Αφότου είδαμε πληθώρα περιπτώσεων μέσα στην Αγία Γραφή όπου το πνεύμα και η ψυχή συνεχίζουν να υπάρχουν έξω από το σώμα, μπορούμε τώρα να δούμε τι διδάσκει η Βίβλος για τον άνθρωπο ως ύπαρξη.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;
Ο απόστολος Παύλος διδάσκει ότι ο άνθρωπος είναι πνεύμα ψυχή και σώμα. «Και ο ίδιος ο Θεός τής ειρήνης είθε να σας αγιάσει ολοκληρωτικά· και να διατηρηθεί ολόκληρο το πνεύμα σας, και η ψυχή, και το σώμα, άμεμπτα στην παρουσία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού» (Α΄ ΘΕΣΣ 5:23).
Αυτό είναι θεμελιώδες για να καταλάβουμε τον άνθρωπο ως δημιουργία σε σχέση με τον Δημιουργό και την διαφορά του από τα άλλα δημιουργήματα. Το λέω αυτό γιατί η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του και την ομοίωση Του. (ΓΕΝ 1:26). Αυτό σημαίνει ότι έχει μαζί Του κάποια κοινά χαρακτηριστικά ενώ παράλληλα διαφοροποιείται απ’ τα ζώα, τα οποία είναι κι αυτά έμψυχα. Τι είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει; Το πνεύμα. Αυτό είναι το επιπλέον χαρακτηριστικό που έχει ο άνθρωπος που δεν έχουν τα ζώα, το έχει όμως ο Θεός. Η Γραφή λέει ότι ο Θεός είναι Πνεύμα. (ΙΩΑΝ 4:24). Και απ’ αυτό το πνεύμα φύσηξε μέσα στον άνθρωπο και ο άνθρωπος έγινε ψυχή ζωντανή. Πιο συγκεκριμένα το πνεύμα έγινε σε ψυχή ζωντανή που κατοικούσε μέσα σε σώμα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ;
Το άυλο και αόρατο στα φυσικά μάτια μέρος του ανθρώπου που έχει άμεση συγγένεια με τον Θεό. Είναι η πρωταρχική αιτία και το αισθητήριο που αντιλαμβάνεται το Πνεύμα του Θεού, μπορεί να λάβει πνευματικά μηνύματα, να ακούει τον Θεό, να ζει σε κοινωνία και ενότητα μαζί Του. Είναι το βύσμα που τον ενώνει με τον Θεό και το δοχείο που ο Θεός του παρέχει την ζωή Του και από εκεί την διοχετεύει σε όλα τα υπόλοιπα μέρη, με πρώτο αποδέκτη την ψυχή. Αυτός είναι ο λόγος που η Αγία Γραφή μας λέει ότι «έγινε ψυχή ζωντανή». Δεν θέλει να μας πει απλά και μόνο ότι ξεκίνησε να υπάρχει αλλά η ψυχή του Αδάμ, λάμβανε ζωή από το Πνεύμα του Θεού καθώς Αυτό ήταν συνδεδεμένο με το δικό του πνεύμα. Λάμβανε την αγάπη Του, την ειρήνη Του, την χαρά Του, τον Λόγο Του, την οδηγία Του, τις εμπνεύσεις Του, τις υπερφυσικές Του ενέργειες. Στο πνεύμα βρίσκεται η συνείδηση που περιέχει σε zip τον νόμο του Θεού και φέρνει έλεγχο περί καλού και κακού, στο επίπεδο της ηθικής. Επίσης βρίσκεται η διαίσθηση και η αντίληψη του υπερβατικού. Τα ζώα δεν έχουν πνεύμα ούτε ο Θεός φύσηξε σε αυτά πνεύμα όταν τα δημιούργησε, παρά μόνο στον άνθρωπο.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ;
Η εξωτερική έκφραση όλων αυτών είναι η ψυχή, αυτό που φανερώνεται προς τα έξω και ο Παύλος ονομάζει εξωτερικό άνθρωπο. Η ψυχή είναι το κατοικοιτήριο του πνεύματος, το οποίο βρίσκεται κάπου στο εσωτερικό της και αποτελεί το πιο βαθύ δωμάτιο. Η ψυχή αποτελείται από σκέψεις, συναισθήματα και το βουλητικό κομμάτι, την ικανότητα δηλαδή ο άνθρωπος να παίρνει αποφάσεις. Στην ψυχή υπάρχει η λογική και ταλέντα με τα οποία έχει την ικανότητα να δημιουργεί πράγματα. Και τα ζώα έχουν ψυχή, αλλά ανήκει στον κόσμο της ύλης ενώ του ανθρώπου στον κόσμο του πνεύματος. Γι’ αυτό η ψυχή τους όταν το σώμα παύει να λειτουργεί πάει στο χώμα ενώ του ανθρώπου πάει με το πνεύμα που ο Θεός το έχει δώσει. Αυτό σημαίνει και ο λόγος: «είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση» (ΕΒ 6:27). Εκεί δεν μιλάει για την τελική κρίση, στο μεγάλο λευκό θρόνο που θα γίνει στην συντέλεια Του αιώνα, όταν ο Άδης, ο θάνατος και η θάλασσα θα δώσουν τους νεκρούς τους. Μιλάει για τον ατομικό θάνατο του καθένα όπου όταν βγαίνει απ’ το σώμα αντιμετωπίζει ένα σύντομο δικαστήριο.
Γίνεται μια ανασκόπηση της ζωής του όσο ήταν στην γη και αν ο διάβολος έχει το δικαίωμα να την παραλάβει την παίρνει μαζί του και την κατεβάζει στον Άδη. Εκεί είναι χώρος αναμονής, προφυλάκισης όπου περιμένει την δίκη της που θα γίνει στην συντέλεια του αιώνα. Δεν μας λέει δηλαδή ο λόγος του Θεού ότι μετά τον θάνατο είναι η ανυπαρξία αλλά η κρίση και μόνο το σώμα επιστρέφει στο χώμα απ’ το οποίο πάρθηκε.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ;
Νομίζω πως δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι το βιολογικό σπίτι και προσωρινό υλικό όχημα του πνεύματος και της ψυχής. Ο απόστολος Ιάκωβος είπε ότι: «σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό». Αν δηλαδή μέσα σε ένα σώμα δεν κατοικεί κάποιο πνεύμα δεν μπορεί να υπάρξει, να λειτουργήσει, να σταθεί όρθιο. Το σώμα φτιάχτηκε για το πνεύμα και όχι το αντίθετο. Ο Ιάκωβος δεν είπε πνεύμα χωρίς σώμα είναι νεκρό. Δεν εξαρτάται δηλαδή το πνεύμα από το σώμα για να υπάρξει αλλά συνεχίζει να υφίσταται και έξω από αυτό. Η μόνη διαφορά είναι ότι χωρίς το σώμα το πνεύμα και η ψυχή δεν μπορούν να έχουν έκφραση στον κόσμο της ύλης. Μεταθανάτιες εμπειρίες δείχνουν ότι το πνεύμα μετά την έξοδο από το σώμα συνεχίζει να καταλαβαίνει τα πάντα, αλλά δεν μπορεί πλέον να επικοινωνήσει με αυτό τον κόσμο. Περνά δε στην πνευματική διάσταση η οποία παύει να αποτελεί κρυμμένο δωμάτιο. Στον άνθρωπο έχει δοθεί υπόσχεση για ανάσταση άφθαρτου σώματος όχι όμως στα ζώα.
Τα τρία αυτά μέρη του ανθρώπου μπορούμε να δούμε και στην Α΄ Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου.
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
«Σε μας, όμως, ο Θεός τα αποκάλυψε διαμέσου τού Πνεύματός του· δεδομένου ότι, το Πνεύμα ερευνάει τα πάντα, και τα βάθη τού Θεού». «Ενώ μεν ο πνευματικός άνθρωπος ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως δεν ανακρίνεται από κανέναν. Επειδή: «Ποιος γνώρισε τον νου τού Κυρίου, ώστε να τον διδάξει;». Εμείς, όμως, έχουμε νουν Χριστού». (Α΄ΚΟΡ 2:10, 15-16).
Είναι ο άνθρωπος που είναι συνδεδεμένος με τον Πατέρα και λαμβάνει απ’ τα βάθη του Θεού με ένα τρόπο όπως το μωρό με την μητέρα του όταν βρίσκεται στην μήτρα της και είναι συνδεδεμένη μαζί της με τον ομφάλιο λώρο, όπου από εκεί τρέφεται και λαμβάνει όλα τα στοιχεία για την ανάπτυξη του. Αυτός ο αόρατος ομφάλιος όρος σε εμάς είναι το Άγιο Πνεύμα που μας συνδέει με τον Πατέρα και τον Υιό και φέρνει σε εμάς ότι είναι απαραίτητο για να αναπτυχθούμε πνευματικά. Αγάπη, αλήθεια, λόγους ζωής, ενθάρρυνση, παρηγοριά, δύναμη. Ο άνθρωπος αυτός σταδιακά μεταμορφώνεται και γίνεται σαν τον Ιησού.
Ο ΨΥΧΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
«Ο ψυχικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα τού Θεού· επειδή είναι σ’ αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει· για τον λόγο ότι, ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο». (Α΄ΚΟΡ 2:14).
Είναι ο άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει ακόμα τον Θεό και αντιλαμβάνεται τα πάντα με τις πέντε αισθήσεις. Ζει και ασχολείται με ότι έχει να κάνει με αυτό τον κόσμο αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί τον επουράνιο. Είναι νεκρός πνευματικά και δέχεται ως πραγματικότητα ότι μπορεί να εξηγήσει το μυαλό του στο οποίο είναι αγκυροβολημένος. Κυριαρχείτε επίσης από τα συναισθήματα του, στα οποία αφήνεται να τον οδηγούν τα οποία είναι ευάλωτα στους «ανέμους» και μεταβάλονται ανάλογα με τις καταστάσεις που έρχονται μπροστά του. Τα πράγματα του Θεού του φαίνονται μωρία γιατί δεν μπορεί να τα καταλάβει καθώς βλέπει το κάθε τι μέσα από το ανθρώπινο πρίσμα και το κοσμικό φρόνημα.
Ο ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
«..καθόσον, ενώ υπάρχει ανάμεσά σας φθόνος και φιλονικία και διχόνοιες, δεν είστε σαρκικοί, και περπατάτε κατά άνθρωπο;» (Α΄ΚΟΡ 3:3).
Είναι προσανατολισμένος στο σώμα του και ότι μπορεί να παρέχει στην ψυχή του. Η σάρκα έχει επίσης να κάνει με το ξεπεσμένο κομμάτι που έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του και πριν καν πράξει οτιδήποτε βιώνει μέσα του ως προδιάθεση. «Είναι δε φανερά τα έργα τής σάρκας· τα οποία είναι: Μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθρες, φιλονικίες, ζηλοτυπίες, θυμοί, διαπληκτισμοί, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, γλεντοκόπια, και τα παρόμοια μ’ αυτά·» (ΓΑΛ 5:19-21Α ).
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙ
Επίσης οι τρεις ουρανοί που μιλάει η Γραφή σχετίζονται με τα τρία μέρη του ανθρώπου. Πριν μιλήσουμε για αυτούς να πούμε ότι ουρανοί δεν έχουν να κάνουν μόνο με ύψος αλλά και με βάθος. Μοιάζουν με πνευματικά δωμάτια που δεν είναι τελείως ξεχωριστά αλλά συμπλέκονται το ένα με το άλλο. Ο πρώτος ουρανός, το λεγόμενο και στερέωμα που μπορούν να αντικρύσουν άνθρωποι και ζώα αν σηκώσουν το κεφάλι τους στον ουρανό ανήκει στον κόσμο της ύλης. Μέσα σε αυτόν κατοικούν όλα τα έμβια όντα. Ο δεύτερος ουρανός είναι ο χώρος που στην παρούσα φάση βρίσκονται τα πονηρά πνεύματα. Μια πνευματική διάσταση που δημιούργησαν όταν έπεσαν και θέλησαν να υπάρχουν ανεξάρτητα. Ο χώρος αυτός επικοινωνεί με την ψυχή του ανθρώπου και με την σάρκα. Ο τρίτος ουρανός είναι που κατοικεί ο Θεός και οι άγγελοι Του με τον οποίο επικοινωνεί το πνεύμα εάν ζει σε ενότητα μαζί Του.
ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ;
Είχε προηγηθεί η ανταρσία του Εωσφόρου με τους αγγέλους, οι οποίοι ήταν πνεύματα που πλάσθηκαν κατευθείαν στην Παρουσία του Θεού, στον τρίτο ουρανό με επουράνια σώματα δόξας. Από εκεί ξέπεσαν όταν αμάρτησαν, φέρθηκαν με αχαριστία και ασέβεια προς τον Δημιουργό τους και Πατέρα τους. Δεν έπαψαν να υπάρχουν αλλά βρίσκονται στον θάνατο, δηλαδή σε μια κατάσταση αποχωρισμού όπου δεν μπορούν να μετέχουν σε κανένα είδος ζωής που προέρχεται από τον Ζωντανό Θεό. Στο σημείο είναι απαραίτητο να πούμε ότι κάθε δημιουργία που σχετίζεται με κάποιο τρόπο με την πνευματική υπόσταση του Θεού δεν παύει να υφίσταται ως ύπαρξη όταν αποκοπεί από Αυτόν αλλά συνεχίζει να υπάρχει χωρίς Αυτόν.
Γι’ αυτό ο Θεός όταν πήρε την απόφαση να φτιάξει τον άνθρωπο που ήταν το αμέσως επόμενο δημιούργημα από τους αγγέλους δεν το έπλασε στην δόξα, αλλά είχε στην καρδιά Του να το ξεκινήσει από χαμηλά, να το δοκιμάσει και αφού αποδειχθεί κατάλληλο να το ανεβάσει στον ουρανό. Έφτιαξε λοιπόν ένα αντίτυπο του επουράνιου κόσμου που είναι ο κόσμος που βλέπουμε. (ΡΩΜ 1:19-21).
Ώστε μέσα σε αυτό να λάβει την στάση που θα επέλεγε ως προς τον Δημιουργό Του. Να Τον δεχθεί ή να Τον απορρίψει, να Τον βλασφημήσει ή να Τον δοξάσει. Δεν του έδωσε ένα σώμα με δυνάμεις, αλλά έβαλε το πνεύμα του μέσα σε ένα σώμα με περιορισμούς. Ένα σώμα που θα πεινούσε, θα διψούσε, θα χρειαζόταν να κοιμηθεί και δεν θα μπορούσε να υπάρχει αυτόνομα από το περιβάλλον του, του οποίου Δημιουργός είναι ο Θεός. Με αυτό ήθελε να μάθει στο πλάσμα Του το μάθημα της εξάρτησης, της εμπιστοσύνης, της υπακοής και ότι η ζωή και κάθε είδους ζωή προέρχεται από Αυτόν και Αυτόν μόνο. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να καταλάβουμε την εντολή του Θεού στο πρώτο ζευγάρι: «αν φας απ’ αυτό θα πεθάνεις».
Με λίγα λόγια αυτό που του έλεγε ήταν ότι «για να παραμένεις σε ενότητα μαζί Μου θα πρέπει να με υπακούς. Μια και μόνο παρακοή είναι αρκετή να σε αποκόψει από Μένα που Είμαι η Ζωή και η πηγή κάθε ζωής». «Θα πεθάνεις» δεν εννοούσε ότι η ψυχή του θα έπαυε να υπάρχει, αλλά θα έπαυε να υπάρχει σε ενότητα με Εκείνον. «Από κάθε δέντρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα, από το δέντρο τής γνώσης τού καλού και του κακού, όμως, δεν θα φας απ’ αυτό· επειδή, την ίδια ημέρα που θα φας απ’ αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε» (ΓΕΝ 2:16-17). Ας σημειώσουμε εδώ ότι ο Θεός δεν του είπε θα πεθάνεις μια μέρα, αλλά την ίδια μέρα που θα φας. Όταν όμως έφαγε δεν έπεσε κάτω. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχε πεθάνει; Εάν δεν είχε πεθάνει τότε ο Θεός είχε πει ψέματα όταν του είπε «την ίδια ημέρα που θα φας απ’ αυτό θα πεθάνεις».
ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΟΤΑΝ ΕΙΠΕ: “ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ;”
Η λέξη θάνατος για τον Θεό σύμφωνα πάντα με την Αγία Γραφή έχει μια οντολογική σημασία και μια πνευματική.
Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ
«Πεθάνεις» οντολογικά, σημαίνει θα πάψεις να είσαι ενωμένος με Μένα. Θα αποκοπείς από το Πνεύμα Μου, η διοχέτευση αυτού που Είμαι και αισθάνομαι Εγώ θα πάψει να φτάνει σε σένα, αλλά θα υπάρχεις χωρίς Εμένα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο άνθρωπος που δεν είναι σε σχέση με τον Θεό ψάχνει να βρει ζωή από αλλού, από τριγύρω, από άλλους ανθρώπους, από πράγματα, αλλά όσο κι αν προσπαθεί να γεμίσει, το κενό αυτό παραμένει και τίποτα δεν μπορεί να το αναπληρώσει. Θάνατος λοιπόν για τον Θεό δεν σημαίνει ανυπαρξία αλλά ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ από Αυτόν που είναι η ΖΩΗ και η ΠΗΓΗ ΚΑΘΕ ΖΩΗΣ.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ
Ο Θεός είναι Αγάπη (Α΄ ΙΩΑΝ 4:8) και αυτή είναι η ουσία της ζωής. Αυτό θέλει να πει ο Ιωάννης όταν λέει για τον Ιησού: «Μέσα σ’ αυτόν ήταν ζωή, και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων» (ΙΩΑΝ 1:4). Η αγάπη είναι φως και χωρίς αυτή ο άνθρωπος δεν ζει πραγματικά. «Πεθάνεις» λοιπόν σημαίνει θα βγεις από την αγάπη Μου. Δεν θα την αισθάνεσαι πια αλλά θα βιώνεις μοναξιά, θλίψη και θα είσαι εκτεθειμένος στις σκοτεινές δυνάμεις. Θα στραφείς σε αυτές για βοήθεια και θα στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου αισθανόμενος ανασφάλεια και διαρκή ανησυχία. Θα πάψεις να ζεις για Μένα και θα στραφείς στον εαυτό σου, όπου θα κοιτάς ακατάπαυστα να ικανοποιείς ανάγκες και επιθυμίες. Θα γίνει εγωκεντρικός και θα νοιάζεσαι μόνο για τον εαυτό σου. Δεν θα είσαι ικανός να αγαπάς αληθινά, ούτε θα έχεις την δύναμη να πράττεις το δίκαιο αλλά θα είσαι επιρρεπής στο κακό το οποίο θα κυριαρχεί επάνω σου.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν σε πολλές περιπτώσεις η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί την λέξη «νεκρός» για τον άνθρωπο δεν εννοεί ανύπαρκτος αλλά αμαρτωλός, που δεν μπορεί να έχει κοινωνία με τον Θεό. Στην προς Ρωμαίους επιστολή ο απόστολος Παύλος λέει ότι: «όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού·» (ΡΩΜ 3:23). Η αμαρτία σε αποκόβει απ’ τον Θεό και έτσι ο άνθρωπος είναι πνευματικά νεκρός. Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στην παραβολή του ασώτου υιού ο Πατέρας δίνει μια μαρτυρία για τον γιό του που γύρισε: «επειδή, αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός, και ξανάζησε· και ήταν χαμένος, και βρέθηκε» (ΛΟΥΚ 15:24). Τι εννοεί νεκρός; Είχε πάψει να υπάρχει; Είχε πεθάνει σωματικά; Όχι αλλά υπήρχε σε αποκοπή απ’ Τον Πατέρα του.
Αυτό δεν είναι κάτι παραβολικό αλλά μια πνευματική πραγματικότητα, την οποία μπορείς να δεις και στα λόγια του Παύλου στους Εφέσιους: «και ενώ ήμασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό· (κατά χάρη είστε σωσμένοι)· και μας ανέστησε μαζί του, και μας κάθισε μαζί του στα επουράνια διαμέσου τού Ιησού Χριστού·». Τι έχουμε εδώ; Νεκρούς εξαιτίας αμαρτημάτων όπως μας λέει για τον άσωτο υιό. Δηλαδή ανθρώπους σε απομάκρυνση από τον Θεό. Τα ρήματα ζωοποίησε και μας ανέστησε είναι αόριστοι χρόνοι, φανερώνουν κάτι που έχει ήδη γίνει. Δεν έχει να κάνει δηλαδή με σωματική ανάσταση αλλά για την συμφιλίωση και επανασύνδεση με τον ουράνιο Πατέρα, όσον αφορά το πνεύμα και όχι το σώμα, (τουλάχιστον όχι ακόμα). Ας δούμε κι άλλα παραδείγματα. Ο απόστολος Παύλος λέει ότι ο Θεός ζωοποιεί τους νεκρούς. (ΡΩΜ 4:17). Ζωοποιεί σημαίνει δίνει πάλι ζωή στο πνεύμα κάποιου που ήταν αποξενωμένος μαζί Του. Το ίδιο λέει και ο Ιησούς: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή τού Υιού τού Θεού, κι εκείνοι που άκουσαν θα ζήσουν» (ΙΩΑΝ 5:25). Εδώ πάλι δεν αναφέρεται σε νεκρούς σωματικά αφού για την σωματική ανάσταση μιλάει τρία εδάφια μετά: «Μη θαυμάζετε γι’ αυτό· επειδή, έρχεται ώρα, κατά την οποία, όλοι εκείνοι που είναι μέσα στα μνήματα, θα ακούσουν τη φωνή του· και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής· εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης». (5:28-29). Τι σημαίνει λοιπόν αυτοί που άκουσαν θα ζήσουν; Μιλάει για την ανάσταση του πνεύματος. Ότι έρχονται σε κοινωνία μαζί Του και αποκτούν την χαμένη σχέση.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΕΚΡΟΣ;
Είπαμε στην αρχή ότι ο άνθρωπος είναι πνεύμα, ψυχή και σώμα. Ένας άνθρωπος που έχει αποκοπεί από τον Θεό συνεχίζει να έχει πνεύμα, υπάρχει στον εσωτερικό του άνθρωπο αλλά τίθεται σε αχρηστία, δεν χρησιμοποιείται για τον σκοπό που δόθηκε, είναι ανενεργό. Αυτό που παίρνει το πάνω χέρι είναι η ψυχή, η οποία κυριαρχεί με τις ιδέες τα συναισθήματα και τις επιθυμίες. Σε άλλες περιπτώσεις κυριαρχεί το σώμα με τα ζωώδη ένστικτα τις έξεις και τις παρορμητικές συμπεριφορές όπου συχνά φτάνει στο σημείο να εξομοιώνεται με τα κτήνη τα φθειρόμενα (ΨΑΛ 49:12). Σε άλλες περιπτώσεις είναι ένας συνδυασμός ψυχής και σώματος, όπου η ψυχή επιδιώκει να αντλήσει ευχαρίστηση μέσα από το σώμα, είτε το σώμα εξυπηρετεί την ψυχή στο να λάβει αναγνώριση και δόξα. Στην ψυχή απευθύνεται ο διάβολος μέσα από ιδέες και κοσμοθεωρίες, ο οποίος την επηρεάζει και την διαμορφώνει όπως θέλει μέσα απ’ το δαιμονικό σύστημα που έχει εγκαθιδρύσει στην γη, το οποίο περιέχει όλο το «σύνταγμα της επανάστασης» απέναντι στον Θεό». Παρέχει επίσης «γλυκίσματα» ικανοποίησης των αμαρτωλών επιθυμιών στο σώμα που μαζί με την ψυχή στην ξεπεσμένη τους κατάσταση ονομάζονται σάρκα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος παύει να έχει ικανότητες, χαρίσματα, να ανακαλύπτει πράγματα, να παράγει επιτεύγματα, επιστήμη πολιτισμό. Να εκφράζει καλλιτεχνικές ανησυχίες, ακόμη και να θρησκεύει.
Όλα όμως λειτουργούν με αρχή και τέλος τον ίδιο, για την δική του εξυπηρέτηση, όφελος, δόξα. Τον Θεό τον έχει εξορίσει απ’ την ζωή του, δεν θέλει να έχει λόγο σε ότι κάνει δεν τον αντιλαμβάνεται καν. Υπάρχει στην ίδια διάσταση με των πονηρών και επαναστατημένων πνευμάτων, έναν πνευματικό χώρο που ο Θεός δεν είναι εκεί και ονομάζεται το κράτος του θανάτου. (ΕΒ 2:14). Γι’ αυτό όταν φύγει από το φυσικό σώμα θα πρέπει να πάει μαζί τους. Αυτό εξηγεί και ο Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή: «Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, σας ζωοποίησε· μέσα στις οποίες κάποτε περπατήσατε, σύμφωνα με το πολίτευμα του κόσμου τούτου, σύμφωνα με τον άρχοντα της εξουσίας τού αέρα, του πνεύματος, που σήμερα ενεργεί στους γιους τής απείθειας· ανάμεσα στους οποίους και όλοι εμείς συναναστραφήκαμε κάποτε, σύμφωνα με τις επιθυμίες τής σάρκας μας, κάνοντας τα θελήματα της σάρκας και των συλλογισμών·» (ΕΦ 2:1-3).
Κατά την διάρκεια όλης αυτής της διαδρομής ο Θεός εργάζεται να την φέρει πίσω. Όταν μια ψυχή ανταποκρίνεται και προκρίνει τον Ιησού για Κύριο μεταβαίνει από τον θάνατο στην ζωή. Από το καθεστώς δηλαδή απουσίας του Θεού και κυριαρχίας του διαβόλου στην περιοχή που κυβερνάει ο Ιησούς και που λαμβάνει ζωή ερχόμενος σε ενότητα μαζί Του.
ΟΙ ΔΥΟ ΘΑΝΑΤΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ Η ΓΡΑΦΗ
Ο Θεός είχε πει στον Αδάμ ότι αν αμαρτήσει θα πεθάνει. Η ακριβής σημασία στα εβραϊκά είναι θα πεθάνεις – πεθάνεις (δύο φορές) και πιο συγκεκριμένα «θα πεθάνεις πεθαίνοντας». Αυτό σημαίνει ότι την στιγμή που ο προπάτορας έφαγε από τον απαγορευμένο καρπό πέθανε πνευματικά για να ακολουθήσει ύστερα και η σταδιακή φθορά του φυσικού σώματος (πεθαίνοντας). Σε εμάς και κάθε απόγονο εν Αδάμ συμβαίνει αντίστροφα. Εμείς πεθαίνοντας θα πεθάνουμε. Γεννιόμαστε και υπάρχουμε στο καθεστώς του θανάτου για να γνωρίσουμε στην συνέχεια την διαδικασία φθοράς του υλικού σώματος μέχρι το σημείο του αποχωρισμού του πνεύματος και της ψυχής από αυτό.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ο Ιησούς ήταν ο μόνος άνθρωπος που δεν αμάρτησε ποτέ γι’ αυτό δεν έπρεπε να πεθάνει ποτέ! Ούτε πνευματικά ούτε σωματικά. Αντάλλαξε όμως το βραβείο αιώνιας ζωής που κέρδισε δικαιωματικά με την αψεγάδιαστή ζωή του την γη με τον δικό μας θάνατο. Πάνω στο σταυρό ο Ιησούς γεύθηκε τον θάνατο για χάρη κάθε ανθρώπου (ΕΒ 2:9). Ο Ιησούς ονομάζεται δεύτερος Αδάμ γιατί ξεκίνησε με τους ίδιους όρους που είχε ξεκινήσει και ο πρώτος με την διαφορά ότι δεν αμάρτησε. Γεννήθηκε από παρθένο, δεν κληρονόμησε τον θάνατο αφού για πατέρα δεν είχε τον Αδάμ αλλά τον Θεό με τον Οποίο ζούσε ακατάπαυστα ενωμένος. «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα» (ΙΩΑΝ 10:30). Σε όλη του την ζωή τον αποκαλούσε Αββά (μπαμπάκα). Το σχέδιο ήταν να χρεωθεί όλη την αμαρτία του κόσμου, να τιμωρηθεί στην θέση του και να πεθάνει στην θέση του. Να πεθάνει πνευματικά και σωματικά κάτι που έλαβε χώρα επάνω στο σταυρό. Ο Ιησούς στο σταυρό για τρεις ώρες αποχωρίστηκε από τον Πατέρα Του όπου για πρώτη φορά τον αποκάλεσε Θεό και όχι με την οικεία έκφραση Αββά, μπαμπάκα. («Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» ΜΑΤΘ 27:46).
Όχι γιατί αμάρτησε ή είχε δική του αμαρτία αλλά γιατί φορτώθηκε τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Γεύθηκε την εγκατάλειψη και την απομόνωση για χάρη κάθε ανθρώπου. Κάτι που ξεκίνησε ήδη από τον κήπο της Γεσθημανή. Εκεί είπε: «Η ψυχή μου είναι περίλυπη μέχρι θανάτου. (ΜΑΤΘ 26:38). Ο ψαλμός 22 και το 53ο κεφάλαιο του Ησαΐα περιγράφουν πως ένιωθε ακριβώς. Πριν όμως βγει από το υλικό σώμα του, το Πνεύμα του Θεού επέστρεψε, όταν είπε: «Πατέρα στα χέρια σου παραδίνω το πνεύμα μου». (ΛΟΥΚ 23:46). Ο απόστολος Πέτρος μας πληροφορεί ότι ζωοποιήθηκε, ενώθηκε πάλι με τον Πατέρα και σε ενότητα μαζί Του κατέβηκε στον Άδη όπου κήρυξε το έργο Του στους νεκρούς. «..ο οποίος, ενώ μεν θανατώθηκε κατά τη σάρκα, ζωοποιήθηκε όμως διαμέσου τού Πνεύματος· με το οποίο, αφού πορεύτηκε, κήρυξε και προς τα πνεύματα που ήσαν στη φυλακή..» (Α΄ΠΕΤ 3:18β – 19). Ύστερα μπήκε πάλι στο φυσικό του σώμα, το οποίο ανέστησε άφθαρτο. Εμφανίστηκε σε προσδιορισμένους μάρτυρες και ύστερα επέστρεψε στους ουρανούς όπου έκατσε στα δεξιά του Πατέρα. Από εκεί έστειλε το Πνεύμα το Άγιο στην εκκλησία Του και από εκεί μεσιτεύει για κάθε άνθρωπο πάνω στην γη.
«Εγώ είμαι ο πρώτος και ο τελευταίος, κι αυτός που ζει, και έγινα νεκρός· και δες, είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων· αμήν· και έχω τα κλειδιά τού άδη και του θανάτου» (ΑΠΟΚ 1:17Β-18).
Σήμερα ο Θεός καλεί κάθε άνθρωπο να δεχθεί αυτή την θυσία και να αναγνωρίσει τον μεγάλο αντικαταστάτη του που πέθανε στην θέση του. Έτσι ώστε αν μετανοήσει να λάβει συγχώρεση και να ζωοποιηθεί. Να λάβει δηλαδή το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά του. «Τι πρέπει να κάνουμε, άνδρες αδελφοί; Και ο Πέτρος είπε σ’ αυτούς: Να μετανοήσετε, και κάθε ένας από σας να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού Χριστού, σε άφεση αμαρτιών· και θα λάβετε τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος·» (ΠΡΑΞ 2:38). Η λήψη αυτής της δωρεάς ονομάζεται αναγέννηση, ζωοποίηση ή πνευματική ανάσταση. Ο άνθρωπος αυτού του είδους θα γευθεί μόνο τον πρώτο θάνατο, τον αποχωρισμό του πνεύματος και της ψυχής από το σώμα, όχι όμως τον δεύτερο που είναι ο αποχωρισμός της ψυχής απ’ τον Θεό. Αφού απ’ την στιγμή που δέχτηκε τον Ιησού έχει έρθει σε ενότητα μαζί Του και όταν φύγει από το υλικό σώμα θα εξακολουθεί να είναι ενωμένος και θα πάει μαζί Του. Αυτό σημαίνει ο λόγος: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Αν κάποιος φυλάξει τον λόγο μου, δεν θα δει θάνατο στον αιώνα» (ΙΩΑΝ 8:51). «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ’ αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή» (ΙΩΑΝ 5:24).
Τι συμβαίνει όμως στον άνθρωπο που απειθεί στον Θεό, προκρίνει την αμαρτία και ποδοπατάει το έργο του Χριστού; Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είπε: «όποιος, όμως, απειθεί στον Υιό, δεν θα δει ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει επάνω του» (ΙΩΑΝ 3:36). Ο Ιωάννης μιλούσε επίσης για την μέλλουσα οργή και προειδοποιούσε τους ανθρώπους να κάνουν έργα άξια της μετάνοιας για να ξεφύγουν από αυτή. «ποιος σας έδειξε να φύγετε από τη μέλλουσα οργή;» (ΜΑΤΘ 3:7). Τι είναι ακριβώς αυτή η οργή;
Είπαμε ότι ο πρώτος θάνατος έχει να κάνει με την αποκοπή από την αγάπη του Θεού, όπου ο άνθρωπος ζει στην ανομία. Αν θελήσει να συνεχίσει εκεί και αρνείται την δωρεά του Θεού θα γευτεί την οργή Του. Η γεύση αυτής της οργής στην ψυχή είναι ο δεύτερος θάνατος. Αυτή είναι η φλόγα της λίμνης της φωτιάς. Η ψυχή δεν θα πάψει να υπάρχει αλλά εκεί θα γεύεται ακατάπαυστα την οργή του Θεού. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής μιλάει για έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να κατατρώει τούς ενάντιους (ΕΒ 10:27) και αυτή είναι η κόλαση. Πρώτον γιατί απέρριψε την δωρεά Του και δεύτερον για κάθε αδίκημα που έχει διαπράξει το οποίο είναι καταγραμμένο. «ΚΑΙ είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο, κι αυτόν που κάθεται επάνω σ’ αυτόν, από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός· και δεν βρέθηκε τόπος γι’ αυτά· και είδα τούς νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, να στέκονται μπροστά στον Θεό, και ανοίχθηκαν τα βιβλία· και ανοίχθηκε ένα άλλο βιβλίο, που είναι τής ζωής· και κρίθηκαν οι νεκροί από τα γραμμένα μέσα στα βιβλία, σύμφωνα με τα έργα τους. Και η θάλασσα έδωσε τους νεκρούς που ήσαν μέσα σ’ αυτή, και ο θάνατος και ο άδης έδωσαν τους νεκρούς, που ήσαν μέσα σ’ αυτούς· και κρίθηκαν κάθε ένας σύμφωνα με τα έργα τους. Και ο θάνατος και ο άδης ρίχθηκαν στη λίμνη τής φωτιάς· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο τής ζωής, ρίχθηκε στη λίμνη τής φωτιάς» (ΑΠΟΚ 20:11-15).
Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να πούμε κάποιες βαρυσήμαντες αλήθειες.
Α) ΤΟ ΠΑΡΩΝ ΣΧΗΜΑ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. Δεν υπάρχει τίποτα παραβολικό στον λόγο: «από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός·». Ο υλικός ουρανός και η υλική γη όταν ολοκληρώνουν τον ρόλο που είχαν να παίξουν στα σχέδια του Θεού καταστρέφονται. Αυτό δεν είναι πρόβλημα για τον Θεό ο οποίος μπορεί με τον Λόγο Του να δημιουργεί άπειρους κόσμους. Αν η ψυχή μας είναι προσκολλημένη σε αυτή την γη περισσότερο απ’ ότι είναι στον ίδιο τον Θεό, τότε γίνεται είδωλο και γι’ αυτό ο Θεός θα την καταστρέψει. Αυτό το γνωρίζουμε και απ’ τον λόγο: «και δεν βρέθηκε τόπος γι’ αυτά».
Β) ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Ποιοι είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής; Όσοι δέχθηκαν την εξιλαστήρια θυσία του Χριστού και μπήκαν κάτω από το πολύτιμο αίμα Του. Γι’ αυτό και το βιβλίο της ζωής ονομάζεται και «το βιβλίο της ζωής του Αρνίου». Αυτοί είναι που έλαβαν πάλι ζωή, ζωοποιήθηκαν και το Άγιο Πνεύμα ήρθε στην καρδιά τους ενώνοντας τους με τον Πατέρα και τον Υιό Του. «Αν κάποιος με αγαπάει, θα φυλάξει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θάρθουμε σ’ αυτόν, και θα κατοικήσουμε μέσα σ’ αυτόν» (ΙΩΑΝ 14:23). Σε αυτούς αναφέρεται ο Ιησούς όταν λέει: «εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ’ αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή» (ΙΩΑΝ 5:24).
Γ) ΟΙ ΔΥΟ ΚΡΙΣΕΙΣ. Οι πιστοί όχι μόνο δεν θα περάσουν από κρίση αλλά θα τους δοθεί να κρίνουν: «Και ο Ιησούς τους είπε: Σας διαβεβαιώνω, ότι εσείς που με ακολουθήσατε, κατά την παλιγγενεσία, όταν ο Υιός τού ανθρώπου καθήσει επάνω στον θρόνο τής δόξας του, θα καθήσετε κι εσείς επάνω σε δώδεκα θρόνους για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές τού Ισραήλ» (ΜΑΤΘ 19:28). Και πάλι: «Δεν ξέρετε ότι θα κρίνουμε αγγέλους;» (Α΄ΚΟΡ 6:3). Η μόνη κρίση που θα περάσουν οι σωσμένοι θα είναι το βήμα του Χριστού. Αυτή όμως δεν είναι προς καταδίκη και οργή αλλά προς βραβεία και μισθό σε σχέση με τα όσα εργάστηκαν για τον Κύριο τους όσο ήταν στη γη με το σώμα τους: «Επειδή, πρέπει όλοι να εμφανιστούμε μπροστά στο βήμα τού Χριστού, ώστε κάθε ένας να ανταμειφθεί σύμφωνα με εκείνα που έπραξε διαμέσου τού σώματος, είτε αγαθό είτε κακό» (Β΄ΚΟΡ 5:10). Δεν πρέπει όμως το ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ στο οποίο θα παρουσιαστούν οι δικοί Του, να συγχέεται με τον ΜΕΓΑΛΟ ΛΕΥΚΟ ΘΡΟΝΟ στον οποίο θα παρουσιαστούν όσοι δεν είναι δικοί Του. Ο απόστολος Παύλος λέει μια αλήθεια για τον Ιησού: «αυτός είναι ο ορισμένος από τον Θεό κριτής ζωντανών και νεκρών·» (ΠΡΑΞ 10:42). Εδώ ο Παύλος μιλάει πνευματικά. Ζωντανοί είναι αυτοί που έχουν ζωοποιηθεί και ανήκουν στον Κύριο, ενώ νεκροί αυτοί που Τον απέρριψαν και θέλησαν να υπάρχουν μακριά Του. Ζωντανοί ονομάζονται οι αναγεννημένοι και νεκροί ονομάζονται οι χαμένοι. «..επειδή, αν δεν πιστέψετε ότι εγώ είμαι, θα πεθάνετε μέσα στις αμαρτίες σας» (ΙΩΑΝ 8:24). Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον μεγάλο λευκό θρόνο δεν υπάρχει ουρανός και γη, άδης, θάλασσα, όλα αυτά έχουν καταργηθεί και δεν υπάρχουν πλέον. Είναι όμως οι νεκροί ντυμένοι με σώματα που έλαβαν κατά την δεύτερη ανάσταση, αυτή που ονομάζεται της κρίσης. Ας θυμηθούμε όμως τα λόγια του Χριστού.
Δ) ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ. «..επειδή, έρχεται ώρα, κατά την οποία, όλοι εκείνοι που είναι μέσα στα μνήματα, θα ακούσουν τη φωνή του· και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής· εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης» (ΙΩΑΝ 5:28-29). Η πρώτη ανάσταση λαμβάνει χώρα κατά την Δεύτερη Έλευση του Χριστού στην γη. Τότε οι σωσμένοι όλων των αιώνων λαμβάνουν άφθαρτα σώματα προς απόλαυση σωτηρίας (Α΄ΘΕΣΣ 5:9) και είναι πάντοτε μαζί με τον Ιησού (Α΄ ΘΕΣΣ 4:17). Θα βασιλέψουν μαζί Του για χίλια χρόνια στην γη που θα έχει αναμορφώσει. Οι υπόλοιποι νεκροί όμως δεν ανασταίνονται ακόμα αλλά αναμένουν στον Άδη. Η δική τους ανάσταση θα πραγματοποιηθεί μετά τα χίλια χρόνια. Και είναι μια ανάσταση προς τιμωρία.
«Οι υπόλοιποι, όμως, των νεκρών δεν ανέζησαν, μέχρις ότου συμπληρωθούν τα 1.000 χρόνια· αυτή είναι η πρώτη ανάσταση. Μακάριος και άγιος όποιος έχει μέρος στην πρώτη ανάσταση· επάνω σ’ αυτούς ο δεύτερος θάνατος δεν έχει εξουσία, αλλά θα είναι ιερείς τού Θεού και του Χριστού, και θα βασιλεύσουν μαζί του για 1.000 χρόνια» (ΑΠΟΚ 20:5-6).
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Ανασταίνονται οι νεκροί πριν τα 1000 χρόνια; ΟΧΙ. Η ανάσταση των αδίκων λαμβάνει χώρα μετά τα χίλια χρόνια αφού δεν υπάρχει πλέον ουρανός και γη.
Τα έργα στα βιβλία είναι αυτά που θα τους ρωτήσει ο Θεός αν θέλουν να κάνουν στη αναμορφωμένη γη; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Η χιλιετία έχει ολοκληρωθεί. Τα έργα που είναι γραμμένα στα βιβλία είναι τα δικά τους που έπραξαν με το σώμα την χρονική περίοδο που βρίσκονταν στην γη. «και κρίθηκαν οι νεκροί από τα γραμμένα μέσα στα βιβλία, σύμφωνα με τα έργα τους».
Θα τους δώσει ο Θεός κάποια νέα ευκαιρία; ΟΧΙ. Η ευκαιρία υπήρχε όσο βρίσκονταν στην γη. Γι’ αυτό ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής έγραψε: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, αλλά, προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μία ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το «σήμερα»· (ΕΒ 3:8,13).
Η τιμωρία θα είναι αιώνια; Ο Ιησούς είπε: «Και θα αποχωρήσουν, αυτοί μεν σε αιώνια κόλαση· ενώ οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή». (ΜΑΤΘ 25:46). Ο απόστολος Παύλος συμπληρώνει επίσης: «οι οποίοι θα τιμωρηθούν με αιώνιο όλεθρο από το πρόσωπο του Κυρίου, και από τη δόξα τής δύναμής του» (Β΄ΘΕΣΣ 1:9). Μιλάει για αιώνιο όλεθρο και αιώνια τιμωρία. Αν ο όλεθρος ήταν στιγμιαίος, δηλαδή η ψυχή καταστρεφόταν την στιγμή που πέφτει στην λίμνη της φωτιάς, γιατί τον ονομάζει αιώνιο;
Πως γίνεται ο Ιησούς να μιλάει για κλάμα και τρίξιμο των δοντιών αν η τιμωρία διαρκούσε για λίγες στιγμές μόνο;
Πως γίνεται η Γραφή να μας λέει ότι «η κόλαση φτιάχτηκε για τον διάβολο και τους αγγέλους του» αν καταστρέφονταν την στιγμή που θα έπεφταν σε αυτήν; Αν ήθελε να τον καταστρέψει γιατί δεν το έκανε απλά με την βούληση του, με ένα λόγο του αλλά έφτιαξε την κόλαση;
Πως γίνεται να μας λέει για αυτούς που προσκυνούσαν το θηρίο ότι δεν έχουν ανάπαυση από τον βασανισμό τους αν αυτός είναι κάτι παραβολικό; «Και ο καπνός τού βασανισμού τους ανεβαίνει σε αιώνες αιώνων· και δεν έχουν ανάπαυση ημέρα και νύχτα όσοι προσκυνούν το θηρίο και την εικόνα του, και όποιος παίρνει το χάραγμα του ονόματός του». (ΑΠΟΚ 14:11)
Ποια είναι η σειρά των πραγμάτων; Ο πρώτος που θα πάει εκεί είναι ο Αντίχριστος, ο ψευδοπροφήτης και όλοι οι δικοί τους. «Θωρούσα τότε, εξαιτίας τής φωνής των μεγάλων λόγων, που μιλούσε το κέρας, θωρούσα μέχρις ότου θανατώθηκε το θηρίο, και το σώμα του απολέσθηκε και δόθηκε σε καύση φωτιάς» (ΔΑΝ 7:11). Το θηρίο συμβολίζει ένα πρόσωπο, τον άνθρωπο της ανομίας για τον οποίο μίλησε ο Παύλος (Β΄ ΘΕΣΣ 2:3-4). Το σώμα του είναι το σύνολο των ανθρώπων που τον ακολουθούσαν, αποτελούσαν το σύστημα του και υπάκουγαν τυφλά στις εντολές του.
Όπως ο Χριστός έχει σώμα που είναι το σύνολο των πιστών, η εκκλησία, έτσι και ο Αντίχριστος. Το λέω αυτό γιατί υπάρχει η εντύπωση ότι το σώμα του θηρίου είναι πάλι κάτι παραβολικό. Η δίκη τους γίνεται κατά την δεύτερη έλευση του Ιησού στην γη, δεν περνούν καν από τον άδη αλλά ρίχνονται κατευθείαν στην λίμνη της φωτιάς. «Και το θηρίο πιάστηκε, και μαζί μ’ αυτό ο ψευδοπροφήτης, ο οποίος έκανε τα σημεία μπροστά του, με τα οποία πλάνησε αυτούς που πήραν το χάραγμα του θηρίου, κι αυτούς που προσκυνούσαν την εικόνα του· και οι δύο ρίχτηκαν ζωντανοί στη λίμνη τής φωτιάς, που καίει με το θειάφι. Και οι υπόλοιποι φονεύθηκαν με τη ρομφαία τού καθήμενου επάνω στο άλογο, η οποία έβγαινε από το στόμα του· και όλα τα όρνεα χόρτασαν από τις σάρκες τους» (ΑΠΟΚ 19:20-21). Αυτό σημαίνει «φονεύθηκαν με τη ρομφαία τού καθήμενου επάνω στο άλογο». Ότι έχει εξουσία να θανατώνει και πνευματικά και σωματικά. «Και μη φοβηθείτε από εκείνους που θανατώνουν το σώμα, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· αλλά, φοβηθείτε μάλλον αυτόν που μπορεί να απολέσει και την ψυχή και το σώμα μέσα στη γέεννα» (ΜΑΤΘ 10:28).
Ύστερα από αυτά ο διάβολος και το σινάφι του ρίχνονται στην άβυσσο (ΑΠΟΚ 20:3) και ακολουθεί η χιλιετή βασιλεία του Χριστού επί της γης. Μετά από αυτό το διάστημα λύνεται για μια τελευταία φορά και αφού πλανήσει τα έθνη και τα ξεσηκώσει ξανά σε ανταρσία εναντίον του Θεού, ρίχνεται και αυτός μαζί με τους δαίμονες του στην λίμνη της φωτιάς. «Και ο διάβολος, που τους πλανούσε, ρίχτηκε στη λίμνη με τη φωτιά και το θειάφι, όπου είναι το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης· και θα βασανίζονται ημέρα και νύχτα, στους αιώνες των αιώνων» (ΑΠΟΚ 20:9). Μετά είναι ο μεγάλος λευκός θρόνος όπου κρίνονται και οι υπόλοιποι νεκροί. Και όποιος δεν βρίσκεται γραμμένος στο βιβλίο της ζωής ρίχνεται στην λίμνη της φωτιάς. (ΑΠΟΚ 20:11-15).
Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτά δεν είναι μια δοξασία των χριστιανών κατ’ όνομα αλλά διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Δεν είναι ευχάριστες αλήθειες ούτε εύπεπτες αλλά έχουν να κάνουν με αυτή την πλευρά του Θεού που λέγεται δικαιοσύνη, αγιότητα, αυστηρότητα, δικαιοκρισία. Δεν είναι χωρίς λόγο γραμμένος ο λόγος: «Είναι φοβερό το να πέσει κάποιος σε χέρια του ζωντανού Θεού» (ΕΒ 10:31). Είναι προτιμότερο να δεχτείς την αλήθεια του Θεού όπως είναι και να πράξεις ανάλογα παρά να την υποβιβάζεις και να την αλλοιώνεις φτιάχνοντας μια αλήθεια που κάνει εσένα να αισθάνεσαι καλά μέσα στην ψυχή σου. Αυτό δεν ενέχει μόνο το κίνδυνο να πλανηθείς εσύ αλλά να πλανάς και άλλους αφού δεν διδάσκεις την αλήθεια του Θεού αλλά ψέματα. Κι αυτό φέρει βαρύτατη ποινή γιατί ο Θεός δεν θα το αφήσει ατιμώρητο. Πάψε να φτιάχνεις τον Θεό έτσι όπως σου αρέσει και να ακολουθάς ένα είδωλο. Μετανόησε και έλα στον Θεό της Αγίας Γραφής Αυτόν που πραγματικά Είναι.
«Ζητάτε τον Κύριο, ενόσω μπορεί να βρεθεί· επικαλείστε αυτόν, ενόσω είναι κοντά. Ο ασεβής ας εγκαταλείπει τον δρόμο του, και ο άδικος τις βουλές του· κι ας επιστρέψει στον Κύριο, και θα τον ελεήσει· και στον Θεό μας, για τον λόγο ότι αυτός θα συγχωρήσει άφθονα» (ΗΣ 55:6-7). Η κάλυψη του Θεού από την δίκαιη οργή Του είναι ο Ιησούς Χριστός και δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας. Μπες κάτω από αυτή την κάλυψη.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Αν η ψυχή έπαυε να υπάρχει μετά τον σωματικό θάνατο, δεν θα χρειαζόταν η Γραφή να μιλάει για τον δεύτερο θάνατο. Αν η ψυχή εξαφανιζόταν μετά τον φυσικό θάνατο ή αν καταστρέφεται σε μια στιγμή στην λίμνη του πυρός δεν θα χρειαζόταν να πεθάνει για αυτήν ο Ιησούς. Η τιμωρία που υπέστη, το μαστίγιο, το αγκάθινο στεφάνι, τα καρφιά, είναι αυτό που βιώνει κάποιος στη αιώνια κόλαση. Και λογίστηκε ως πληρωμή από τον ουράνιο Πατέρα ώστε όποιος Τον δεχθεί να μην πάει εκεί. «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (ΙΩΑΝ 3:16).
Ο Ιησούς πέθανε για να σώσει την ψυχή από τον αιώνιο θάνατο. Αν δεν καταλάβεις ότι η ψυχή υπάρχει αιώνια, ο θάνατος του Ιησού στο σταυρό δεν θα βγάζει νόημα για σένα.
Είναι πλάνη να πιστεύεις ότι μπορείς να γίνει στον Θεό δεκτός με καλά έργα και ιεραποστολικές δραστηριότητες. Όλοι έχουμε αμαρτήσει ενώπιων του Θεού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και όλοι αξίζουμε τον δεύτερο θάνατο. Κανείς δεν είναι αρκετά καλός, αρκετά άγιος για να αντικρύσει το Πρόσωπο του Πατέρα. Ο Ιησούς πέθανε για το αρνητικό μας κομμάτι και μόνο αυτός μπορεί να γεννήσει μέσα μας και το θετικό, να μας κάνει άξιους της μερίδας τού κλήρου των αγίων μέσα στο φως. Ευχαρίστησε τον για την θυσία Του και ζήτησε του να έρθει στην ζωή σου. Μόνο αυτός μπορεί να σου χαρίσει ζωή αιώνια και να σε φέρει στον Πατέρα. Εκείνος είπε: «Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού·» (ΙΩΑΝ 14:6)
ΔΥΟ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
Παραθέτω παρακάτω τις ζωντανές μαρτυρίες δύο πιστών ανθρώπων που ο Θεός επέτρεψε να βγουν από το σώμα τους και να κατέβουν για λίγο στον άδη.
1. BILL WIESE: 23 ΛΕΠΤΑ ΣΤΟΝ ΑΔΗ
Ο Bill Wiese είναι ένας σύγχρονος Λάζαρος. Ο Θεός του έδωσε να ζήσει μια εξωσωματική εμπειρία όπου όπως διηγείται ο ίδιος βγήκε απ’ το σώμα του και πέρασε 23 φρικτά λεπτά στον άδη. Έσβησε απ’ την μνήμη του ακόμη και ότι είναι χριστιανός για να μπορεί να βιώσει ότι αισθάνονται αυτοί που βρίσκονται εκεί. Όταν αυτή η φρικτή εμπειρία τέλειωσε και ο Ιησούς τον έβγαλε από εκεί ο Bill Wiese τον ρώτησε: «Κύριε γιατί με έστειλες σε αυτό το απαίσιο μέρος;» Εκείνος του απάντησε: «Γιατί πολλοί άνθρωποι, ακόμη και δικοί Μου δεν πιστεύουν ότι αυτό το μέρος υπάρχει. Πήγαινε και πες τους ότι υπάρχει πραγματικά και ότι δεν είναι επιθυμία μου να πάει οποιοσδήποτε εκεί».
2. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΟΝ
Το Μάρτιο του 2007 ο Αντόν έζησε μια μεταφυσική εμπειρία με τον άδη, όπου αφού επέτρεψε να βιώσει κάποια πράγματα ο Ιησούς τον ελευθέρωσε από εκεί. Η μαρτυρία του έχει πολλά κοινά με του Bill Wiese και είναι άλλη μια προειδοποίηση ότι ο άδης είναι υπαρκτός. Και μόνο η εμπιστοσύνη στον Χριστό και η σωστή συσχέτιση με το Πρόσωπο Του μπορεί να κρατήσει κάποιον μακριά από αυτό το μέρος.
