Τα μηνύματα αυτά δίνουν μια πανοραμική εικόνα του πνευματικού αγώνα και της αιώνιας πρόθεσης του Θεού όπως αποκαλύπτεται στην προς Εφεσίους επιστολή από τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος δεν απευθύνεται μόνο στην εκκλησία της εποχής του αλλά σε κάθε γενιά πιστών διαμέσου των αιώνων. Ξεσκεπάζει ποικίλες πλάνες που έχουν εμποδίσει το σώμα του Χριστού να γνωρίσει το ένδοξο κάλεσμα του (που είναι η αιώνια πρόθεση του Θεού) και να περπατήσει πάνω σε αυτό κάνοντας δικά του όσα του χαρίστηκαν.
Η σωτηρία είναι δώρο αλλά ο θρόνος προϋποθέτει κατάκτηση μέσω του να αποδειχθείς δόκιμος και ανεπαίσχυντος στον Θεό, για να λάβεις την κληρονομιά.
Ποιοι είναι οι πνευματικοί νόμοι που δίνουν το δικαίωμα στον διάβολο να μας κατηγορεί στον Πατέρα και ποια τα όπλα που μας έχουν δοθεί για να τον νικάμε και να ανεβαίνουμε να κληρονομήσουμε την κληρονομιά μας.
Με πιο τρόπο παρασταίνω τον εαυτό μου στον Θεό; Τι σημαίνει «δόκιμος στον Θεό» και με ποιο κάποιος ανεβαίνει σε πνευματικό βαθμό στην βασιλεία του Θεού; Ποιος ο ρόλος της ελεύθερης βούλησης και ποιοι είναι τελικά οι εκλεκτοί.
Ποια η διαφορά της αγάπης του Θεού σε μένα και της δικής μου αγάπης προς τον Θεό; Πως μετακινούμε απ’ το πρώτο είδος αγάπης στο δεύτερο; Ποιες θυσίες γίνονται δεκτές στον Θεό και ποιες οι προϋποθέσεις για να μου φανερωθεί ο Ιησούς.
Οι σύγχρονες εκκλησιαστικές τάσεις διαμορφώνουν ανθρώπους σύμφωνα με τα δικά τους πνευματικά, ηθικά, εκκλησιαστικά πρότυπα και στάνταρντ τα οποία όμως δεν συμπίπτουν απαραίτητα με τις βουλές και τις προθέσεις του Θεού για έναν άνθρωπο. Το μήνυμα αυτό έρχεται να διασαφηνίσει με ποιο τρόπο ένας άνθρωπος γίνεται δόκιμος ΣΤΟΝ ΘΕΟ και ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ.
Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο ο Θεός είναι Άγιος. Κάθε άλλο στοιχείο του χαρακτήρα Του χωρίς αυτό δίπλα, αναπόφευκτα θα οδηγεί πάντοτε σε πλάνες και σε παρανοήσεις. Η φωτιά του Θεού και η φλόγινη ρομφαία ως εξαγνιστικό εργαλείο για να επιστρέψει ο άνθρωπος στο «περπάτημα με τον Θεό κατά το δειλινό» και στην θέση που του είχε δοθεί πριν ξεπέσει.
