Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ’ αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή». (ΙΩΑΝ 5:24).
«Μονάχα με ψωμί δεν θα ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα τού Θεού». (ΜΑΤΘ 4:4).
«τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω· και με ακολουθούν». (ΙΩΑΝ 10:27).
«Αν, όμως, περπατάμε μέσα στο φως, όπως αυτός είναι μέσα στο φως, έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλον, και το αίμα τού Ιησού Χριστού, του Υιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία». (Α΄ ΙΩΑΝ 1:7).
«Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία». (Α΄ ΙΩΑΝ 1:9).
«Αυτός που νικάει θα κληρονομήσει τα πάντα, και θα είμαι σ’ αυτόν Θεός, κι αυτός θα είναι σε μένα γιος». (ΑΠΟΚ 21:7)
Η σωτηρία δεν είναι μόνο ένα έργο που έγινε ΚΑΠΟΤΕ για μένα, ένα μέρος που θα πάμε ΚΑΠΟΤΕ αλλά ένας δρόμος που περπατάμε ΤΩΡΑ. Δεν είμαι στην σωτηρία επειδή ΚΑΠΟΤΕ έκανα κάποια ομολογία περί πίστης, αλλά επειδή ΣΗΜΕΡΑ εξακολουθώ να πιστεύω, να ομολογώ, να μετανοώ, να καθαρίζομαι, να μεταμορφώνομαι.
Η σωτηρία είναι μια ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ πίστης, μετάνοιας, εξομολόγησης, καθαρισμού, μεταμόρφωσης και ένα έργο που κάνει τώρα το Άγιο Πνεύμα για μας παραστήσει νύφη χωρίς κηλίδα ή ρυτίδα στο Νυμφίο που πρόκειται να παντρευτούμε.
Πως μπορείς να ξέρεις αν το έργο που έγινε κάποτε στο σταυρό ισχύει για σένα σήμερα και πως μπορείς να ξέρεις αν θα βρεθείς στον ουρανό; Αν βλέπεις τον εαυτό σου να περπατάει σε αυτό το μονοπάτι ΤΩΡΑ. Αν βλέπεις το έργου του Θεού να λαμβάνει χώρα στην καρδιά σου ΤΩΡΑ.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!
Η τακτική συμμετοχή σε μια εκκλησιαστική συνάθροιση δεν είναι απαραίτητα απόδειξη του έργου αυτού στην καρδιά. Αντιθέτως σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να ρίχνει «στάχτη στα μάτια». Και δεν είναι όλες οι εκκλησίες ίδιες. Υπάρχουν εκκλησίες που δεν κηρύττουν έλεγχο απέναντι στην αμαρτία, δεν βοηθούν τους ανθρώπους να καθαριστούν αλλά κηρύττουν πλάνες. Αποφεύγουν τα δύσκολα σημεία της Αγίας Γραφής και επικεντρώνονται μόνο στα ευχάριστα. Έχουμε ευθύνη την εκκλησία που διαλέγουμε και τους δασκάλους που επιλέγουμε να ακούμε. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί ολέθριο.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να εξετάζουμε τους εαυτούς μας που βρισκόμαστε στην σχέση μας με τον Θεό, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που βρέθηκαν σε ένα εκκλησιαστικό σύνολο αλλά δεν πέρασαν ποτέ απ’ την μετάνοια. Διαλαλούν ότι πιστεύουν (μόνο) χωρίς να έχουν ουσιαστική σχέση με τον Κύριο, κάτι που φανερώνεται από τον καρπό των έργων τους. (ΜΑΤΘ 3:10).
Είναι αυτοί που θα πουν μια μέρα στον Κύριο: «Φάγαμε μπροστά σου και ήπιαμε, και δίδαξες στις πλατείες μας» κι εκείνος θα τους πει: «φύγετε από μένα, όλοι οι εργάτες τής αδικίας» (ΜΑΤΘ 13:26-27). Το «φάγαμε και ήπιαμε» είναι μια παραβολική φράση για το δείπνο του Κυρίου. «Την μέρα που παραδινόταν ο Κύριος είπε: «Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου. Και παίρνοντας το ποτήρι, κι αφού ευχαρίστησε, τους έδωσε, λέγοντας: Πιείτε απ’ αυτό όλοι·». (ΜΑΤΘ 26:26). Ενώ οι πλατείες έχουν κάνουν με τα εκκλησιαστικά ακροατήρια. Θα πουν δηλαδή στον Κύριο «δεν μπορείς να μας απωλέσεις γιατί πηγαίναμε κάθε Κυριακή εκκλησία, παίρναμε θεία κοινωνία και ακούγαμε τον λόγο σου από τον άμβωνα».
Όμως όλα αυτά δεν μπορούν να σώσουν κάποιον αν δεν έχει παραδώσει αληθινά τον εαυτό του στα χέρια του Θεού. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος είπε:
«Εξετάζετε τον εαυτό σας, αν είστε στην πίστη· δοκιμάζετε τον εαυτό σας·» (Β΄ ΚΟΡ 13:5).
Τι σημαίνει αυτό; Εξέτασε αν υπάρχει αλλαγή στην ζωή σου. Υπάρχει προοδευτική αύξηση του χαρακτήρα του Χριστού μέσα σου; Υπάρχει αποστροφή από τις επιθυμίες της σάρκας; Συμμόρφωση σε όσα η Αγία Γραφή μαρτυρεί ότι αρέσουν στον Θεό; Κάνεις το μέρος σου, που είναι να μετανοείς για αμαρτίες που δεν έχουν νικηθεί ακόμα, να ζητάς την επέμβαση Του για αυτές, να συντρίβεσαι μπροστά στον Θεό, να περπατάς με άγιο φόβο μπροστά Του; Ή περιμένεις όλα να γίνουν με ένα «μαγικό τρόπο»;
ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Δεν μπορείς να πεις ότι όλα τα κάνει ο Θεός ή ότι τα κάνεις όλα μόνος σου. Αλλά ισχύουν ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. Υπάρχει το μέρος του Θεού και το μέρος του ανθρώπου. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε το μέρος του Θεού. Αλλά και ο Θεός δεν θα κάνει το μέρος που ανήκει σε μας γιατί τότε δεν θα ήμασταν όντα με ελεύθερη βούληση.
Για παράδειγμα όταν ο Κύριος με καλεί να εξομολογηθώ κάποια αμαρτία μου εγώ θα το κάνω και όχι Εκείνος για μένα. Εκείνος θα με καθαρίσει. Είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορούσα εγώ να καθαρίσω τον εαυτό μου. Αλλά αν δεν κάνω το μέρος μου να εξομολογηθώ, το Αίμα του Κυρίου δεν θα μπορεί να τρέξει και δεν θα καθαριστώ. Ο Ιωάννης στην πρώτη επιστολή του έγραψε «Αν, περπατάμε μέσα στο φως, όπως αυτός είναι μέσα στο φως, έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλον, και το αίμα τού Ιησού Χριστού, του Υιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία». (Α΄ ΙΩΑΝ 1:7). Βλέπουμε ότι υπάρχει «αν» και αυτό το «αν» αφορά εμάς, είναι δηλαδή κάτι που πρέπει να κάνουμε εμείς, να θέλουμε εμείς. Να επιλέγουμε την ειλικρίνεια αντί του ψεύδους και της υποκρισίας, όπου αυτό συνεπάγεται να μιλάμε την αλήθεια στα αδέλφια για την κατάσταση μας, να ομολογούμε τις πτώσεις μας κι εκεί στο περιβάλλον του φωτός, το Αίμα μας καθαρίζει. Και αυτό το «αν» δεν είναι το μόνο στην Αγία Γραφή.
Υπάρχουν λοιπόν πράγματα που πρέπει να τα κάνω εγώ, αλλιώς δεν θα βρω λύση. Αν δεν ζητήσω από τον Κύριο να με θεραπεύσει σε οποιουδήποτε είδους ασθένεια δεν θα το κάνει. Ή αν δεν Του ζητήσω να μου αποκαλύψει την ρίζα που οδήγησε εκεί. Αν δεν Τον πιστέψω για ένα βουνό που θέλω να μετακινήσει δεν θα ενεργήσει. Αν δεν του ζητήσω να μου δώσει χάρη να συγχωρήσω ανθρώπους που με έβλαψαν δεν θα γίνει από μόνο του. Αυτό σημαίνει έχω σχέση με τον Θεό και όχι έκανα κάποτε μια ομολογία περιμένοντας έπειτα όλα τα υπόλοιπα να γίνουν από μόνα τους. Δεν υπάρχει «αυτόματος πιλότος» στην βασιλεία του Θεού, ούτε ο Θεός λειτουργεί σαν «νεράιδα με μαγικό ραβδάκι». Έχω ευθύνη να κατεργάζομαι το χωράφι της καρδιάς μου. Να βγάζω τα χόρτα, να ξεριζώνω τις παλιές ρίζες. Όπως και να εκζητώ την φωνή Του για να μπορώ να Τον ακολουθώ και να ζω το ΙΩΑΝΝΗΣ 10:27.
ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΣΩΖΩΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕΡΟΣ ΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ;
Το ότι δεν σώζεσαι με τα έργα μήπως σημαίνει ότι πρέπει να αφεθείς στα της σάρκας και ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να σε σώσει, επειδή είπε ότι η σωτηρία δεν είναι από έργα;
Όταν ο απόστολος Παύλος λέει ότι «είμαστε σωσμένοι κατά χάρη, δια της πίστεως όχι από έργα» εννοεί ότι κανένα δικό μας καλό έργο, καμία δική μας προσφορά δεν θα μπορούσε να σταθεί ως αντίτιμο για την σωτηρία μας. Όταν ακόμη και τα καλύτερα έργα μας βρωμούσαν στον Θεό σαν ρυπαρό ιμάτιο. Έπρεπε Εκείνος να προσφέρει τον Υιό Του ως αντίλυτρο για να μας εξαγοράσει απ’ τον θάνατο και την αιώνια τιμωρία.
Όταν όμως μπαίνουμε στον Χριστό και η υπόσταση του μέλλει να μορφωθεί μέσα μας έχουμε ένα ρόλο να επιτελέσουμε. Αυτό το έργο δεν λαμβάνει χώρα ερήμην μας. Καλούμαστε να τον τρώμε και να Τον πίνουμε καθημερινά για να μεγαλώσει μέσα μας. Καλούμαστε να απαρνούμαστε τα έργα της σάρκας, να μην συμμορφωνόμαστε με τον κόσμο, να χρησιμοποιούμε το Αίμα για να καθαριστούμε από κάθε γενεαλογική ανομία, να εκζητούμε το Πρόσωπο Του, να κυνηγούμε την Παρουσία Του και να γεμίζουμε με το Πνεύμα.
Η χάρη δεν είναι ο τελικός σκοπός αλλά το μέσο για να μεταμορφωθούμε και να γίνουμε τα σκεύη που να μπορούν να σηκώσουν την δόξα του Θεού, να πράττουμε τα έργα Του και να φέρνουμε την βασιλεία την γη.
Αν η χάρη που μου δόθηκε αποβεί μάταιη και ο Κύριος αντί για τον καρπό που περίμενε να έρθει ως προς τον καιρό, συναντήσει πάλι τα έργα της σάρκας και την προηγούμενη διαγωγή, θα με αποκόψει και θα βάλει την μερίδα μου με τους υποκριτές. Είναι τελείως διαφορετική η αντιμετώπιση που έχει ο Θεός σε νήπια εν Χριστώ και σε ανθρώπους που ενώ θα έπρεπε να είναι ενήλικες είναι ακόμα νήπια. Ας δούμε μερικά εδάφια: «Κάθε κλήμα σε μένα, το οποίο δεν φέρνει καρπό, το αποκόπτει». «Αν κάποιος δεν μείνει ενωμένος μαζί μου, ρίχνεται έξω, όπως το κλήμα, και ξεραίνεται· και τα μαζεύουν και τα ρίχνουν σε φωτιά, και καίγονται» (ΙΩΑΝ 15:2β, 6). «Και τον αχρείο δούλο ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών» (ΜΑΤΘ 25:30).
ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ;
Μια παρόμοια ερώτηση έκανε κάποιος και στον Ιησού: «Κύριε, άραγε, είναι λίγοι αυτοί που σώζονται; Και εκείνος τούς είπε: Αγωνίζεστε να μπείτε μέσα από τη στενή πύλη· επειδή, σας λέω, πολλοί θα ζητήσουν να μπουν μέσα και δεν θα μπορέσουν». (ΛΟΥΚ 13:23).
Αν και ο Κύριος τους απάντησε έμμεσα, ο κύριος λόγος που τους έδωσε είναι ότι «δεν ανήκει σε εσάς να ασχολείστε με αυτά τα θέματα, αλλά αν θέλετε να δείτε τους εαυτούς σας μέσα να αγωνίζεστε».
«Τα κρυμμένα πράγματα ανήκουν στον Κύριο τον Θεό μας· τα αποκαλυμμένα, όμως, σε μας και στα παιδιά μας, παντοτινά, για να εκτελούμε όλα τα λόγια αυτού τού νόμου». (ΔΕΥΤ 29:29).
Ο Θεός δεν θα μας δώσει τους καταλόγους με τις κατηγορίες των σωσμένων. Ούτε μας λέει να θέσουμε τον εαυτό μας σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες ή να διαλαλούμε ότι είμαστε απ’ τους «εκλεκτούς», αν την ίδια στιγμή ζούμε μια συμβιβασμένη ζωή όπου η καρδιά μας μοιράζεται στο κόσμο και στα πράγματα του Θεού. Μας δίνει οδηγίες για το πώς να περπατήσουμε όσο βρισκόμαστε στο γήινο σχήμα. Ακόμη κι αν λάβαμε την πληροφορία ότι το όνομα μας γράφτηκε στο βιβλίο της ζωής, αυτό δεν μας θέτει στο απυρόβλητο αλλά καλούμαστε να μένουμε άγρυπνοι και να φυλάτουμε τα ιμάτια μας.
Ναι, ο Κύριος είπε ότι τα δικά Του πρόβατα ακούν την φωνή Του και κανείς δεν μπορεί να τα πάρει απ’ το χέρι του. Αυτό όμως το είπε για αυτά που Τον ακολουθούν. Υπάρχουν κάποιοι που φαντάζονται ότι Τον ακολουθούν αλλά στην πραγματικότητα ακολουθούν τις θεολογίες τους, τους εκκλησιαστικούς τους ηγέτες, τα έργα τους.
Στην Αγία Γραφή βλέπουμε ανθρώπους να έχουν πλούσια είσοδο στην βασιλεία των ουρανών. Έπειτα υπάρχουν κάποιοι που θα μπουν στην βασιλεία αλλά δεν θα απολαύσουν ολόκληρο τον μισθό που θα έπρεπε να πάρουν, άλλοι που τον χάνουν τελείως, που φθείρεται το σώμα τους για να μπουν μέσα, που σώζονται δια πυρός. Και άλλοι που ενώ νομίζουν ότι είναι σωσμένοι δεν θα μπουν στην βασιλεία καθόλου αλλά θα περάσουν την αιωνιότητα στην κόλαση.
Δεν μπορείς να προκαθορίσεις την κατηγορία που βρίσκεσαι. Μπορείς να κάνεις το καλύτερο απ’ την μεριά σου ενώπιων του Κυρίου, να Τον βάλεις πρώτο στην ζωή σου, να Τον αγαπάς με όλη την ψυχή, την διάνοια και την δύναμη σου, να Του προσφέρεις το καλύτερο σου, να Τον υπηρετείς, να πράττεις ότι σου λέει και να αφήσεις Εκείνον να σε κατατάξει όταν θα γίνει το ταμείο στο τέλος.
«Αλλά, όταν προσκληθείς, πήγαινε και κάθησε στην τελευταία θέση, για να σου πει, όταν έρθει εκείνος που σε κάλεσε: Φίλε, ανέβα πιο ψηλά. Τότε, θα έχεις δόξα μπροστά στους συγκαθήμενους μαζί σου. Επειδή όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί· και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί». (ΛΟΥΚ 14:8-11).
Δεν είναι λοιπόν όφελος μας να κατασκευάζουμε θεολογικές ρομαντικές θεωρήσεις βάζοντας τον εαυτό μας σε αυτές, ώστε χωρίς να μας ενοχλούν «φόβοι» να ζούμε την ζωούλα μας, αλλά να επικεντρωθούμε σε όσα ο Κύριος μας παραγγέλλει και αφορούν το μέρος μας όσο βρισκόμαστε στο γήινο σχήμα.
Όσο ο Χριστός μεγαλώνει μέσα μας και αυξάνεται η παρρησία μας, δεν τίθεται καν ζήτημα για τέτοιου είδους ερωτήσεις. Αν κάποιος όμως δεν περπατάει στο πρακτικό κομμάτι της ζωής μαζί με τον Κύριο, ίσως νιώθει την ανάγκη να φτιάξει ένα θεολογικό σύστημα που να λέει ότι «δεν χάνεται» για τα ταΐζει το αίσθημα της ανασφάλειας. Αυτού του είδους όμως η ασφάλεια είναι ψεύτικη και δεν θα τον ωφελήσει καθόλου.
«Άνθρωπε, αυτός σου έδειξε τι είναι το καλό· και τι ζητάει ο Κύριος από σένα, παρά να πράττεις το δίκαιο, και να αγαπάς έλεος, και να περπατάς ταπεινά μαζί με τον Θεό σου;» (ΜΙΧ 6:8).
Τι ζητάει από μας ο Θεός; Να ελπίζουμε στο Όνομα Του. Να μην φανταζόμαστε ότι είμαστε σοφοί. Να μαθαίνουμε συνέχεια από Αυτόν. Να καθαριστούμε από κάθε μόλυσμα σαρκός και Πνεύματος. Να τον λατρεύουμε με σεβασμό και ευλάβεια. Να γινόμαστε μιμητές καλών έργων. Να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο όταν μας χτυπούν. Να ευλογούμε όταν μας κακολογούν. Να συγχωρούμε. Να μην μιλάμε αρνητικά για τους αδελφούς. Να βοηθάμε αυτούς που βρίσκονται σε ανάγκη. Να εφαρμόζουμε τις εντολές που μας έδωσε ακόμη κι αν πάνε κόντρα στην φύση μας και να ακολουθούμε τα ζωντανά Του ρήματα. Κι αν κάτι δυσκολευόμαστε να πράξουμε, να ζητάμε να μας ελευθερώσει από κάθε τι που μας περιορίζει και μας κρατάει δεμένους. Μάλιστα οι δυσκολίες που συναντάμε είναι αυτές που δείχνουν τα σημεία που καλούμαστε να καθαριστούμε.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
Η ερώτηση «χάνεται η σωτηρία;» προέρχεται από πονηρή καρδιά. Δεν ρωτάμε «με τι μπορεί να στεναχωρηθεί ο Κύριος;» ή «μπορούμε να κάνουμε κάτι που να λυπήσουμε τον Αγαπημένο της καρδιάς μας;» αλλά «αν χάνεται η σωτηρία». Αυτό δείχνει ότι μας νοιάζει το «τομάρι μας» και όχι η σχέση μας με Εκείνον που έδωσε την ζωή Του για μας επάνω στον σταυρό.
Αν μας νοιάζει να μην πληγώνουμε την καρδιά Του, θα απολαμβάνουμε μια σχέση που με γρήγορους ρυθμούς θα μοιάζουμε ολοένα και περισσότερο στην εικόνα Του και ταυτόχρονα χωρίς καν να ασχολούμαστε με τον κίνδυνο απώλειας της σωτηρίας, θα απομακρυνόμαστε από αυτόν. Όσο όμως δεν έχουμε ουσιαστική σχέση αλλά αποκομμένοι από Αυτόν -που είναι η πηγή κάθε ζωής- προσπαθούμε να διασαφηνίσουμε αν χάνεται, για να βρούμε τα όρια, να ελέγξουμε όσο γίνεται τα πράγματα και να ανακαλύψουμε πόσο έχουμε το περιθώριο να κάνουμε και την ζωή μας, τόσο βρισκόμαστε σε κίνδυνο.
Η σωτηρία δεν είναι πράγμα, δεν είναι απλά τόπος απόλαυσης είναι Πρόσωπο. Όλα καθορίζονται από το είδος της σχέσης που έχεις μαζί Του. Εάν αληθινά Τον σέβεσαι και Τον υπακούς, τότε δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Αν όμως Τον νομίζεις φιλαράκο σου και φλερτάρεις με την αμαρτία τότε πρέπει να φοβάσαι. Γιατί ο Κύριος δεν είναι μόνο αγάπη είναι και φωτιά που κατατρώει που είναι η άλλη όψη αυτής της αγάπης!
«Δουλεύετε τον Κύριο με φόβο, και αγάλλεστε με τρόμο. Φιλείτε τον Υιό, μήποτε οργιστεί, και απολεστείτε από τον δρόμο, όταν ανάψει γρήγορα ο θυμός του. Μακάριοι όλοι εκείνοι που έχουν την πεποίθησή τους σ’ αυτόν». (ΨΑΛ 2:11-12).
Στο παρακάτω μήνυμα μπορείς να ακούσεις σε μεγαλύτερο βάθος τι είναι η σωτηρία και σε ποιες περιπτώσεις μπορεί ο διάβολος να βγάλει κάποιον απ’ αυτήν.
