γράφει ο Βίκτωρ Κλάγκας
Πρόσφατα σε μια στιγμή χρόνου, είχα μια όραση μαζί με την ερμηνεία αυτής. Μου έδειξε το πνεύμα του Θεού, μία συντροφιά με υψηλά πρόσωπα, ήταν άρχοντες με πολύ λαμπρότητα, σοφία και αγνότητα, με πολυτελή ενδύματα με μακριά κράσπεδα και έδειχναν μεγάλη κατανόηση σε εμένα που ήμουν ανάμεσα τους και άρχισαν να μου λένε ο καθένας την ιστορία του.
Μετά είδα ανθρώπους κατατρεγμένους από πολέμους, είδα φτωχούς, ανάπηρους, ακρωτηριασμένους, αρρώστους, περιφρονημένους, ταπεινωμένους που ο κόσμος φοβάται ακόμα και να μιλήσει μαζί τους. Είδα ανθρώπους που ο κόσμος τους θεωρεί τρελούς, εξαρτημένους, ηλικιωμένους, παιδιά και κακοποιημένους σωματικά και ψυχικά, άντρες και γυναίκες, αυτούς που ο κόσμος θεωρεί τα αποβράσματα της κοινωνίας.
Είπα μέσα μου «τι σχέση μπορεί να έχουν οι άρχοντες που είδα στην αρχή μέσα στην δόξα και την πολυτέλεια με όλους αυτούς τους ταπεινωμένους ανθρώπους;». Τότε είχα την αποκάλυψη ότι αυτοί οι άρχοντες ήταν κάποτε όλοι αυτοί οι πονεμένοι άνθρωποι που είδα στην γη. Άρχισα να ακούω τις ιστορίες αυτών των αρχόντων με μεγάλη προσοχή, πως πίστεψαν στον ΚΥΡΙΟ και πως τον υπηρέτησαν παρ’ όλη την περιφρόνηση του κόσμου και το μαύρο παρελθόν τους. Είχαν γίνει στην γη τα πιο γλυκά και τρυφερά πλάσματα στον κόσμο, εξαιτίας της αγάπης τους για τον ΚΥΡΙΟ που τους έσωσε και τους συγχώρησε τα πάντα.
Σε αυτούς τους πραγματικούς άρχοντες ίσχυαν συνέχεια τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Εμείς μωροί για τον Χριστό, εσείς όμως φρόνιμοι εν Χριστώ· εμείς ασθενείς, εσείς όμως ισχυροί· εσείς ένδοξοι, εμείς χωρίς τιμή. Μέχρι τούτη την ώρα και πεινάμε, και διψάμε και είμαστε χωρίς τα απαραίτητα ενδύματα, και μας χαστουκίζουν, και περιπλανιόμαστε, και κοπιάζουμε εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια· όταν μας χλευάζουν, ευλογούμε· όταν μας καταδιώκουν, υποφέρουμε· όταν μας δυσφημούν, παρακαλούμε· γίναμε σαν περικαθάρματα του κόσμου, σκύβαλο όλων μέχρι σήμερα». (Ά ΚΟΡ 4:10-13).
Όπως επίσης και τα εξής: «Μη δίνοντας κανένα πρόσκομμα σε τίποτε, για να μη επικολληθεί κάποιο ψεγάδι στη διακονία· αλλά, σε κάθε τι συνιστώντας τον εαυτό μας ως υπηρέτες τού Θεού, με πολλή υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες, με ραβδισμούς, με φυλακές, με ακαταστασίες, με κόπους, με αγρυπνίες, με νηστείες· με καθαρότητα, με γνώση, με μακροθυμία, με αγαθότητα, με Πνεύμα Άγιο, με αγάπη ανυπόκριτη· με λόγο αλήθειας, με δύναμη Θεού· με τα όπλα τής δικαιοσύνης, τα δεξιά και τα αριστερά· με δόξα και ατιμία, με συκοφαντία και με εγκωμιασμό· σαν πλάνοι, όμως κάτοχοι της αλήθειας· σαν αγνοούμενοι, αλλά είμαστε καλά γνωστοί· σαν να φτάνουμε στον θάνατο, αλλά, δέστε, ζούμε· σαν να περνάμε από παιδεία, αλλά δεν θανατωνόμαστε· σαν λυπούμενοι, αλλά πάντοτε έχουμε χαρά· σαν φτωχοί, όμως πλουτίζουμε πολλούς· σαν να μη έχουμε τίποτε, όμως τα πάντα κατέχουμε». (Β΄ ΚΟΡ 6:3-10).
Αυτοί όλοι οι περιφρονημένοι για χάρη του Χριστού ήταν οι άρχοντες που ζούσαν στην δόξα του Θεού και ήταν σαν θεοί για τα δικά μας δεδομένα. Παρ’ όλη την εξουσία που είχαν πάνω τους, σου δημιουργούσαν την επιθυμία να θέλεις βρεθείς στην συντροφιά τέτοιων προσώπων και όσο είναι στην γη στην περιφρόνηση τους και να γευτείς την αγάπη του ΚΥΡΙΟΥ μέσα από το δικό τους χρίσμα που συνεχώς πολλαπλασιάζονταν όσο υπηρετούσαν τους ανθρώπους με αυτό.
Δεν ξέρω γιατί μου έδειξε ο ΚΥΡΙΟΣ αυτήν την όραση ξύπνιο, αφού ακόμα δεν έχω φτάσει ούτε στο μικρό μου δακτυλάκι αυτούς τους βασιλιάδες, ακόμα κοιτάζω πολλές φορές το συμφέρον μου μόνο, αποφεύγοντας να βοηθήσω με κάθε τρόπο την πρόοδο του πλησίον μου και με νοιάζει πολλές φορές η φήμη μου, τι θα πούνε οι άλλοι για εμένα.
Πάντως έχω μια επιθυμία να θέλω να βρεθώ με τέτοιους ανθρώπους και να ακούσω τις ιστορίες τους για τον Θεό και την ζωή τους, γιατί αυτοί είναι οι μεγάλοι και τρανοί βασιλιάδες που θα κυβερνήσουν για λογαριασμό του Πατέρα Θεού. Αυτού του είδους οι άνθρωποι αξίζουν την υπηρεσία μου.
Αυτά έχω μέσα στο πνεύμα μου, αλλά ακόμα το μυαλό μου είναι άγουρο, μου λέει «άντε βρε», «τι θα πει ο κόσμος» και τέτοια. Όμως πιστεύω κάτι γεννιέται μέσα μου από τον Θεό και δεν θέλω να χάσω την ωφέλεια που μπορώ να έχω από αυτούς τους μεγάλους υψηλούς άρχοντες!
